Rustig aan

Afgelopen weekend hebben we het rustig aan gedaan. Na M's tennisles op vrijdagmiddag mocht buurmeisje A gezellig blijven eten. Het was zelfs weer zo gezellig dat ze meteen voor de volgende middag afspraken.

L is op vrijdagmiddag altijd vrij van school. Ze was moe na een week met het bezoek aan de kinderarts en een middagje spelen bij haar vriendje T. Zaterdagochtend mocht ze weer naar dansles, maar na afloop was ze helemaal op. Ze kon het nog net opbrengen om M's bril te bestellen, maar daarna ging het mis. Ze voelde warm aan, kuchte hevig en gaf aan dat haar benen weer zeer deden.

Een mooi moment om een middagdutje te doen en mama deed lekker mee! We bouwden een warm en knus 'holletje in het grote bed'. De CD-speler zachtjes aan met Woezel en Pip. Het duurde niet lang voordat we allebei vertrokken waren. Pas toen papa rond vier uur thuiskwam, schoten we wakker. Tijdens het avondeten moest L vreselijk huilen - ze gloeide en voelde zich duidelijk niet in orde. Waarom werd al snel duidelijk; ze moest heftig overgeven. Met een kwart paracetamol hebben we haar weer vroeg in bed gelegd. M kampt nog steeds met een hardnekkige oorontsteking en lag er ook op tijd in. En wij zelf vertrokken al om tien uur naar boven.

Zondagmiddag zijn we lekker met de auto naar opa gegaan (vijf minuten fietsen, maar goed). Terwijl opa in zijn ziekenhuisbed lag om zijn rug te ontlasten, speelden de meisjes met zijn rolstoel en rollator. Het werd helemaal feest toen de dames opa's bed omhoog en omlaag mochten sturen. Mama heeft rustig aan een tas met verstelwerk weggewerkt en papa de draadloze internetverbinding voor opa in orde gemaakt. Nu hoeft hij niet meer naar boven (trap!) om zijn computer te gebruiken. Lekker muziekje op, fruithapje erbij en de relaxte weekend was een feit!

Vakantie geboekt

We hebben al voorpret voor tien - we hebben onze vakantie geboekt! Door alle hectiek was het er nog niet van gekomen. Gelukkig was er nog plek op onze voorkeurslocatie en in het vliegtuig. Dit is ons plan: we vliegen eerst naar Zuid-Portugal, leveren daar onze bagage af en rijden dan per auto naar Sevilla in Spanje. Daar gaan we een paar dagen cultuur snuiven en logeren in een schattig hotelletje. Dan weer terug naar ons vertrouwde stekje aan de Algarve, waar we gaan genieten van zon, zee en zalig nietsdoen. Na terugkomst gaat alles in de wasmachine en pakken we opnieuw onze tassen in. We gaan dan nog gezellig een weekje met opa in naar een huisje in Nederland.

Maar nu eerst aftellen naar L's verjaardag - over veertien nachtjes is het zover. Dan wordt ze vijf!

Onderzoeken

A is druk met zijn eigen bedrijf, Y is aan het reïntegreren op haar werk, de meisjes zitten weer op school en opa lijkt een ietsiepietsie aan de beterende hand. Daarnaast stond deze week in het teken van onderzoek.

• Onderzoek naar de zwakke gezondheid van onze L. Naast blaasontsteking, darmproblemen, krentenbaard en ontelbare verkoudheden, baren haar vermoeidheid en pijnlijke, hypermobiele knie ons zorgen. Woensdagmiddag bezochten we de kinderarts die bloedonderzoek en een röntgenfoto voorschreef. Ze gaf geen kik toen het naaldje in haar hand verdween en klom lachend op een krukje om haar knie goed op de foto te krijgen. Nu stonden M en mama in het stralingsvrije deel luid voor haar te zingen, dus dat hielp vast ook mee. Na afloop hebben we gezellig thee gedronken en gespeeld met de kleurplaten, prentenkaart, mini-cadeautje en Disney-pleister. Volgende week woensdag krijgen we de uitslagen.

• Onderzoek naar de mogelijkheid van dyslexie bij onze M. Ze heeft een bloedhekel aan lezen en husselt regelmatig met de letters. Ok, ze heeft een bril nodig, maar voor veraf. In goed overleg met school mocht ze nu (eindelijk!) een test maken. Dinsdagochtend was het eerste gedeelte, donderdagochtend het tweede. Medio juli horen we de resultaten. Tot onze grote verrassing heeft ze zelf aan haar klas uitgelegd waarom ze 's ochtends afwezig was. Helemaal prima! Want in een klas met een vier ADHD-ers, een kind dat na de zomer naar het speciaal onderwijs gaat en drie andere kinderen met al vastgestelde dyslexie is er ook helemaal niks om geheimzinnig over te doen!

Kunstzinnige Moederdag

Vorige week zondag was het Moederdag. Misschien vind jij het maar een commercieel verhaal, maar deze mama vindt het gewoon leuk. En haar Moederdag zat vol fijne verrassingen: een gedekte ontbijttafel met verse jus d'orange en versgebakken croissantjes, rozen en zelfgemaakte en -gekochte cadeautjes!

L had op school een bakje geknutseld van papier maché, gevuld met Weleda-mini's. Geweldig! Van M kreeg mama een zelfgekleide muffin. Het is de bedoeling dat daarin haar toekomstige oorbellen worden opgeborgen. Van haar eigen zakgeld had M ook nog nagellak gekocht (appeltjesgroene, knalblauwe en babylila). Sinds we deze week nail art-filmpjes hebben bekeken, komen die helemaal goed van pas! Tjee, er ging echt een wereld voor ons open: marble nail art, stripers, mini-beads, etc. Nog nooit van gehoord, zelfs!

Natuurlijk bezochten we 's middags het graf van Y's zo geliefde moeder. Maar eerst waren we uitgenodigd voor de opening van een expositie. M's tekenlerares is ook kunstenares binnen een collectief. Hun jaarlijkse lente-tentoonstelling werd feestelijk geopend op Moederdag. In de lobby van een plaatselijk hotel stond een strijkje opgesteld, de wethouder hield een praatje en de kunstenaars liepen er zomaar 'in het wild'. Leuk hoor. Na een kunstzinnige Moederdag nu op naar een sportieve Vaderdag?

Gaatjes prikken

Op 11 mei werd onze 'dochter van ons hart' F zes jaar. We kunnen het helaas niet met haar vieren, maar we gedenken haar natuurlijk wel. Zo had M onder andere bedacht dat F's verjaardag dé dag zou worden om gaatjes te laten prikken.

M krijgt oorknopjes van opa voor haar tiende verjaardag (over ruim zes weken). Nu heeft ze bedacht dat het beter is als het gaatje helemaal genezen is, wanneer we op vakantie gaan. Slim, want dan willen we zwemmen, liefst zonder (oor)ontstekingen.

Dus zijn wij zaterdag naar een juwelier gegaan die beide oren in één keer zou doen. Mocht ze spijt krijgen, hoefde er niet nòg een oor te worden doorboord (LOL). Maar M ging natuurlijk niet alleen op pad. L en mama gingen sowieso mee voor support. En nu heeft mama ook meteen gaatjes laten prikken! Na 48 jaar zonder, was het best een beslissinkje.

Dat komt zo. Toen M drie jaar was wilde ze al hangertjes in haar oren. We hebben haar altijd voorgehouden dat ze tien jaar moest zijn om te kunnen beslissen of ze blijvende gaatjes in haar oren wilde hebben. Y merkte toen grappend op dat zij dan ook wel gaatjes wilde. Natuurlijk met het idee dat M dat dan allang weer vergeten zou zijn. Mooi niet. In de afgelopen zeven jaar zijn oren, oorbellen en al dan niet gaatjes regelmatig onderwerp van gesprek geweest. En tja, beloofd is beloofd! De dames staan dus gezamenlijk 's ochtends en 's avonds hun oren te desinfecteren en aan hun oorknopjes te draaien.

Maar nu heeft M toch een bloederige oorontsteking. Het is dus ook nog oppassen geblazen dat het loopoor het oorgaatje niet onsteekt. Zucht.

Nog meer gebroken

Je kunt je vast nog wel herinneren dat opa ziek is. Eind maart heeft hij zijn ruggenwervel gebroken. Afgelopen vrijdag was de controleafspraak met de orthopeed. Omdat hij nog steeds zo'n last heeft van zijn liesbreuk -hij kan zijn linkerbeen nauwelijks gebruiken - is na lang aandringen toch een röntgenfoto van zijn bekken gemaakt. Na zeven weken is nu gebleken dat opa niet alleen zijn ruggenwervel, maar ook zijn bekken heeft gebroken!

De behandeling zou volgens de orthopeed niet anders zijn verlopen wanneer de bekkenfractuur wèl bekend was geweest. Behalve dan dat fysiotherapeut extra pittige oefeningen heeft gegeven en opa zelf flink heeft geoefend door buiten te lopen met de rollator. De gevolgen laten zich raden. Sinds vorige week heeft hij een zware terugval. Hij ligt weer plat, met fikse pijnbestrijding en driemaal per dag thuiszorg. Wat een narigheid!

