Nou hadden wij in mei een merelnestje in de heg. We hielpen het jonge gezin zich met hand en tand te verdedigen tegen eksters, poezen en ander gespuis. De meisjes schommelden expres niet om de diertjes niet te storen. We strooiden extra zaadjes en stonden toe dat ze onze kersenboom kaal aten. Het mocht niet baten. Een paar weken later vonden we twee levenloze ukkies in de tuin.
Tot onze grote verbazing startten de twee ouders opnieuw - nu in de bamboestruik. L was bang dat dit zeezieke kuikens zou opleveren, maar nee hoor. Vader en moeder merel vlogen af en aan en brachten minstens twee vogeltjes groot. Net op de zondag dat wij op pad waren, vlogen ze uit. Jammer!
De maandag erna (wij aten in de tuin): luid getjilp en een verfomfaaide, sterk vermagerde en uitgeput ogende moeder-vogel hippend met smakelijke apjes er achteraan. Het kuiken schoot van links naar rechts door tuin, zich niet bekommerend over mogelijk gevaar.
Op een gegeven moment zat het (uit de kluiten gewassen) jong vast achter de kliko's. A dook erachter en bevrijdde het jong uit zijn (of haar) benarde situatie. Het jong werd er niet warm of koud van, maar moeder-merel wel. In een duikvlucht stortte ze zich rakelings langs A, die haar nog net kon ontwijken. Dappere diertjes, die merels!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten