Chinees schilderen

Via de Volksuniversiteit boekten twee andere adoptiemoeders en Y een workshop Chinees schilderen. En leuk dat het was! De lerares, een geboren Chinese, leert ons de penseelgreep (net te verwarren met onze westerse pengreep), het gebruik van de inkt en het absorberend papier. En na een paar uurtjes tekenen we bamboe, een vogeltje op een bloesemtak en bolle Chinese kinderwangetjes. Wat een resultaat - dat smaakt naar meer!

1e Progress Report

Langzamerhand vullen kruisjes de openstaande hokjes op ons draaiboek. Dat draaiboek startte in maart en loopt door tot oktober 2011. In eerste instantie was het alleen bedoeld voor de adoptie(reis) van L, maar het bleek ook wel handig voor al die andere klussen die allang op ons lagen te wachten. Denk aan het uitmesten van de knutsel- en boekenkast, het verven van de buitenkozijnen, het ophogen van het tuinterras, etc.

Zo moest in september ook de eerste voortgangsrapportage van L worden ingeleverd bij onze vergunninghouder Kind & Toekomst. De rapportage moet informatie over haar gezondheid, ontwikkeling, ingroei in ons gezin en bijzondere gebeurtenissen bevatten. En natuurlijk foto’s! Het is een feest om over je favoriete onderwerp zo’n tien pagina’s vol te kunnen schrijven, dus het was bepaald geen opgave! Over een half jaar volgt weer de volgende rapportage, totdat de adoptie naar Nederlands recht is uitgesproken. De rapportages worden vertaald en dan naar China gestuurd, waar ze de gegevens verzamelen. Nou, ze zullen vast heel blij worden van onze rapportage, want het is een echt jubelverhaal geworden!

Appels plukken!

Al jaren geleden adopteerde A voor Y een biologische appelboom.‘Onze’ appelboomgaard in Noord-Holland hield ermee op, dus togen wij sinds vorig jaar naar een boomgaard in Oost-Gelderland, waar ze Santana-appels (de anti-allergische appel) kweken.

De waarschuwingen vooraf waren weer niet van de lucht. Het seizoen liep al op z’n eind, de nachtvorst in het voorjaar had schade aangebracht en deze appelsoort had sowieso een lage opbrengst dit jaar. Allemaal waar, maar wij kwamen toch maar mooi thuis met drie boodschappentassen vol met zelfgeplukte appels. Het hele huis geurt ernaar! Sinds februari heeft Y moeten wachten op de nieuwe oogst, maar vanavond staat er eigengemaakte appelmoes op het menu!

Niets te melden, of toch?!

Y is sinds maandag ziek: hoofdpijn, keelpijn, koude rillingen en pijnlijke botten. Kortom, een griepje. Net zoals zovelen om ons heen. Het betekent wel dat A haar programma deze week moet overnemen. En dan blijkt het in je eentje best even aanpoten: M van en naar school en de diverse clubjes en speelafspraken. Donderdag moet M op controle komen bij de KNO-arts: haar oorontsteking is eindelijk bedwongen!

Met L mag A een vervolginenting halen op het consultatiebureau, naar de speeltuin en op de fiets boodschappen doen. Tussendoor vervangt hij nog even de remschijven- en blokken van de auto, gaat hij tennissen en volgt hij een dag een cursus bij een Haags reïntegratiebureau. Gelukkig staan opa en onze huishoudelijke hulp standby en kan Y vrijdagavond weer aan tafel meeëten!

Op pad of Oppas?!

Gisteren was een spannende dag. Opa komt voor het eerst oppassen op L (en M natuurlijk). Papa en mama gaan naar een feest. Overdag kan mama best even weg als papa in de buurt is, maar dit is toch anders. Zowel papa als mama zijn er niet bij het eten en ook het bedritueel wordt door opa uitgevoerd. Mama heeft er een hard hoofd in en bereidt zoveel mogelijk voor. De meisjes al in pyjama, de lievelingsmaaltjes op tafel en M’s bed in L's kamer om het inslapen te vergemakkelijken.

Maar nee, het mag allemaal niet baten. Bij het avondeten snikt L voor het eerst zachtjes om mama, om na twee uur (!) badend in het zweet om Y te brullen. Gelukkig is die vlakbij en na een telefoontje snelt ze naar huis. M staat al in de deuropening te wachten en vertelt dat L toch zóooo verdrietig is … Ook opa ziet er enigszins verhit uit en is blij met de aflossing. Ach, ach, ach!

