Surprise

Nu M in groep 5 zit, mag ze dit jaar voor het eerst een surprise en gedicht maken voor een klasgenoot (met wat hulp natuurlijk). Vorig jaar zomer zette ze al grote vraagtekens bij het waarheidsgehalte van de goedheiligman, maar dat konden we met een beetje kunst-en-vliegwerk nog wel uitleggen. Sinds deze zomer is het echt over: M is ingewijd in het Grote Mensen Geheim! Al knipogend houdt ze het vooralsnog prima geheim voor haar kleine zus.

Wat we gaan maken? M heeft het lootje van D. getrokken, een jongen die dol is op voetballen en onlangs uit Portugal naar Nederland is verhuisd. Nu komen wij graag in Portugal, spreken de taal een piepklein beetje en hebben zelfs nog een sleutelkoord met de Portugese vlag. Wij maken dus een voetbal, hangen die aan het koord en verstoppen het cadeautje (een spelletje) in de bal. Nu nog even uitvoeren natuurlijk - daarvoor is de (hopelijk regenachtige) zondagmiddag gereserveerd.

Sowieso treden wij langzaam ook toe tot het leger ouders dat huiswerk maakt met hun kind. Eind oktober oefenden we al  samen voor een geschiedenistoets, medio november voor M's eerste boekenbeurt en gisteren voor een natuurtoets. Daarnaast lezen we dagelijks minimaal een kwartier met onze oudste. Met resultaat, want ze kwam thuis met een prachtig rapport! We zijn heel erg trots op M, want ze zit in een zeer rumoerige klas en de school is onlangs ook nog eens verhuisd naar een nieuw pand. Maar wat nog veel belangrijker is: ze heeft het naar haar zin op school en heeft er leuke vriendinnen!

Feestje!

Dat A onlangs vijftig is geworden, wist je al. Gisteren vierden we zijn feestje: met vijftig genodigden, een 'ontbijttent' in de tuin en een stralende jarige! Wat was het gezellig! En wat is A verwend! Toegegeven, het was een beetje koud in de tent: de net ontdooide broodjes dreigden weer te bevriezen, de boter was niet te smeren en de vleeswaren bleven verrassend fris. Maar binnen was het lekker warm met gebakken eitjes, pannenkoeken en tosti's. Toen 'onverwacht' Sinterklaas en Zwarte Piet ook nog op bezoek kwamen, was het feest compleet en stegen de temperaturen tot echt hoge waarden. We zongen Zie ginds komt de stoomboot in canon, lazen in het Grote Boek over onze zoete kinderen en doken naar het strooigoed.

Maar er was meer lekkers dan kruidnoten en schuimpjes. We deden dan ook maar vijf uur lang boodschappen afgelopen vrijdag. Het waren niet zomaar boodschappen: ditmaal gingen we naar de groothandel voor de horeca. Sinds A zijn eigen bedrijf is gestart, hebben we diverse pasjes aangevraagd. Dit uitje (ja, zo kan je dat echt wel noemen) droeg zeker bij aan de voorpret: wat een keus en wat een aparte spulletjes!

Oh ja, de feesttent hebben we vannacht opgeruimd. Ja, je leest het goed, vanNACHT. Y werd gewekt door het geluid van een loeiende storm, dus zat er niets anders op dan in pyjama en blote voeten naar beneden te snellen en de geleende (!) tent met gezwinde spoed af te tuigen. Over dit feestje zullen we nog lang napraten!

Muizenhuis

Zo'n jaar geleden wees een collega van Y haar op de tentoonstelling Het Muizenhuis in de Openbare Bibliotheek in Amsterdam (OBA) en het bijbehorende boek. De meisjes waren meteen verkocht! Van kartonnen dozen en papier maché bouwde Karina Schaapman een enorme muizenwereld, verdeeld in ontelbare kamertjes. In de kerstvakantie gaan we het live bekijken en maken er meteen een gezellig dagje Amsterdam van!

