Pech en feest

Soms heb je van die dagen .... maar bij Y was het zo'n WEEK.

Woensdag haalden wij het Chinese Maanfeest in (omdat we dat op 8 september vergeten waren). L en mama versierden de woonkamer met Chinese frutsels, noten, kaarsen en pompoenen. Ook bakten ze een 'Danoontjes-taart' (= kwarktaart van dokter Oetker), afgetopt met verse aardbeiensaus en chocolade paddenstoelen. Na het opstijven in de koelkast, tilde Y het gebak op en .... liet het geheel zó op de grond glijden! Wonder boven wonder bleef het bakblik eronder zitten èn viel de taart niet ondersteboven. We hebben het gebak dan ook gewoon opgegeten, maar pas nadat Y alle spetters aardbeiensaus van de keukenkastjes en -vloer had gesopt.

Donderdagochtend bracht Y de meisjes naar school - met de auto, want zij moest meteen door naar kantoor. Geduldig wachtten we op de auto vóór ons om de straat uit te kunnen rijden. Alleen ... onze voorganger reed niet vóóruit, maar àchteruit! Een fikse deuk in de voorkant was het resultaat. Gelukkig had niemand zich bezeerd en kennen wij elkaar uit de straat. De buurjongen beloofde dan ook diezelfde avond langs te komen om de schade te regelen. Maar .... niemand gezien!
Vrijdag lag er een kaartje met excuses in de brievenbus - of hij zondagochtend kan langskomen. Je raadt het al ... ook vanochtend geen buurjongen gezien!

Op haar vrije vrijdag had Y een hoop te regelen: van de aanmelding voor een hockey-kennismakingscursus voor L, tot het vinden van een datum voor een (Chinese!) eetdate met studievriendinnen. Van het maken van een originele zakelijke presentatie, tot het uitzoeken van brilmonturen voor M en haarzelf. Van hulp op school met het afbakken van brooddeeg, tot het inslaan van cadeaus voor vier verjaardagen in het weekend. Van het halen van kibbeling op de vrijdagse markt tot het opruimen van huis en haard. Kortom, aan het eind van de dag was ze het overzicht een beetje kwijt. Net als haar huissleutels - aaaaargh! De foto's van de meisjes hangen er ook aan, dus een beetje kwaadwillende voorbijganger kan zo naar binnen. Na een intensieve zoekactie van het hele gezin, kwamen de sleutels de volgende dag weer boven water. Uh nou ja, uit Y's tas tevoorschijn ....!

Tijdens een van de bbq-feestjes in het weekend, zat Y naast een onbekende - we zullen haar X noemen. Ze leek heel aardig en tevreden hapte Y in haar hamburger met kaas. Toen begon X over haar kwaaltjes te vertellen. Meer specifiek: over haar voetwrat en schimmelnagel. Ze liet de desbetreffende voet zelfs even zien. Die hamburger smaakte opeens niet meer zo goed ....

Voorstelronde 10, 2014

Het is een beetje onduidelijk. Amerikaanse sites suggereren dat er weer een batch onderweg is, tot en met Log In Date 13/12/2006. Andere sites melden dat de administratieve procedure voor de volgende matching is begonnen. Maar de Nederlandse adoptiesites zijn pas bij LID 11 december 2006. Wie het weet, mag het zeggen! We wachten het maar rustig af, het is al wel een feit dat het bijzonder langzaam gaat voor alle wachtenden op een non special need kindje en dan in het bijzonder op een meisje ... P.S. Op 2/10 is er gemeld dat er in ieder geval is gematcht tot en met 13 december 2006, waarschijnlijk zelfs tot en met 14 december!

Voor alle wachtenden is er nieuws waar ze niet van zullen opknappen. Maar toch is het wel beter om het tot je te nemen om een realistisch beeld van de toekomst te krijgen. Hoewel, hier in Nederland zijn we van oudsher al behoorlijk realistisch. Enfin, oordeel zelf en klik op deze link. In het kort schrijft deze Amerikaanse adoptiemoeder dat de directeur van het CCCWA rechtstreeks aan haar heeft verteld dat er te weinig gezonde Chinese meisjes 'over' zijn voor China zelf; zij blijven daarom in China via binnenlandse adoptieprocedures. En komen niet meer in aanmerking voor opname in buitenlandse gezinnen. Jongens met matige tot zware special needs mogen nog wel naar het buitenland. Ander nieuws: Het adoptiekanaal Vietnam wordt deze week geopend voor twee Amerikaanse bemiddelingsorganisaties. Wie weet komt Nederland ook nog eens aan de beurt?!