Na vijf minuutjes op schoot bij mama wordt L weer rustig en kan gaan slapen. Kortom, de kaartjes voor het concert van George Michael in oktober zijn verkocht … Dat gaat echt niet lukken en daar wordt niemand gelukkig van!

6e Chongqing reünie in Marknesse

Afgelopen zondag was het weer zover: de jaarlijkse reünie van de Chongqing-reisgroep uit 2004. Dit jaar voor het eerst compleet! De drie paren die vorig jaar net hun voorstel hadden ontvangen, konden hun meisjes dit keer ‘live’ meenemen. Wat een feest! Elk jaar verzorgt een ander paar de dag en ditmaal vond de reünie plaats in Marknesse. Voor sommigen was het daarom vroeg op, om rond 10.00 uur aan de koffie te kunnen verschijnen.

Dat adoptiemannen moderne mannen zijn, bleek maar weer eens. Vier paren waren wegens ziekte vertegenwoordigd door hun mannelijke wederhelft, die hun handen er niet voor omdraaien om een gezellige dagje uit met hun kroost te ondernemen. De locatie was ook bijzonder geschikt, want je mocht in je oude spijkerbroek en kaplaarzen verschijnen Want we werden we een doolhof ingestuurd. Een maïsdoolhof wel te verstaan, met vragen voor volwassenen, kinderen en ukkies. Het bleef wonder boven wonder droog en het was er heerlijk beschut. De zestien aanwezige Chinese schonen en een enkele hoogblonde jongen leefden zich daarna nog lekker uit op de trampoline, stelten en knutseltafel. Wij ‘volwassenen’ konden even lekker bijkletsen aan de lunch.

Toen we om 17.30 uur weer in thuis kwamen, had M nog wel even zin om naar het park te gaan …. we hebben het gelaten bij popcorn bakken van de meegekregen maïs en zijn op tijd naar bed gegaan.

Verblijfsvergunning

We zijn bijna vier maanden thuis en hebben nog steeds geen officiële verblijfsvergunning van de IND voor L ontvangen. De anders zo rustige A springt uit zijn vel als tijdens zijn vierde telefoontje blijkt dat er zelfs nog geen actie is ondernomen. Miscommunicatie op misverstand bij de IND zijn de oorzaken van deze vertraging. Onze papieren zijn namelijk helemaal in orde.

Maar wij hebben inmiddels alle andere papieren (geboorteakten uit drie gemeenten) opgevraagd die maar drie maanden geldig zijn. En alle papieren tezamen zijn nodig om de adoptieprocedure naar Nederlands recht en vervolgens de voogdijprocedure voor A in gang te zetten. Het zit ons niet lekker en we bellen dagelijks met de IND. Gelukkig treffen we nu wèl iemand die de urgentie begrijpt en we kunnen het felbegeerde pasje binnenkort verwachten …  hopen we!

Kinderfeestjes in september

M heeft me toch een gezellige septembermaand! Er staan wel vier kinderfeestjes op haar programma. En er is geeneen hetzelfde. Ze gaat paardrijden, knutselen, bowlen en fotograferen. Elke ouder zal het herkennen: als je kind geniet, heb je het zelf ook fijn!

Dus zijn wij er vooral op gericht dat ze op de been blijft, ondanks haar oorontsteking en andere activiteiten! Want ook wij hebben een vol programma deze maand en afspraken. Diverse feestjes (van huwelijksfeest tot appelpluk), de jaarlijkse reünie van de China-reisgroep 2004, en kalligrafie- en tennisles. Kortom, we vervelen ons niet!

Kastanjes, walnoten en eikeltjes

Het is even rustig met de verzamelwoedes bij de diverse supermarkten. Daar staat tegenover dat nu weer een ander project hoge ogen gooit. Het verzamelen van de noten uit de bomen die hier in de buurt staan. De jacht is geopend en ieder vrij moment zie je kinderen gebukt over het gras gaan met hun tot tassen omgevouwen truien vòl met kastanjes en walnoten. M en haar vriendinnetje hebben zelfs een geheime schuilplaats waarin ze de gevonden noten opbergen. Ook Y stapt enthousiast van haar fiets als ze onder een eik een berg eikeltjes ziet liggen. Dus nu hebben we schalen vol met kastanjes, walnoten en eikeltjes. Een beetje eekhoorn zou er jaloers op zijn!

Maar wat doe je met al die noten? Veel bomen zijn ziek en we durven de noten daarom niet te eten. Maar we kunnen het niet over ons hart verkrijgen om ze op een onbewaakt ogenblik te laten verdwijnen, net als al die go-go’s, voetbalplaatjes, wuppies en andere ongein. Y snuffelt wat in de knutselkast en vindt steekschuim, oase en rieten kransjes. Samen met satéprikkers tovert ze met de meisjes een paar heuse herfststukjes op tafel. Helemaal leuk, helemaal groen, helemaal gezellig! En hoe toepasselijk, want vandaag wordt in China het maanfeest gevierd – een soort dankdag voor het gewas!