Verrmoedelijk zal Y er het meest van gaan genieten. In een grijs verleden maakte ze namelijk met haar toenmalige buurvrouw ook diverse poppenhuisjes: een winkel, een keuken, een kersttafereel en een badkamer. Niet om mee te spelen, maar om naar te kijken. Door tijdgebrek komt het er momenteel niet van, maar de interesse is  altijd gebleven. Vind jij dat ook leuk? Neem hier dan eens een kijkje!

Family planning

Toen M destijds in groep 1 startte, werd ze de eerste de beste middag al uitgenodigd bij een klasgenootje. Zwaaiend vertrok ze achter op de fiets van een andere moeder om elders een boterham te eten. Papa en mama verbouwereerd achterlatend op het schoolplein.Sindsdien zijn we meer bezig geweest het aantal afspraken en activiteiten voor M behapbaar te houden, dan dat we iets hoefden te stimuleren.

Als kleine zus profiteert L volop van het bruisende sociale leven van M. Misschien dat ze daarom nog niet zoveel behoefte had om zelf af te spreken met klasgenootjes. Tot deze week dan. Want deze week komt klasgenootje S. spelen, is buurtgenootje J. net opgehaald en is L uitgenodigd bij vriendje R. Dan moet mama wel mee, want alleen durft ze nog niet! Het lijkt haar ook wel leuk om - net als M - op een sport of hobby te gaan. Voor zwemmen is ze nog te jong en de strekbewegingen bij ballet of turnen zijn niet goed voor haar gewrichten, in verband met haar hypermobiliteit. We geven L daarom per januari a.s. op voor een kleutercursus zang, dans, theater en schilderen van twaalf weken. Dan kan ze op haar gemakje ontdekken wat goed bij haar past. Het is natuurlijk erg leuk dat L al zo goed met grotere kinderen kan spelen, maar het is beter voor haar eigen ontwikkeling als ze ook met leeftijdgenootjes in contact komt.

Vorig jaar is mama gestart met een family planner. Dat is een agenda waarin vijf vakjes per dag zijn opgenomen. Voor elk gezinslid (opa rekenen wij ook altijd mee) is er ruimte voor afspraken. En dat is geen overbodige luxe! Op woensdag bijvoorbeeld tennist papa, tekent M, komt opa meestal eten en is mama vrij. Vandaag was er dus een vriendinnetje van L, gaat M bij een vriendinnetje spelen en tennissen en gaat mama met vriendinnen uit eten. Zaterdag gaan we in wisselende volgorde Sinterklaas begroeten, op theevisite en naar een verjaarsetentje. Tussendoor worden de bomen en struiken voor onze nieuw in te richten voortuin afgeleverd. En dan hebben we het nog niet over de boekenbeurten, goede doelengeld, bibliotheektermijnen, sportspullen, post, etc. die ook tijdig moeten worden voorbereid, klaargelegd, afgegeven, verstuurd, etc. Geeft allemaal niks - deze 'familiehectiek' is prima en niets anders dan dat wat we altijd al hadden gewenst!

Papa is 50!

Toen A 40 werd, kreeg hij een ochtend vliegles cadeau. Een complete verrassing waar hij stil van werd. Maar hij wilde niet dat we aan zijn 50e verjaardag speciale aandacht zouden schenken - iets met grijs haar, aftakeling, en midlife crises. Géén Abraham-speculaas, geen verkeersborden met 50 erop en al helemaal geen pop in de voortuin. Dus organiseerden we vorig jaar al een uitgebreide surpriseparty met karten en Italiaans eten voor de 49-jarige en zijn vrienden.

Tot onze jarige zo'n vier weken geleden en passant meldde dat zijn 50e verjaardag toch eigenlijk wel reden is voor een bijzondere felicitatie èn feest.O jee!

Vanmorgen was het zover, mijn geliefde en onze papa is 50 jaar geworden. Hij mag in het voorjaar een dag gaan racen in Zandvoort. Een hele dag in de weer zijn met Porsches, BMWs, Dodges, 4x4, een formulewagen en nog veel meer. Hij is er weer stil van. Wie zei ook weer dat 50 het nieuwe 40 is?!

Relaxed weekend

Hoe gaat het bij jou op je werk? Bij Y is het razend druk. Dat betekent al weken extra werken in de avonduren en weekends. Dat is niet zo erg, maar er zijn ook problemen die moeten worden opgelost, brandjes die moeten worden geblust en uitdagingen die het hoofd moeten worden geboden. Zucht.

Des te fijner is de vrije tijd! Dit weekend een etentje in de verrassend pittoreske oude dorpskern van  IJsselstein, een dorpje onder Utrecht. De griepprik halen. Onder een dak van gele, oranje en bruine blaadjes fietsen, met de zon in de rug. Meteen wat Sinterklaascadeautjes inslaan. Met ons gezin, opa en buurmeisje een enorme pan tomatensoep leegeten, met de herhaling van The Voice of Holland op de buis.

Vanochtend knutselen met beide dames: breien en weven. Geen succes, want dat vraagt nog echt te veel geduld. Tot slot vanmiddag met onze jongste naar de nieuwe musical van Dora, the Explorer. Eerder dit jaar wonnen we totaal onverwachts VIP-kaartjes en nu was het dan eindelijk zo ver. Dat van die VIP-kaartjes kwam helaas niet zo uit de verf (geen rode loper, kinderchampagne of zelfs maar een leeg tafeltje). Het was ook jammer dat het jongetje schuin achter zo hard mee schreeuwde dat onze oren er nu nog van toeteren. Ook spijtig dat het gezin voor ons gefrituurde uien (of iets dergelijks) had gegeten. Maar een kniesoor die daarop let! Y heeft vooral genoten van het snoetje van L dat elke emotie van het vrolijke spektakel weerspiegelde. Al het verloren speelgoed hebben Dora, Boots en Diego weer bij elkaar gezocht - eind goed, al goed.

Morgen weer vroeg op, hoofd omhoog en borst vooruit. Op naar het volgende weekend!

(Bijna) vergeten!

Nou ja! Zijn we toch (bijna) DE datum vergeten. DE datum waarop A officieel L's papa is geworden! Dat gebeurde in alle stilte en achter gesloten deuren. Want op 24 oktober 2012 verliep officieel de periode waarin bezwaar kon worden gemaakt tegen de voogdij van L voor A. Dus nu is onze adoptieprocedure eindelijk, EINDELIJK, helemaal afgerond. Hè, hè!

BKA-nummer
Toen wij op 4 november 2005 ons BKA-nummer kregen voor onze tweede adoptieprocedure, was dat op naam van Y. Als alleen-aanvrager dus. Dat had alles te maken met onze leeftijden - waren wij getrouwd geweest en/of hadden wij de aanvraag op ons beider naam gezet, was het ons niet meer gelukt met de enorm oplopende wachttijden. A wordt volgende week 50 jaar, dus reken maar uit. Een vooruitziende blik met gelukkige gevolgen!

Oude regelgeving
Omdat onze aanvraag nog onder de 'oude' regelgeving (= voor 2007) viel, moest de adoptieaanvraag voor L ook nog in Nederland gelegaliseerd worden, voor zowel Y als A. Maar omdat wij dus niet getrouwd zijn, kan een en ander ná elkaar en niet gelijktijdig plaatsvinden. Enfin, na zeven jaar is het nu KLAAR!

Acht jaar samen

China, 4 november 2004: de datum waarop we M voor het eerst in onze armen hielden. Wat een overdonderend geluksgevoel maakte zich van ons meester - op ruim 10.000 kilometer van huis werden wij voor het eerst papa en mama. M opende een wereld voor ons, waarnaar we al zo lang verlangden.

Nederland, 4 november 2012: onze bijna-tiener heeft haar eigen leventje met school, vriendinnen, sport en hobby's. Na acht jaar samen, overheerst het geluksgevoel nog steeds, vermengd met dankbaarheid en trots. Wat zijn wij blij met de dochter die we de onze mogen noemen. We denken regelmatig aan de mensen die haar moeten missen en zouden er heel wat voor over hebben om hun te kunnen laten weten hoe goed het met M gaat.