We lopen terug naar de parkeerplaats na een heerlijke ochtend op een zonnig strand. Een oudere dame loopt ons tegemoet. Ze valt ons op, want ze loopt met twee stokken. Is ze aan het nordic walken of slecht ter been? Andersom kijkt zij ons ook geïnteresseerd aan.
Wij zijn dat wel gewend. Een (donker)blonde/grijze papa en mama met twee donkerharige meisjes aan weerszijden vallen nu eenmaal op. Normaal gesproken komen nu de standaardvragen: "Zijn ze geadopteerd? Waar komen ze vandaan? Zijn het zusjes?". Dat is niet erg, we hebben ons antwoord klaar en lopen daarna gewoon weer verder. Want deze standaardvragen worden ook standaard vooraf gegaan door de leukste complimentjes: "Wat een mooie meisjes/schatjes/zien ze er leuk uit!". En elke uitleg over adoptie, scheelt onze kinderen later weer veel vragen, hopen we.Maar vandaag is het anders. De oudere dame glimlacht vriendelijk en betrekt ook mama in haar compliment, zonder ook maar een vraag te stellen! "Mevrouw, u bent een plaatje met twee van die prachtige kinderen aan uw zijde!".
Dank u wel, onbekende mevrouw, voor uw ontzettend leuke compliment op deze toch al zo heerlijke dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten