Vorig jaar rond deze tijd werd het spannend. Op 2 februari 2011 mochten wij ons verhaal doen bij de Raad voor de Kinderbescherming ter verlenging van onze Beginseltoestemming. Wat waren we zenuwachtig en wat werd het een prettig gesprek! De afloop is bekend - exact een maand later ontvingen wij het voorstel voor onze L! Wat een geluk, wat een blijdschap! Tegelijkertijd begon de moederlijke bezorgdheid op te spelen: wie zorgt er voor ons kindje? Wie troost haar als ze een nare droom heeft gehad? Wie stopt haar 's avonds nog even in als ze haar beddengoed heeft losgewoeld?
En nu ligt dat kleine meisje boven in haar eigen bedje te slapen. Veilig en warm. Met rose wangen door het bad en knuffel panda naast haar op het kussen. Straks krijgt ze nog een dikke kus voordat haar eigen papa en mama gaan slapen. En mocht ze wakker worden vannacht, staan we in drie stappen naast haar bed. Wat een geluk, wat een geschenk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten