Hoera, weer een jaartje erbij. Nu er 47 jaren op Y's teller staan, is ons adoptie-avontuur definitief voorbij. En eigenlijk is het in ons geval maar goed ook dat de Nederlandse wet er een stokje voor steekt om nòg een keer naar China te gaan. Want anders zouden we er zo weer voor te porren zijn, hoor! Wachttijden of niet. Het is schijnbaar net zoiets als bevallen: als je het wonder van je kind in je armen houdt, ben je alle verdriet en pijn vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten