Op het romantische voormalige zomerlandgoed Fürstenlager vierde Y's Duitse vriendin I. haar vijftigste verjaardag. De vriendinnen leerden elkaar 33 (!) jaar geleden kennen tijdens een vakantie aan het Italiaanse Gardemeer, waar ze beiden met hun ouders op vakantie waren. Natuurlijk zien ze elkaar niet zo vaak, maar toch zijn de banden hecht. Zo hecht, dat I. Nederlands leerde spreken toen M kwam, zo hecht dat elk jaar met Kerst een pakket naar elkaar wordt gestuurd en zo hecht dat Y al drie keer eerder een verjaardag mee vierde.
Na een heerlijke avond met een Italiaans buffet, namen we zondagochtend weer afscheid en reisden door naar het Zwarte Woud. Opa en Y hebben daar vroeger menig fijn uurtje doorgebracht met oma. Zij kwamen daar jaarlijks op doorreis van en naar Italië. Hoogste tijd om deze genoegens ook eens met A, M & L te delen.
We logeerden met elkaar in een eenvoudig appartement dat over een groot houten balkon beschikte. We staarden er menig uurtje naar de met bomen en gekleurde huizen beplakte hellingen, wezen elkaar de torenspitsen en zwaluwen aan en legden er onze natte badkleding en vieze schoenen neer.
Op ons programma stonden namelijk zwemmen in een bad met warm thermaal bronwater, spelletjes doen, klimmen en klauteren door het bos langs een beek, veel (Schwarzwalder Kirsch)taart eten en plaatsjes met vakwerkhuizen bezoeken. Voor de mannen kwam ook een lang gekoesterde wens uit. Ze bezochten samen het Auto- en Techniekmuseum in Sinsheim. Een groot succes.
In het museum stonden ook volop vliegtuigen. Maar dat was niet nodig om ons ook ten volle bewust te zijn van de nationale rouw die de vliegtuigramp in Oekraïne in Nederland heeft veroorzaakt. Via CNN hebben we alles kunnen volgen. Het heeft ons eens te meer doen beseffen dat elke dag het waard is om geleefd te worden. Met elkaar en voor elkaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten