Margratenloop 2014

Hemelvaartsdag stond bij ons allang in het teken van een wandeling: de Margratenloop. A en wandelmaatje E stapten om 10.00 uur over de startlijn, om na 21,6 kilometer en vier uur lopen te finishen.

Het Zuid-Limburgse dorpje herbergt één van de grotere Amerikaanse militaire begraafplaatsen, die ook bekend staat onder de naam Margraten. De beherende stichting wil de geschiedenis van en herinnering aan de slachtoffers van WOII en begraafplaats levend houden. Dus de wandeling voerde hen langs de oorlogsgraven. Ruim 8.000 Amerikanen gaven hun leven voor onze vrijheid. Een gegeven dat ons nog steeds met eerbied en dankbaarheid vervult. Wat een dappere mannen, wat een helden. Hadden ze een keus? Wisten ze wat hen te wachten stond? Hoe gaat het nu met hun nabestaanden? Beide mannen zijn diep doordrongen van de offers die zijn gebracht en nemen ruim de tijd voor reflectie.

Daarnaast hebben ze genoten van het prachtige weer en de omgeving. Ze liepen over boerenerven, langs vakwerk-huizen, door grotten en weilanden. Inmiddels hebben ze allebei een semi-professionele uitrusting: een heuprugzak met ruimte voor twee bidons & proviand, zakmessen, verrekijkers & kompassen. Goed schoeisel en ventilerende shirts. A kwam dan ook innig tevreden en zonder blaar of enkelpijntjes thuis.

Regenachtige schoolreisjes

Eergisteren mocht M op schoolreis. Groep 5 en 6 van haar school gingen naar een survivalpark in de buurt. Er was een waslijst uitgedeeld met spullen die perse mee moesten: een complete set schone kleding, inclusief ondergoed, sokken en schoenen. Regenkleding èn zonnebrand. Lunchpakket en voldoende drinken. Handdoek en wat kleingeld. Onze oudste vertrok dus bepakt en bezakt. En niet voor niets, want alles was gebruikt en/of op! Ze hebben het heel erg leuk gehad. Je kon er roeien, klimmen en midgetgolfen (is dat ook een vorm van survival? Zo ja, dan kunnen wij het ook!). Natuurlijk plonste er af en toe iemand in het water, maar dat was juist leuk omdat het weer volop meewerkte.

Maar zo rond een uur of vier, toen A met M & L op de fiets naar dyslexieles fietste, veranderde dat. Het begon te gieten en het drietal kwam een uurtje later verzopen thuis. Toen Y daarna thuiskwam van kantoor, trof ze daar drie fris gewassen, in pyjama gehulde familieleden aan èn een gang vol natte regenjassen, schoenen en broeken.

's Avonds ontvingen we de mail van school over het uitje van groep 1, 2 en 3: na rijp beraad werd dat uitgesteld in verband met de slechte weersverwachting. Zij waren van plan om naar een speeltuin te gaan, waar helaas geen binnenruimte beschikbaar was. Het bleek de juiste beslissing, want het kwam dinsdag met bakken naar beneden! L werd er warm noch koud van, zeker toen ze hoorde dat ze het uitstapje gewoon tegoed houdt!

Het toeval wilde dat Y dinsdag ook een soort schoolreisje met haar werk had. Zij had een werksessie op het strand. En dat mag je letterlijk opvatten, want het was in een strandtent. Vantevoren was al aangegeven dat je stevige schoenen moesten meenemen en zelf had ze daar een regenjack aan toegevoegd. Nou, dat was geen overbodige luxe! Op een gegeven moment kletterde de regen zó hard op het dak, dat je elkaar niet meer kon verstaan .... Zelfs het toilet was buiten, dus nat was het!

Enfin, L's tasje is inmiddels weer uitgepakt, alle natte & vieze spullen zijn gewassen & gedroogd en de tas van A staat gepakt in de gang voor zijn wandeltocht van morgen. Maar daarover later meer!

3e Guangdong reünie in Amerongen

Gisteren was alweer de derde reünie van de reisgroep Guangdong. In totaal reisden we in november 2010 met twaalf gezinnen naar Guangzhou, de provinciehoofstad. Daar ontmoetten we elk ons kind, na een vaak jarenlange wachttijd. Die kinderen zijn inmiddels ruim drie jaar ouder en dat was goed te zien - wat zijn ze gegroeid, zeg!

Net als in Guangdong wonen de kinderen ook nu nog ver uit elkaar: van Harlingen tot Vlissingen, van Zevenaar tot Zoetermeer. De groep telt vier jongens van 5, 6 en 7 jaar oud, drie meisjes van ruim 6 jaar, één meisje van ruim 5 (onze L) en vier meisjes van ruim 4. Tel daarbij op vier grote Chinese zussen (waaronder onze M), een Chinees babybroertje en een biologische broer & zus en je hebt een behoorlijke groep om onderdak voor te zoeken!

Dat was ook dit jaar weer prima gelukt in het plaatsje Amerongen op de Utrechtse Heuvelrug. In een aangrenzende, vrijstaande schuur bij het bosrestaurant Het Berghuis stonden de koffie en thee om 11.00 uur klaar. Gewapend met goedgevulde knapzakjes en een bolderkar trokken we daarna het bos in voor een stevige wandeling. Onder een reusachtige eik picknickten we en deden we diverse spelletjes. Natuurlijk verdwaalden we nog even op de terugweg. Maar ach, een groep ouders die hun (eerste) kind heeft gekregen op 10.000 km van huis, wordt daar natuurlijk niet warm of koud van!

Terug bij Het Berghuis ploften de ouders neer op het terras en de kinderen renden naar de speeltuin. Tot grote vreugde van L was er zelfs een mini-klauterbos! De hele dag is het mooi weer gebleven en konden we in een t-shirt buiten zijn. Rond 16.30 uur kon iedereen zijn eigen pannenkoek vullen aan het buffet (we hebben voor het eerst pannenkoek met spaghettisaus gegeten) en om 18.00 uur vertrokken de eerste gezinnen huiswaarts. Het was leuk om iedereen weer te zien en te spreken! De datum voor volgend jaar is dan ook alweer geprikt: zaterdag 30 mei 2015!

Sportdag

We hebben het al eerder geschreven: A is behoorlijk sportief, maar dat kun je van Y beslist niet zeggen! Als kind beoefende zij jarenlang turnen, zwemmen, surfen, badminton, jazzdans, tennis, volleybal .... maar niets kon en kan haar bekoren. Ze beweegt voldoende (fietsen, wandelen, zwemmen), maar echt omdat het moet. Toch probeert ook zij de meisjes de liefde voor sport & bewegen bij te brengen, want jong geleerd is oud gedaan (normaal gesproken dan).

M beweegt graag, hoewel het minder lijkt te worden naarmate er meer regelmaat in komt. Zo had ze dinsdag een sportdag van school. In de sporthal en buiten op het veld, want het was zalig weer. Echt enthousiast vonden we haar niet, maar dat bleek meer te maken te hebben met het groepje waarin ze zat. Haar eerder aangekondigde tenniscompetitie is om onduidelijke redenen niet doorgegaan, maar ze lijkt er bepaald niet onder te lijden. Ook was ze bij nader inzien niet te porren voor de - door A nog zo enthousiast voorgestelde - Avondvierdaagse. Ze wil graag naar een middelbare school die niet te ver fietsen is (??? is dit hetzelfde kind dat op zesjarige leeftijd zonder problemen twintig kilometer fietste ???) en de skeelers staan al maanden ongebruikt in de schuur. Enfin, ze is en blijft wel vastbesloten voor haar nieuwste sportidee: hockey. Laten we eerst maar even de introductiecursus volgen, voordat we de gehele outfit aanschaffen.

L heeft ondertussen wel genoten van haar sportdag en wil sommige spelletjes ook op haar kinderfeestje doen (vooral spijkerpoepen en eierlopen). Hoewel ze veel met jongens speelt en afspreekt, weigert ze eigenwijs om te voetballen. Ze is wel dol op zwemmen en springt zonder aarzelen in het diepe, maar gaat niet per definitie graag naar zwemlès ... Ze geniet van fietsen en (rol)schaatsen en grijpt daartoe elke mogelijkheid aan. Maar wat ze het allerliefste doet is 'klimmeren en klauteren' in een speeltuin. Als een aapje slingert ze aan de apparaten, klimt overal op en in en zwiert liefst zo hoog mogelijk met de schommel. Sinds enkele weken wil zij graag op dansles. Nu lijkt ons dat ook echt iets voor haar, maar gelet op haar hypermobiele spierbanden is het wel een beetje oppassen. We kennen gelukkig een hele lieve dansjuf, die daar graag rekening mee wil houden.

Intussen bereidt A zich weer voor op een fikse wandeling: de Margratenloop op Hemelvaartsdag. Hij is echt overal voor in: ijsvissen in Noorwegen, surfen op open zee, kajakken in Alaska, rondtrekken door het oerwoud rond de Amazone of alpineskiën in Oostenrijk. En Y? Die geniet ervan als zij het leuk hebben en faciliteert al hun activiteiten: verse broodjes, voldoende drinken, regenkleding, zonnebrand, fototoestel, speelgoed & picknickkleed. Zolang zij maar mag schrijven, knutselen en nieuwe dingen bedenken is zij helemaal in haar nopjes!

Horen, zien en .....

Vroeger dreef Y haar ouders tot wanhoop: elke avond zat ze werkelijk úren aan de telefoon. Terwijl ze haar vriendinnen toch net de hele dag gesproken had. Hoe anders is dat nu. Y belt weliswaar elke avond met opa, maar verder eigenlijk nauwelijks meer. A belt wekelijks met zijn zus, maar behalve zakelijke gesprekken verder eigenlijk ook niet. En brieven? Uh, die typen we. En versturen we per mail, sms of facebook!

Het is gewoon een feit dat onze wereld steeds visueler wordt. Het gesproken woord neemt af, terwijl het gelezen en geschreven woord aan terrein wint. Dat baart ons weleens zorgen voor onze dyslectische dochter .... Zij kijkt best graag tv, maar de ondertiteling gaat nog te snel. En wij zijn 's avonds meestal pas rond 21.00 uur allebei weer beneden, te laat om teksten voor te lezen. Het is dan trouwens toch al te laat om nog in een film of serie te komen.

Dus in plaats van een 'live' gesprek beantwoorden we gauw nog wat mails of sms'jes. Lezen we wat of doen een spelletje op onze mobiele telefoons. Voor het wereldnieuws zijn we ook al 'afhankelijk' van relevante sites en de zaterdagkrant. Ons gezinsritme laat het niet echt toe om het nieuws te horen op radio of tv. En ook het laatste nieuws van onze familie- en vriendenkring lezen we dus vaak via de pc of mobiele telefoon.

Wat we nog wel stug blijven volhouden, is het versturen van kaartjes. Een handgeschreven kaart in je brievenbus kan immers geen mail, of sms- of fb-bericht vervangen! Zelf ontvangen we alleen steeds minder. Of dat nu komt door onze slecht functionerende postbode of doordat er gewoon minder wordt gestuurd, laten we maar even in het midden ...

Hoe dan ook. De mensen die beweren dat taal en spelling steeds minder belangrijk worden, hebben het wat ons betreft mis. Instagram, pinterest of selfies veranderen daar vooralsnog maar weinig aan. Om een beetje mee te komen in de huidige maatschappij, móet je gewoon goed kunnen lezen en schrijven. Lang leve de dyslexiebehandelingen van tegenwoordig! 

Feesten en partijen

Zonder je te willen vermoeien met onze agenda (die van jou is ongetwijfeld ook vol, want 'druk zijn' is de trend), geven we je toch vast een sneak preview naar onze activiteiten in de komende weken. Natuurlijk gaan alle reguliere zaken gewoon door: werk & school (CITO!), buitenschoolse lessen en sportclubjes, afspraken met vrienden en vriendinnen, Vaderdag en hand- en spandiensten op school. Maar er is meer.

Op tweede Pinksterdag wordt L zes en dat vieren we natuurlijk! Om te beginnen met haar kinderfeestje de dag ervoor. M wordt een maand later elf jaar en viert haar kinderfeestje ook de dag ervoor, tijdens een roostervrije dag van school. Tussendoor vieren wij het zogenaamde 'grote mensen-feestje' (waar natuurlijk ook kinderen mogen komen) en gaan wij als gezin lekker uit eten. We zijn alvast begonnen met nadenken over de schooltraktaties en de uitnodigingen.

Komende zaterdag start M met haar tenniscompetitie. Wij hebben niet zo'n winners-mentaliteit, het gaat ons vooral om het spel, maar ze is speciaal gevraagd om mee te doen en dat is toch wel heel erg leuk. Het laatste weekend van juni treedt zij op met de musical Mathilde: zes voorstellingen, verdeeld over twee dagen! A gaat tijdens Hemelvaartsdag de Margratenloop wandelen. Ter voorbereiding daarop doen vader en (oudste) dochter mee aan de avond-wandelvierdaagse.

Verder zijn we een dag op stap met de Guangdong-adoptiegroep. Voor de derde keer komen we bijeen, ditmaal in Utrecht. Een andere zaterdag varen we ter gelegenheid van de zeventigste verjaardag van een oom door de Albrandswaard. Tel daarbij op dat beide meisjes een sportdag en een schoolreisje op het programma hebben staan en dat er in onze familie- en vriendenkring nog zo'n tien verjaardagen worden gevierd en je weet dat we het een en ander te doen hebben. Dat betekent dus op tijd naar bed, want we willen wel van onze feesten en partijen kunnen genieten!

Moederdag 2014

Als prettig 'toetje' van onze meivakantie was het zondag ook nog eens Moederdag. Op de beschaafde tijd van 9.30 uur wekten de meisjes Y met tekeningen, een beschilderd makeup potje en een groot hart met een wordcloud rond Y. Ook A had aan haar gedacht: rode rozen, een receptenboek voor smoothies, bodylotion en het tijdschrift Flow! Maar dan bedenkt Y dat ze zich, ondanks haar eigen gezin en haar 49 jaren, toch nog steeds meer dochter dan moeder voelt ...

Gelukkig hadden we vooraf al besloten dat we die dag ook naar het graf van oma zouden gaan. Y schikte daarom rozen en hortensia op een hart van oase en samen met opa staken we er de kaarsjes aan. Het góót werkelijk van de regen en het was koud, dus al snel trokken we ons terug. Traditiegetrouw reden we door naar een restaurant in een park, waar opa ons trakteerde op koffie. Omgeven door kranten, kleurplaten en tijdschriften bleven we er een tijdje om lekker op te warmen/drogen.

Zo was er ook voldoende tijd voor wat reflectie: vier jaar geleden vierden we Moederdag op Curacao en drie jaar geleden in Guangzhou! Maar ook onze F was deze Moederzondag jarig. Natuurlijk dachten we ook terug aan die donkere periode uit ons leven in het verre China ... Kunnen we inmiddels berusten in het gebeurde? Soms. We klampen ons maar vast aan de gedachte dat het vast nog ergens goed voor is geweest.

Dus ja, Moederdag was mooi dit jaar. We hebben geleerd zoveel mogelijk van de mooie momenten te genieten en proberen de donkere randjes elke dag weer opnieuw een plek te geven. We wensen jou ook een fijne Moederdag. Met je moeder of als moeder!

Drie jaar samen!

Gisteren was het voor ons een heuglijke dag! Exact drie jaar geleden ontmoetten wij onze jongste dochter voor het eerst. Dat was op het Adoption Registry Centre in Guangzhou, China. Vanaf nu tellen alle dagen die mogen komen in ons voordeel: ze is dan langer bij ons dan in China. Wat zijn we blij en dankbaar met ons prachtige kind. We hadden ons geen liever, mooier en grappiger dochter kunnen wensen!

Het toeval wilde dat we deze feestdag in een Zeeuws vakantiepark vierden. Y kreeg eerder voor haar verjaardag een weekje weg cadeau. Dus allang naar uitgekeken en erg van genoten. Het weer werkte helaas niet zo mee, maar we hebben ons prima vermaakt. De meisjes hebben er vier keer gezwommen, geschilderd en gespeeld in de speeltuin. We hebben gewapend met kaplaarzen en regenjacks krabbetjes gevangen (en natuurlijk weer terug in zee gezet), op het strand gewandeld en pittoreske stadjes bezocht. Spelletjes gedaan, geshopt (twee nieuwe broeken voor M gescoord) en lekker gegeten. Konijnen op het gras zien huppelen, meeuwen door de lucht zien scheren en eendenkuikens achter hun ouders zien zwemmen. Met de kaarsjes aan twee Bond-films gezien en lekker ons hoofd leeg gemaakt. Genoten van de wind in onze haren, de weidse vergezichten en de miljoenen madeliefjes op vele weiden die Zeeland rijk is.

Inmiddels zijn we weer thuis - ook weer fijn! De bagage is uitgeladen, boodschappen zijn gedaan en de wasmachine draait. Dit weekend hadden we vier verjaarsfeestjes, waarvan we er drie hebben moeten missen. Sorry mensen, volgend jaar beter!

Familierecept IX - Soto Ajam

Een paar jaar geleden aten we bij vrienden voor het eerst Soto Ajam. Vrij vertaald: Indonesische kippensoep! Wij hebben het recept een beetje aangepast en presenteren de verschillende smaakmakers op een Lazy Susan - een draaischijf. Inderdaad, op de Chinese manier en dus eten we de maaltijdsoep meestal met stokjes. Natuurlijk delen we graag het recept met je:

Benodigdheden (voor vier personen): 
4 ons kipfilet
1 bakje boemboe soto ajam *
10 cm geschilde gemberwortel (of 1 el gemberpoeder)
4 stengels citroengras (of  1 el serehpoeder)
1 potje atjar tjampoer (idem) of zoetzure augurkjes
vers selderijblad
2 kippenbouillonblokjes
2 grote preien, gewassen en in ringen gesneden of 500 g taugé
2 grote gesnipperde uien
5 tenen geperste knoflook
1 uitgeperste citroen
vier hardgekookte eieren
kroepoek
gebakken uitjes
soja manis (zoete sojasaus)
komkommer geschild en in plakjes gesneden
eventueel gesneden champignons
peper, zout naar smaak
witte rijst

* hoewel sommige ingrediënten exotisch klinken, zijn ze allemaal te koop bij de AH (en de toko natuurlijk)

Bereiding: 
Fuit de ui en knoflook in wat olijfolie in een hoge pan met dikke bodem. Voeg de bouillonblokjes toe, zodra de uien glazig zijn. Roer dooreen totdat de blokjes zijn opgenomen. Schep de boemboe door het mengsel. Voeg 2 liter water toe en breng de soep aan de kook. Spoel de kipfilets goed af en voeg deze toe aan de kokende soep. Leg de gemberwortel en de citroengras voorzichtig in de soep. Roer het citroensap erdoor en laat de soto ajam minstens één uur goed doorkoken op een laag vuur. Zo gaart de kip gaart en trekken de smaken goed in.

Dek intussen de tafel met de Lazy Susan in het midden. Plaats op de draaischijf kommetjes met de gebakken uitjes, kroepoek, atjar tjampoer, selderijblad, prei, sojasaus en schijfjes komkommer. Kook de witte rijst en eieren in circa 10 minuten Pel de eieren en plaats deze in een kommetje op de tafel.

Verwijder vóór het opdienen de gemberwortel en de citroengrasstengels uit de soep. Haal de kipfilet uit de pan en verdeel die in stukjes. Schep de kip terug in de pan en voeg desgewenst de champignonplakjes toe. Schep de soep met een flinke hoeveelheid kipfilet in diepe borden. Laat iedereen naar smaak rijst opscheppen en zichzelf bedienen van het lekkers op de Lazy Susan. Eet smakelijk!

Meivakantie 2014 - II

Nadat A dinsdag met de meisjes was gaan shoppen en weer zonder Birckenstocks in maat 36 thuis kwam, hebben we ze maar via internet besteld. Nu zijn ze binnen, maar dreigt het weer roet in het eten te gooien: het gaat deze week regenen en het wordt stukken kouder! Nou ja, hopelijk hebben we nog een lange zomer voor de boeg!

Inmiddels heeft Y ook vrij - heerlijk. Hoog tijd om wat achterstallige klusjes in en om het huis weg te werken:

• A heeft een prachtige houten tuinkast getimmerd. Onze vorige kunststof kast waaide bij windkracht vier al om en beschadigde meer dan dat-ie beschermde. In de nieuwe kast passen de tuinkussens van onze loungeset en zelfs de bbq met toebehoren.
• De auto moest APK gekeurd worden. Resultaat: nieuwe koplampen, bougies en banden. 
• Hoewel M's buisjes er uit zijn gegroeid, nemen we het zekere voor het onzekere en hebben nieuwe oordoppen laten aanmeten. 
• A heeft al het grijze grind uit onze voortuin vervangen door witte kiezels - het wordt prachtig!
• Y is uitgebreid naar de kapper geweest: wassen, knippen, kleuren, hoofdmassage - heerlijk! 
• De vissenbak is grondig schoongemaakt. 
• We hebben veel bezoek dat ook blijft eten, dus we kunnen daar nèt wat meer tijd en aandacht aan besteden. 

A is donderdag met de meisjes ook nog naar de Ontdekhoek geweest. Dat is een werkplaats waar kinderen tot 14 jaar zelf proefjes mogen doen. Zelf koffie branden, zeep maken of chips bakken, schrijven met een ganzenveer of postzegels maken en nog veel meer. Ze hebben genoten en kwamen tijd tekort! Verder hebben ze getennist, gefietst en gezwommen. De meisjes hebben heerlijk gespeeld met vriendinnetjes: nagels lakken, prinsesje spelen, kruimelperentaartjes gebakken, buiten spelen, puzzelen, met Lego/Kapla bouwen, etc. De dames slapen als ze de kans krijgen bij elkaar in bed, staan gelijktijdig (vroeg) op en kijken dan filmpjes. We laten ze maar, het is immers vakantie!

Dagje met de trein

Het schoonmaakpersoneel van de Nederlandse Spoorwegen staakt nu ruim een week. Toevallig net in de week dat wij tweemaal van het openbaar vervoer gebruik maken.

Afgelopen dinsdag haalden A en de meisjes mama op van kantoor, nadat ze uitgebreid hadden geshopt in de stad. De stad waarnaar mama met auto rijdt om op kantoor te werken. Op de heenweg ging het drietal dus met de trein. Voor L een echte belevenis, en voor A en M een reisje dat zonder noemenswaardige incidenten verliep.

Sinds Y jarenlang met veel vertraging tijdens sneeuw, storm en herfstblaadjes naar studie en werk spoorde, probeert zij het OV zoveel mogelijk te vermijden. Maar vandaag wilde het drietal graag weer op pad, waardoor Y voorstelde om het toch maar weer eens per trein te proberen.

Vanochtend scheen er gelukkig een voorzichtig zonnetje. Dus stapte Y vanmorgen om 8.30 uur op de fiets. Beladen met aktetas, handtas en een plastic zak met daarin wat beloofde spulletjes voor collega's. Het rokje was al niet zo handig gekozen en de omslachtige route naar het station niet minder. Eenmaal aangekomen bij de bewaakte fietsenstalling kwam de tragische mededeling dat er iemand voor de trein was gesprongen .... met als bijkomend gevolg dat er geen treinen naar de stad rijden. Wat nu?
Aha, er rijdt ook nog een boemeltreintje vanaf het meest veraf gelegen spoor. Het inchecken met de OV-chipcard gaat prima en Y vergeet niet eens om uit te checken! Maar het boemeltje betekent wel nòg een keertje overstappen. Met akte-, hand- en plastic tas trap op, trap af. Wachten op de aansluiting. Instappen in een overvolle coupé. Die inderdaad stinkt van het in een week verzamelde afval. Bah!

Herinneringen van al die ellenlange treinuren schieten door haar hoofd. Wat deed ze eigenlijk al die tijd, zonder mobiele telefoon of muziekje in haar oor? Oh ja, boeken lezen, huiswerk doornemen, met medereizigers kletsen en naar buiten staren. Maar het voorbij glijdende landschap is er in de loop der jaren niet mooier op geworden. Eentonige nieuwbouw wordt afgewisseld door vervallen schuurtjes, verwaarloosde akkers en verveeld uitziende mensen. Eenmaal aangekomen op het gloednieuwe perron van bestemming, kijkt Y verwilderd om zich heen. Waar is hier de uitgang? Na enig zoekwerk vindt ze die en zet nog even flink de pas in voor het laatste stukje lopen naar kantoor. Om 9.45 uur is Y dan eindelijk op haar werkplek. Terwijl ze normaal gesproken - nu het vakantie is - er in een kwartiertje kan zijn.

Na de vakantie gaat ze toch echt weer met de auto. De files, milieuverontreining en omslachtige parkeermethodes ten spijt!