Van de weeromstuit zijn wij het Chinese Maanfeest (of Midherfstfestival) helemaal vergeten te vieren! Nou ja zeg, dat is ons nog nooit overkomen! Dit jaar viel het feest op dinsdag 8 september, de eerste volle maan in de maand. Tenminste, dat denken we want officieel is het op de vijftiende van de achtste maand van de Chinese kalender ... Enfin, wij hebben het nu maar gisteren gevierd - de dag dat er helemaal geen maan zichtbaar was! De traditionele maankoeken hebben we ook maar achterwege gelaten - mama en L hebben zelf aardbeienkwarktaart gebakken en versierd met aardbeiglazuur en chocoladepaddenstoelen. Wat Chinese lampionnen erbij, de kaarsen voor de families en verzorgsters van onze dochters aangestoken en wat noten & mandarijnen in de schaal. En niet te vergeten, pompoenpannenkoeken als avondmaaltijd, mmmm! Voor ons een prima Maanfeest!

P.S. Het maanfeest voor voor volgend jaar valt op 27 september en staat voor alle zekerheid alvast genoteerd in onze agenda's!

9e Chongqing reünie in Dieren

Hopelijk zet de trend zich niet door, want tijdens de negende reünie van onze Chongqing adoptiereisgroep waren er 'maar' vier gezinnen aanwezig van de tien. Vorig jaar nog vijf en het jaar daarvoor zes gezinnen! Eén gezin is bij geen enkele reünie aanwezig geweest, maar de andere negen zijn altijd trouw van de partij. Ach ja, het ene gezin woont tijdelijk in het buitenland, het andere moet op zaterdag altijd werken. Enfin, de 10e reünie is al gepland voor zondag 4 oktober 2015, dus we hopen dan op een hoge opkomst tijdens die lustrumbijeenkomst!

Hoewel het gezelschap dus behoorlijk was uitgedund, waren we toch nog met zestien personen in De Spelerij in Dieren. Acht volwassenen en acht kinderen. En zoals zo vaak met een kleine groep, hadden we nu wel volop gelegenheid om iedereen weer eens uitgebreid te spreken. De volwassenen streken neer op het terras en de kinderen verdwenen in de uitvindershoek en/of speeltuin. De ene na de andere creatie werd bij onze tafel gepresenteerd: gebogen constructies van metaal, schilderachtige magnetron tekeningen en gestanste schuimplastic naamplaatjes. De moeders hielden het maar bij broodjes bakken aan bamboestokken, boven een futuristisch gasfornuis. Aan het eind van de middag brak er een hevig onweer los boven het park, dus besloten we naar binnen te verkassen. Met z'n allen aten we pannenkoeken om de gezellige dag af te sluiten.

Onze vier Chongqing-girls zijn nu allemaal 11 jaar oud en worden groot! Hetgeen ons ouders regelmatig deed terug denken aan de tijd waarin onze prachtige kinderen nog schattige baby's waren! Waar onze (hotelgang)gesprekken toen werden gedomineerd door slaap-, eet- en hechtingsproblemen, ging het nu over puberteit, school- en kledingkeuzes. Heerlijk om eens lekker door te bomen over ons favoriete onderwerp: onze kinderen. En dan zonder enige uitleg te hoeven geven over adoptie, China of wachttijden. Op naar de volgende reünie!

Familierecept XIII: Kerstomatentaart

Succes verzekerd wanneer je deze vrolijke hartige taart met kerstomaten en salami op tafel zet!

Ingredienten (voor 4 personen)
1 pakje deeg voor hartige taart (uit de diepvries)
1 bakje gesnipperde biologische ui
500 g kerstomaatjes, gewassen en gehalveerd
1/2 zakje zongedroogde tomaten, geweekt in kokend water
2 ons salami (vleeswaren) in blokjes
4 eieren
1 dl melk
200 g geraspte kaas
1 ingevette ovenschaal
paneermeel
Let op: zout en peper zijn niet nodig!

Bereiding
Verwarm de (hetelucht) oven voor op 220 graden. Bestrooi de ingevette ovenschaal met wat paneermeel en bekleed deze met de ontdooide deegplakjes. Kneed overtollig deeg tot een verstevigde rand. Bestrooi de deegbodem met wat paneermeel. Verdeel de uiensnippers en salamiblokjes over de bodem. Snijd de geweekte zongedroogde tomaten in vergelijkbare stukjes en verdeel die ook over het deeg. Klop de eieren los met wat melk (een half eierdopje per ei) en roer de geraspte kaas erdoor. Schenk dit mengsel over de bodem en verdeel de kaas over de hele ovenschaal. Halveer de kerstomaatjes. Leg de halve tomaatjes strak tegen elkaar aan, te beginnen vanaf de rand. Vul de hele schaal met de halve tomaatjes. (Op de foto zie je de kerstomaatjes met het snijvlak naar boven, maar wij maken de taart met de bolle kant naar boven).

Schuif de ovenschaal in het midden van de voorverwarmde oven en laat de taart in 45 minuten garen. Pas op dat de velletjes van de kerstomaatjes niet verbranden. Eet smakelijk!