Einde 'adoptiequarantaine'

Tot 1 september j.l. waren wij in ‘adoptie-quarantaine’, of beter gezegd, ontvingen wij geen bezoek thuis. Zo kon L ruim drie maanden in alle rust aan haar nieuwe familie, omgeving en leventje wennen. Langzaam breiden wij haar leefwereld nu wat uit en laten wij haar kennis maken met de mensen die een rol spelen in ons leven. Ze haalt M mee op van school, ze kan beter omgaan met een drukke omgeving als winkels en ze luistert vanaf mama’s veilige schoot mee naar verhalen van de enkele bezoeker die wij overdag ontvangen. Maar is ze bang, wil ze eten of gaat ze slapen: dan wil ze toch echt alleen maar haar mama. Dat vereist af en toe wat kunst- en vliegwerk, want haar basisvertrouwen in ons gaat voor alles!

In oktober gaan we kennis maken bij de crèche. Tot januari 2012 gaan we twee ochtenden per week wennen, waarbij telkens of papa of mama bij haar blijft. Daarna mag ze twee dagen per week, als ze wil. Het lijkt ons nuttig, omdat ze al jaren gewend is aan veel kindertjes om zich heen. En in de zomer van 2012 zal ze ook al naar de basisschool gaan. De overgang van tehuis >  thuis > school wordt anders wel erg groot. Ze geeft inmiddels zelf ook aan ‘faan hok’ (= naar school) te willen gaan, net als haar grote zus. Een natuurlijke en gezonde ontwikkeling, waar we blij mee zijn!

Verjaardag

Morgen is een memorabele dag: we zijn dan vier maanden samen met L! Maar het is ook de dag waarop Y’s geliefde moeder 75 jaar zou zijn geworden … Vreugde en verdriet wisselen elkaar daarom af. Zou een zo groot gemis en verdriet en blijdschap ooit kunnen wennen of slijten?

Laa-Laa en LahLah

M is naar school, papa naar een coaching sessie en L en mama zijn thuis. Buiten regent het (weer) en het waait hard. L vindt het eng en roept steeds: “OohOooooh”. Was dat ook niet de strijdkreet van de TeleTubbies? En heette daar ook niet eentje ‘Laa-Laa’?! Eigenlijk kijkt L nog geen tv, ze heeft er nog geen enkele belangstelling voor. Maar toch eens even kijken in de gids: om 9.30 uur komen de TT op tv! Nog in pyjama nestelen moeder en dochter zich voor de beeldbuis. Een reuze-succes! Na een half uur heeft mevrouw er echter genoeg van (en mama ook) en kleden we ons snel aan. Want eigenlijk gingen we knutselen! Onze LahLah knipt en plakt, kleurt en kliedert, onder het genot van de muziek van een Chinese kinder-CD.

Zang en dans

AAAARGH! Het regent, onweert en hagelt! Hagelt??? In september??? Prima dat de metereologische zomer is afgelopen, maar wij rekenden op nog een aantal dagen zon! Gisteren zaten we nog heerlijk tot ’s avonds laat in de tuin, met kaarsjes en sangria en de opera Cavalleria Rusticana op de achtergrond.

Het was sowieso een fijne dag: papa bracht M ‘s ochtends naar musicalles en L ging met mama naar het peuterfestival. Samen trippelden ze als muisjes door een gymzaal en schrokken van de wolf bij de poppenkast. De absolute hoogtepunten waren natuurlijk het springkussen en de tot bloem gevouwen ballonnen. En mama keek stiekem rond of er nog meer driejarigen in de buurt zijn, want in onze eigen familie- en vriendenkring zijn ze echt ‘op’! Nou, er zijn er nog genoeg, hoor om in de toekomst speelkameraadje van onze jongste te kunnen worden!

Thuis in plaats van Valencia

Eigenlijk had Y nu in Valencia door de rivierbedding zullen fietsen met haar studievriendinnen. In plaats daarvan zwaaiden L en zij hen gisterochtend uit op Schiphol. Wij vinden niet verantwoord om L vier dagen zonder mama te laten – het zou alle opgebouwde hechting van de afgelopen maanden in een keer teniet doen. Gelukkig heerste alom begrip – en mama was vooral opgelucht. En er komt hopelijk nog wel eens een herkansing!