Damesvoetbal

Onze sportieve oudste had vanmorgen haar eerste spreekbeurt (haar eerste boekenbeurt niet meegerekend). Over tennis. De zenuwen gierden door haar keel, ze heeft er slecht door geslapen en vanochtend begon met een fikse huilbui. Gek hè, dat mensen spreken in het openbaar zo lastig vinden! Hoe dan ook, ze heeft de klus geklaard en het hoogst haalbare cijfer te pakken: een 'g' van goed! We zijn toch zo trots op haar!

Alle stress kan ze er vanmiddag meteen uithollen, want ze doet mee aan een voetbalwedstrijd. Ja, wij staan er ook versteld van. Onze diva is in modieuze zwarte jazzbroek en een scheve staart naar het voetbalveld vertrokken. Het liefst had ze ook haar (lees: mama's) oorbellen ingehouden, maar daar heet papa toch een stokje voor gestoken. Niet alleen zij is op pad; ook L is meegegaan, in haar joggingpakje en twéé staartjes. Tot grote vreugde van papa, die toch best veel van voetbal houdt (en in het bijzonder FC Utrecht). Tja, nu is mama dus helemaal alleen thuis ....met een kopje koffie in de tuin welteverstaan.Voor het eerst sinds weken even zitten en niks - heerlijk!