Mama: "L, hoe vind je het om met andere mensen over China te praten?"
L: "Niet leuk!" met gebogen hoofd
Mama: "Hoezo niet?"
L: "......" met sip gezichtje
Mama: "Word jij misschien een beetje verdrietig om erover te praten?"
L: "Ja!" heft haar hoofd naar me op
Mama: "Zullen we dat dan voortaan maar niet meer doen?"
L: "Nee!" kijkt me weer vol aan
Mama: "Dan zegt mama voortaan gewoon dat jij en M uit Nederland komen - is dat goed?"
L: "Ja!" heftig knikkend
Mama: "Dat is dan afgesproken, meisje - kom, we gaan verder boodschappen doen."
Eenmaal thuis refereert L aan dit voorval bij M. "Het was leuk in de winkel, alleen niet dat die China-mevrouw met mij wou praten." M verzucht ook dat zij "toch zo vaak over China, China, China" wordt aangesproken. Ook zij is daar bepaald niet van gediend. Gedrieën bevestigen we onze afspraak: voortaan komen beide dames gewoon uit Nederland. Niet omdat wij de afkomst van onze kinderen willen verloochenen, maar omdat ook meisjes van vier en negen recht hebben op hun privacy!