Voorjaarsvakantie 2014

Inmiddels zijn we alweer over de helft van onze voorjaarsvakantie heen. Ondanks onze hoest (L), verkoudheid (M) en algehele slapheid (Y) hebben we leuke dingen kunnen ondernemen. Tot onze verbazing is de voorjaarsvakantie dit jaar wel heel erg verspreid - sommige plaatsen hadden vorige week vrij, in het zuiden volgende week en wij dus deze week.

Enfin, het is wel lekker rustig op de weg zo. En dat is handig, want gisterochtend reden we tijdens de normale ochtendspits naar Schiphol. Opa kwam een uur eerder aan uit Aruba! Gebruind, enthousiast en vol verhalen kwam hij weer thuis. Daar dronken we koffie met gebak, nadat we een dag eerder zijn huis met bloemen en boodschappen hadden gevuld en de thermostaat een paar graden hoger hadden gedraaid. We zijn heel blij dat hij weer heelhuids thuis is, want een maand is best lang!

Dinsdag zijn we gevieren naar de bioscoop geweest. Het plan was dat mama en L naar Het Dierenhotel van K3 zouden gaan en papa en M tegelijkertijd èn in dezelfde bioscoop naar Frozen of Mees Kees. Deze laatste film bleek echter pas later die middag te draaien en Frozen was er alleen maar in 3D. M wordt daar altijd heel misselijk van, dus zaten we uiteindelijk allevier bij K3. En eerlijk is eerlijk, het was een hartstikke leuke film!

Vandaag hebben we geshopt. Hoogtepuntje: M heeft ons op een ijsje getrakteerd! De meisjes logeren elke avond bij elkaar op de kamer, op voorwaarde dat ze op een redelijke tijd gaan slapen. Dat lukt en ze hebben het toch zo gezellig samen met hun talrijke knuffels. Verder fietsen we naar bibliotheek en markt en eten op tijdstippen dat we zin hebben - echt vakantie dus.

Morgen mag M met vriendinnetje S. helpen op de kinderboerderij in het bos (pony's borstelen, kippenpoep scheppen en rondjes lopen met de ezels). 's Middags hebben we een verjaarsfeestje en zaterdag een spelletjesmiddag bij vrienden. We nemen Pictionary en Twister mee en zij hebben de sjoelbak klaarstaan. We blijven er ook gezellig lasagne eten. Tussendoor komen buren nog een kopje koffie drinken met hun kinderen en schuiven Y's nichtje en opa aan voor een kopje thee. Zondag gaan we met opa brunchen in een restaurant mèt speeltuin, dus daar komt L weer helemaal aan haar trekken! Daarna begint toch echt het gewone leven weer, met verplichtingen op werk en school en vooral, weer gewoon vroeg opstaan en op tijd naar bed!

Olympische Spelen

Bij ons is de voorjaarsvakantie ook eindelijk begonnen, hoor! Het lijkt wel of we onze eigen mini-Olympische Spelen houden. Zaterdagmiddag hadden we de feestelijke opening met een verjaarspartijtje (compleet met speeltent voor de kinderen!). L mocht ook weer naar zwemles (gepromoveerd naar badje 3) en M naar tennisles (een partijtje dubbel gewonnen).

Gistermiddag vertrokken we naar een indoor skihal. Je kunt er snowboarden, schaatsen en skiën, maar ook eten, logeren en winkelen. Wij kozen ons eigen programma met een skiles vooraf en fondue toe! Mama was nog slap vanwege de afgelopen week met griep, dus die heeft alles gefotografeerd. Tenminste, totdat ze er achter kwam dat het fototoestel verdwenen was! Gelukkig werd het na een uurtje bij de receptie afgeleverd door een eerlijke vinder - super! We zouden diegene graag een medaille uitreiken, maar helaas is niet bekend wie het was.

Vandaag staat het sportieve onderdeel fietsen op het programma. Het is mooi weer, dus hoogste tijd om wat kleur op onze bleke wangen te halen. Opa komt woensdag thuis en die is zó bruin van zijn Arubaanse avontuur dat we er gewoon wit bij oplichten. Wij gaan deze vakantie niet op reis. Niet naar de wintersport, niet naar de zon en ook niet naar Sotsji. Desondanks vermaken wij ons uitstekend in eigen onbesneeuwde land!

Musical!

