Ziekenboeg update

Opa heeft - zoals je wellicht nog weet - een naar voorjaar achter de rug. Op 23 maart j.l. brak hij zijn rug èn bekken, na een akelige val van de trap. Tel daarbij op zijn leeftijd, diabetes en hartproblemen en je hebt een zorgelijke situatie. Inmiddels kan opa weer - voorzichtig - lopen met een stok of rollator, mag en kan hij weer autorijden, heeft de neuroloog een MRI-scan gemaakt, de orthopeed een osteoperose-onderzoek, is de thuiszorg afgezegd en zijn de hulpmiddelen retour.. Nu gaat het erom weer wat aan te sterken en conditie op te bouwen, met behulp van ons en de fysiotherapeut. Laten we hopen dat de zomerse warmte - waar hij erg veel van houdt - hem veel goed doet.

Project oordop
M kampt al sinds baby met oorproblemen, heeft al twee keer buisjes gehad en is geopereerd aan haar neus- en keelamandelen. Toch heeft ze nog steeds regelmatig oorontstekingen na een neusverkoudheid of zwempartij. Omdat de temperaturen daartoe uitnodigen, heeft ze dus oordoppen nodig waarmee ze kan zwemmen. Die worden speciaal op maat gemaakt bij de audiciën. Elk jaar opnieuw, want ook oren groeien! Dus togen wij twee weken geleden naar de audiciën. Die was helaas niet aanwezig, want met een hartaanval afgevoerd naar het ziekenhuis! De volgende dag gingen wij naar een andere gehoor-keten, waar het zó druk was dat er die dag geen tijd meer was om ons te helpen tijdens het inloopspreekuur. Een paar dagen daarna probeerden we het bij een opticiën met aanvullende hoordiensten. Die constateerde dat door de meest recente ontsteking zoveel troep in M's oren was opgehoopt, dat alleen de KNO-arts dat eruit mocht halen. Nu zetelt de KNO-arts in ons ziekenhuis op dezelfde verdieping als de kinderarts en neuroloog èn mochten we tien minuten vóór opa's afspraak met de neuroloog bij M's KNO-arts langskomen - hoe praktisch! En vandaag is het dan toch eindelijk gelukt: bij de inmiddels herstelde audiciën van de eerste winkel (het bleek geen hartaanval, maar hartritmestoornissen!) zijn gloednieuwe doppen aangemeten. M kan weer zwemmen, watergevechten houden, whatever. (Maar voor alle zekerheid heeft mama alweer een nieuw flesje antibioticadruppels op voorraad liggen!)

Burnout
Misschien weet je het nog, maar Y is lang thuis geweest om te herstellen van een burnout. Ze bezocht tien keer een heuse work-coach, sliep veel en dacht vooral goed na. Langzaam gaat het iets beter, maar ze is er nog niet. Gelukkig krijgt ze voldoende tijd voor haar herstel en werkt ze nu drie dagen per week vier uur per dag. Om het herstelproces te ondersteunen start ze in september met Bowen therapie - alles om het energiepeil op te kalefateren!

Basketbalval
Nu M een basketbal heeft gekregen, wordt er veel ge(stuiter)bald. En dan gaat het er weleens wild aan toe. Zo liep papa tijdens een pass per ongeluk L omver. Het arme kind viel ongelukkig met haar vader bovenop zich. Het gevolg: bloed aan haar armpje, schaafwond op haar knie en erger - bloed uit een enorme buil op haar hoofd. Ons meisje brulde van schrik en pijn, vooral toen de wondjes toch echt ontsmet moesten worden. 's Nachts hebben we haar voor alle zekerheid regelmatig gewekt, maar L was alert en had geen pijn in haar hoofdje. Gelukkig hoefden we niet naar een weekenddokter of EHBO, want daar waren we diezelfde ochtend nog geweest. De nacht ervoor was L namelijk huilend van pijn wakker geworden omdat haar schouder zo'n pijn deed. 's Middags kwam de pijn opnieuw opzetten en kon ze haar arm niet meer bewegen. We besloten dan ook gehoor te geven aan het dringende advies van de kinderarts om bij pijn direct te komen - ook in het weekend. Waarschijnlijk ging het in dit geval gewoon om een verrekte spier - gelukkig maar!
In alle consternatie vergaten we haast naar papa's knie om te kijken, die door de basketbal-val ook open lag. Deze wond is eveneens ontsmet en liefdevol toegedekt met pleisters - en geneest voorspoedig. Pfffff.