Reïntegratie

Na maanden was het afgelopen maandag zover: Y ging weer aan het werk. Nou ja, aan het werk. Ze mag in de komende weken maar twee keer één uur langskomen. Letterlijk mag ze dan in het eerste uur bijkletsen met haar collega's en in het tweede uur koffie halen. Volgende week mag ze dan het knopje van haar computer zoeken. De bedrijfsarts is "trots op Y", omdat ze het weer gaat proberen en haar coach staat stand by.

Zonder gekheid - het is natuurlijk fantastisch dat je op die manier mag reïntegreren. Y's leidinggevenden weten inmiddels dat zij - als ze niet wordt tegengehouden - meteen weer 'full steam ahead' gaat. Het is spannend, maar te doen. 's Middags is ze haar bed ingedoken, want het kost inderdaad al héél veel energie om er alleen maar te zijn!

2 Jaar bij elkaar!

Morgen is het twee jaar geleden dat wij L voor het eerst in onze armen mochten sluiten! Met onze gids K. vertrokken wij (Guangzhou-tijd 13.00 uur) naar het adoptiebureau. Ons meisje kwam vlak na ons aan: oververhit en misselijk na een lange, warme autorit. Ze was compleet overstuur en dat heeft twee dagen geduurd. Wie had durven denken dat dit meisje nu zo vrolijk en vrij rondhuppelt in ons leven. Wat zijn we dankbaar dat wij ons haar ouders en grote zus mogen noemen - wat een geschenk!

Ons dochtertje heeft veel meegemaakt in twee jaar: de enorme reis (letterlijk en figuurlijk) naar Nederland en  haar groei (met 17 cm) tot basisschoolkleuter. Andersom hebben wij haar zachte, vrolijke karakter, haar voorkeuren (van spinazie tot de kleur rose, voor Sassa-rokjes tot het spelen met auto's) en haar behoeften (veel knuffelen en drinken, weinig eten en poppen) mogen leren kennen. Wat een feest!

Bril en/of beugel

In menig film wordt het als ultieme verschrikking opgevoerd: een jong (vaak ook nog dik) meisje aan de beugel en bril. Toch waren een bril en/of beugel ooit Y's liefste wens. Zo leek nagelbijten haar ook zo interessant staan, net als een loensend oog. M lijkt het ook het einde - die beugel en bril dan. "Be careful what you wish for", zullen we maar zeggen. Want bij de afgelopen controle voorspelde de tandarts dat M binnen zo'n anderhalf jaar een beugel nodig zal hebben. En sinds vrijdag komt daar de langverwachte bril bij.

M klaagt vaak over hoofdpijn en slecht zien. Elk half jaar controleert de oogarts daarom haar ogen. Maar een bril was telkens nog nèt niet nodig. Nu wel: aan beide ogen heeft ze min één. Tjsa, en nu het dan zover is, vindt ze het eigenlijk niet meer zo leuk .... Ook Y - alweer jaren getooid met prismabril, waardoor lenzen geen optie zijn - is niet meer zo enthousiast. Een beugel hoef je daarom bij haar niet meer te verwachten!

Meivakantie

Het is inmiddels een traditie geworden. Elke vakantie mogen we elk een paar dingen kiezen die we graag willen doen. Y maakt vervolgens een kalender voor de vakantieduur en tekent met pictogrammen de activiteiten erin. Zo wist de kleine M en nu ook L wat we van plan zijn. Hier is onze wish-list voor de meivakantie.

L: naar de speeltuin, op het strand spelen en zwemmen
M: logeren met buurmeisje A., shoppen en zwemmen
A: naar het bos, naar vrienden op de camping en zwemmen
Y: naar een pluktuin met voorjaarsbloemen, dagje Amsterdam en .... zwemmen.

Tel daarbij op dat M's tennis- en tekenlessen gewoon doorgaan, L's dansles zaterdag ook nog plaatsvond, de haren van beide meisjes moeten worden geknipt, A een aantal dagen doorwerkt, Y ook nog diverse werkafspraken heeft, we af en toe de schooltuintjes bijwerken en de twee weken zijn al bijna weer om. We gaan dus ook niet 'weg'.

Wat we verder nog doen/hebben gedaan: met vrienden naar het theater (Koekeloere) en de film (The Croods), de winterkleding uit kasten van de meisjes omwisselen met hun zomergarderobe, cupcakes bakken en versieren, een verjaarsfeestje, diverse speelafspraakjes en een middag naar het park met andere vrienden. Het weer werkt vooralsnog lekker mee, we fietsen veel en slapen elke dag een beetje uit. Kortom, wij vermaken ons wel hoor!