Na maandenlange voorbereidingen was het eergistermiddag zover: M's optreden! Ze mocht meedoen in twee acts: Grease en Belle & het Beest. Het was even haasten, want op woensdagen heeft ze tot 12.30 uur school (lees: gym). Dus gauw samen eten met vriendinnetje S., die ook op musicalles zit en diezelfde middag zou optreden met Annie. Zwarte basis outfit aan, jurkje, panty (!), dansschoenen, makeup (!), handtasje, eten, drinken, lekkers om uit te delen en iets om mee te spelen tijdens de lange wachttijden mee- ze vertrok met twee grote tassen vol!

Papa en L zouden naar de eerste voorstelling gaan. Die duurde twee volle uren lang, zonder pauze. Op het moment suprême - M's optreden - moest L natuurlijk nèt plassen. Gelukkig bood een bevriende moeder aan om de honneurs waar te nemen, zodat papa M kon zien en horen! Mama ging naar de tweede voorstelling. Oorspronkelijk zou zij er de hele middag bij zijn, als hulpouder. Maar helaas ging dat feest vanwege haar griep niet door. Met hangen en wurgen heeft zij het optreden van haar oudste gezien en de overige negen niet. Heel jammer, maar toen lag zij alweer lekker in bed.

Maar het was desondanks weer genieten! Die blijde en vaak nog zo onzekere snuitjes. Die soms nog zulke jonge, bolle kinderwangetjes in - sorry - vaak zulke vreselijke kostuums. De af en toe bizarre keuze voor de liedjes en de heerlijke warme sfeer in het ‘wachtlokaal’. Vriendinnetje D. die M tijdens de lessen heeft ontmoet en ook uit China is geadopteerd. Het nerveuze gedoe in de gangen en dan toch maar weer het lef om op dat podium gaan staan! Na afloop deelde M aan haar groepsgenootjes rode rozen uit, zoals het echte diva's betaamt. Op naar juni, waar de uitvoering van Mathilde op het programma staat. 

Moeilijk

Rampspoed komt zelden alleen. In onze omgeving zijn in korte tijd drie (schoon)vaders overleden. Een collega en dierbare vriendin vertellen dat hun jarenlange relaties voorbij zijn. Een andere collega krijgt te horen dat zij een beginnende vorm van kanker heeft, de ander kampt met terugkerende angstaanvallen. Tel daarbij op degenen die met angst en beven de volgende reorganisatie afwachten en vol zorgen hun financiële zaken berekenen.

We voelen met iedereen mee. Zelfs zo, dat we er zelf een beetje naar van zijn. Je wilt toch dat je naasten het fijn hebben. Je kunt maar zo weinig doen. Behalve er zijn met een luisterend oor en een open deur.

Gelukkig zijn er ook genoeg voorbeelden van mensen die wèl gezond oud worden. Van mensen die wèl gelukkig blijven samen. Die wèl genezen van slopende ziektes. En die hun baan wèl behouden of nieuwe initiatieven ontplooien.

Hoe dan ook. Het leven is mooi, maar broos. Grijp daarom - als het je lukt - elk moment van geluk met beide handen aan!

Valentijnsdag

Het is maar goed dat wij vaak 'vooruit' boodschappen doen. Zo had Y al eerder wat aardigheidjes voor Valentijnsdag ingeslagen. En ook voor Juffendag al wat geknutseld. Want donderdag voelde ze zich op het werk al niet zo lekker en 's nachts al helemaal niet! Long story short: ze ligt nu ziek in bed met (buik)griep. Het schijnt te heersen, dus ze is niet de enige!

De rest van ons gezin was gelukkig wel op de been. L vertrok vrijdagochtend stralend als Doornroosje naar het Juffenfeest op school, waar ze ... tja, wat heeft ze er eigenlijk gedaan? Het is niet zo duidelijk geworden, maar ze heeft het leuk gehad en dat telt. M trad 's ochtends met twee vriendinnen op voor haar klas. In een strakke outfit, die ze tijdens de lunchpauze razendsnel verwisselde voor een schaatstenue. De hele klas was door de juffen uitgenodigd om te gaan schaatsen. Y zou ook een aantal kinderen heen en weer rijden, maar gelukkig kon A dit van haar overnemen. Om vier uur was iedereen weer thuis, inclusief een luid protesterende L. Zij wilde afspreken met een klasgenootje, maar wij vonden het genoeg voor die week. Woensdag een kinderpartijtje, donderdag een speelafspraak, vrijdag Juffenfeest, zondag een verjaarsfeestje, etc. Voor M gold dit niet, want zij had nog een uurtje tennisles tegoed. Dus weer een stapel kleren (op de grond, zucht) en gaan! Zelfs onze actieve oudste was na deze enerverende dag moe en ging op tijd en zonder morren slapen.

Tijdens het avondeten was er dus pas rust en aandacht voor Valentijnsdag (tja, wij vieren nu eenmaal alles!). Wij geven elkaar altijd een kaart met een persoonlijke tekst. Voor M was er daarnaast een makeup-spiegeltje, voor L een keukenschortje; voor A een 'roomdeo' van Rituals en voor Y rode rozen!

'To read, or not to read

... that's the question'. Tenminste, als je de recente uitspraken mag geloven. In de laatste LINDA zie je tweejarigen, verslaafd aan de Ipad. Boekenclub ECI en de vroegere tweedehands boekhandel De Slegte/Polare krijgen weliswaar een doorstart, maar de omzet van de boekhandels daalt al jaren. Volgens Stichting Lezen & Schrijven (inderdaad, van prinses Laurentien) heeft zo'n 1,5 miljoen Nederlanders moeite met lezen of schrijven. Er gaan zelfs stemmen op dat basisschoolleerlingen eigenlijk helemaal niet meer hoeven te leren schrijven - in de toekomst hoef je immers alleen nog maar te kunnen typen .... Ach, 100 jaar geleden maakten ouders zich bezorgd omdat de kinderen niet meer buiten speelden, maar steeds met hun neuzen in de boeken zaten.

Allemaal waar, volgens diverse betrouwbare bronnen. Maar zoals schrijver Kluun afgelopen weekend in de Volkskrant al zei: "Nou en?!" De technologie maakt lezen en schrijven in de toekomst juist makkelijker. Hele volksstammen bevolken het internet met een (micro)blogs en tweets. Lezen we eigenlijk niet allemaal meer dan vroeger nu Ipad, Ipod en mobiele telefoon elk gewenst tekentje tevoorschijn toveren?

Y las als kind zoveel; drie boeken per week was volstrekt normaal. Zelfs de teksten op de flessen shampoo waren niet veilig voor haar leesgierige ogen. Maar ook zij, nee zelfs zij, leest minder. Voor haar gevoel dan. Want op kantoor is er geen stapel post meer die wacht op antwoord, ze heeft zelfs geen postbakje meer. Maar ze werkt wel dagelijks een enorme 'stapel' mails en digitale informatie weg. Het 8,4 boek dat de Nederlander gemiddeld leest, overstijgt ze wel maar ze haalt zeker niet meer de quota van vroeger. De liefde voor letters en taal is gebleven, maar dan wel sneller en korter graag.

Dus we geloven dat het met de hoeveelheid lezen wel meevalt, maar dat het sneller en kortere teksten zijn. En was het niet altijd al zo dat een beeld meer zegt dan duizend woorden? Dat is dé toekomstmuziek in de digitale media: steeds meer communiceren in plaatjes. Ook voor slechtzienden en blinden komt er steeds meer 'leesbare' informatie beschikbaar met de huidige technologie. Zo moeten webpagina's van de overheid ook voor hen toegankelijk zijn. Volgens recent onderzoek van de ANBO leest al een kwart van de ouderen via een e-reader. Het credo wordt wat ons betreft daarom gewijzigd in 'to e-read, or not to e-read'!

Leuke uitspraken

We zitten aan 's avonds aan tafel en praten over de voorbije dag. L vertelt dat ze iets nieuws heeft geleerd. "Mama, weet jij wat dit is?", vraagt ze. Ze steekt twee vingers in een V-teken omhoog. Y antwoordt: "Ja, ik weet het, dat zijn Chinese konijnenoortjes!" "Nee hoor," giert L "het betekent P.I.E.S!" Verbaasd schieten onze wenkbrauwen omhoog. Totdat Y het snapt: "Oh, je bedoelt P.E.A.C.E."

Vorige week schreef ze al in onze agenda's: M kookt + familiefilm. Deze cryptische belofte werd gisteravond ingelost. M duikelde in het Diddl-Kaasblad een recept voor hamburgers op. Selecteerde na democratisch overleg de film Sneeuwwitje. Ging met A en L naar de winkel. Deed - met haar zusje - met haar eigen kinderwinkelwagen haar eigen boodschappen. Dekte om 18.00 uur het tafeltje vóór de tv. Deed verder heel geheimzinnig in de keuken.
Het resultaat mocht er zijn: ze toverde hamburgers met een gezichtje en patatjes uit de oven. Niet op een 'pistachebroodje' (pistoletje), maar op een zacht wit bolletje. Ze sloot het feestmaal af met haar favoriete bosvruchten-sorbetijs en voor ons cappuccino. "Cuppucino", zoals zij het heel toepasselijk noemt. 

Aansluitend kijken we dus naar Sneeuwwitje. We zitten gevieren op een bank, want deze film is voor boven de zes jaar en bevat best enge gedeelten. Bij het scène waarin de boze heks/koningin met donder en bliksem van de rots valt, merkt L droogjes op: "Dat is niet zo handig om daar te gaan staan, hè".
Ze liet ons vorige week ook al versteld staan tijdens CNY. Waar M nog steeds niet echt gecharmeerd is van de draken en duizendklappers, aait L de drakenvacht en juicht bij de laatste oorverdovende knal! 

Opa

De voorjaarsvakantie komt langzaam in zicht. Voor velen hèt moment om te gaan skiën of carnaval te gaan vieren. Zo niet opa. Die heeft ronduit een hekel aan sneeuw, kou en ijs. En carnaval is ook niet bepaald zijn 'cup of tea'. Dus doet hij iets waar hij wel veel van houdt: genieten van de warmte op het zonovergoten Aruba!

Vorige week zwaaiden we hem uit op Schiphol. Inmiddels hebben we al diverse enthousiaste mailtjes ontvangen over uitstapjes op het eiland, barbecueparty's en luieren aan de rand van het zwembad. Hoewel we hem missen, vinden we het zo fijn voor hem. Na dit moeilijke jaar waarin zijn gebroken rug en bekken maar langzaam herstelden, kan hij wel een ontspannend tripje gebruiken!

Zijn reis biedt ons de gelegenheid om in het diepste geheim zijn surprise party voor te bereiden. Op 14 maart a.s. hoopt hij 80 jaar te worden en hij denkt dat we het op de gebruikelijke manier zullen vieren. Niets is minder waar. Niet verklappen, hé? Denk je nu "maar het staat toch al op je weblog?!", kunnen we je geruststellen - hij leest het nooit, hoor!

Happy Chinese New Year II

Nog even over Chinese New Year. Het is haast traditie te noemen dat de CCCWA een batch stuurt, voordat het hele land gaat feestvieren. Te vergelijken met een kerstcadeautje. Ook dit jaar verscheen er op 27 januari nog een batch. Met helaas maar een extra gematchte dag: tot en met 22 november 2006. Maar goed, elke dag is er een zullen we maar zeggen!

Terug naar Nederland. Hoewel we al jaren hetzelfde rondje lopen in Den Haag, was het ook dit jaar weer super! Het was er minder druk dan andere jaren en het weer was prima, ondanks de voorspelde buien. Onze buren genoten ook: van het Chinese eten met stokjes vanaf de draaischijf, van de Drakendans en de duizendklapper, van de hong bao's en fortune cookies. Nieuw dit jaar was dat de Bijenkorf deelde in de festiviteiten. De etalages hingen vol met Chinese tekens & rode lampionnen. De dochters van Y's oud-college K. traden er op met de Guzheng, een traditioneel Chinees snaarinstrument. Tijdens dit optreden kwamen we onze vrienden A&E met hun dochter tegen. M liep haar klasgenootje nog tegen het lijf die een Kung fu-demonstratie verzorgde. Aan het eind van de dag waren we dus met z'n veertienen! En dat allemaal door onze Chinese dochters - heerlijk!

Er dansten verder ook nog steltenlopers in Chinese kleding op de parterre van de Bijenkorf. Je kon er je naam laten kalligraferen, er werden hong bao's met geluksmuntjes erin uitgedeeld en zelfs fortune cookies. In deze koekjes zat echter geen wens, maar een kortingsbon op sieraden. Of, als je geluk had, een waardebon voor een diamanten ring! En laat onze L nou net zo'n koekje krijgen! Ze heeft, zoals het vijfjarige meisjes betaamt, een mooie rose ring uitgekozen.

Voor onze L was het sowieso een bijzondere CNY. In januari besloten we contact te zoeken met Blessed Kids. Deze organisatie verzorgt allerlei diensten voor (aspirant) adoptieouders. Van care packages tot informatieverzoeken. Via haar stuurden we zowel F als L al voor onze ontmoeting een pandabeer, knuffeldekentje en lekkers. Omdat L nog vaak aan China denkt - en met name aan haar nanny - leek het ons een leuk idee om haar tehuis & nanny te verrassen. Met een CNY-taart, een aantal foto's en een zelfgemaakte tekening van L, een brief en een aan ons zelf geadresseerde envelop. We hebben bericht ontvangen dat het pakket goed is aangekomen en nu maar hopen dat er een reactie komt! M wilde een dergelijke actie helemaal niet. Haar tehuis is inmiddels naar een andere locatie verplaatst en zoals ze zelf zegt: "ik heb er maar heel kort gewoond en er nauwelijks herinneringen aan." Ook prima hoor, meisje!