Voor altijd in ons hart

Vandaag is het vijf jaar geleden. Vijf jaar geleden moesten wij afscheid nemen van Y's moeder, P. Vijf lange jaren leven we nu - zo goed en ze kwaad als dat gaat - zonder haar. Konden we elkaar maar even spreken, desnoods door de telefoon. Konden we elkaar maar even zien, desnoods per beeldscherm. Konden we elkaar maar even vasthouden, desnoods ..... nee, daar is geen vervanging voor mogelijk. Het is nog steeds niet te bevatten dat we niet meer bij elkaar zijn.

September is daarom geen makkelijke maand voor ons. Niet alleen is september de maand van het afscheid, maar ook van P's verjaardag - de negende. Ze zou dan 78 jaar zijn geworden ....

Speciaal voor deze moeilijke maand kreeg Y een bijzonder geschenk van buurvrouw L. Zij haakte tientallen rode hartjes en deed deze in een glazen pot vol. Die hartjes staan voor de mensen die - naast Y's zo geliefde moeder - ook van Y houden. Met zo'n lieve buurvrouw en zoveel hartjes lukt het ons vast om deze septembermaand ook weer door te komen!

Op stap

De maand september is haast traditioneel druk. Ook dit jaar. Nadat we uit Portugal terugkeerden, begon het eigenlijk al meteen: feestjes, etentjes en uitstapjes vulden onze agenda. Heel gezellig om iedereen meteen na de zomervakantie weer te zien, vooral nu het zulk prachtig weer is en wij nog uitgerust zijn van de vakantie. Maar laten we bij het begin beginnen.

De laatste vrije vrijdag van de zomervakantie, ruimden we onze koffers leeg, draaiden ontelbare wassen en haalden de vissen op bij opa die daar drie weken hadden gelogeerd. Op zaterdag brachten we souvenirs langs bij de buren die op ons huis hadden gepast. Op zondag had opa ons uitgenodigd voor een gezellige brunch in een Avifauna: een restaurant met (speel)park. Het was fris maar zonnig, dus we genoten ook nog van de speeltuin.

Het eerste weekend van de maand begon ons 'septemberprogramma'. Een dubbel verjaarsfeestje in Gorinchem met zelfgebakken taarten en een 25-jarig huwelijksfeest met barbecue in Zoetermeer. Mama en L besteedden hun hele vrije vrijdagmiddag om alle cadeautjes en attributen in huis te halen!

Vandaag was het weer feest: het jaarlijkse appelplukfeest in Lobith. Samen met opa plukten we 68 kilo (zo'n 300 appels) en genoten van een picknick in de boomgaard en alle activiteiten op het terrein: treintje, skelters, springkussen, zandhoop en appelsap! Vooraf besloten we (te tanken en) boodschappen te doen in het Duitse Kleve (vanille- en kersensaus, bretzels en verse broodjes, gebraden kip en citroensuiker, mmm). Standaard beginnen we zo'n 'boodschappenuitje' met een enorm stuk taart in een heuse Konditorei. Met onze 'wagen volgeladen' reden we door naar Vleuten, waar een verjaarsborrel werd gehouden.

Komend weekend gaan we weer op stap: een etentje op het strand met vrienden, een verjaarsdiner en de 10e reünie van M's adoptiereisgroep. We gaan naar de Spelerij in Dieren. Een plek waar kinderen allerlei proefjes en ontdekkingen kunnen doen. Leuk!

Het weekend daarop hebben we drie verjaardagen op zaterdag, in verschillende plaatsen in het land - nog even geen idee hoe we dat gaan organiseren!

Leuke uitspraken

Op een avond wordt er een karaoke-avond gehouden in een Portugees café. Het lijkt M wel wat om ook mee te doen aan de okidoki-show!

We rijden door Portugal met de auto. L vraagt nadenkend vanaf de achterbank: "Papa, waarom bestaan er eigenlijk geen blauwe ROTondes?"

Een paar van M's vriendinnen hebben 'verkering'. In groep 7 betekent dat gelukkig nog vooral naar elkaar komen kijken tijdens het voetballen in de pauze en een kaartje sturen van vakantie. Maar één ding is kennelijk voor alle leeftijden gelijk: over de liefde P.R.A.T.E.N.! M verzucht 's avonds aan tafel: "Ik vind het hartstikke leuk voor hen hoor, maar ik ben nu wel kruispunt voor alle liefdesverhalen".

L worstelt - net als elke zesjarige - nog met de voltooid deelwoorden. "Mama, is het nou gewind of gewonnen en gevierd of gevieren?" Ook de volgorde en combinaties van de letters en is soms nog lastig: "Papa, ik heb mijn kwartet clompeet"! Een botervloot is een boterfluit en een fluitketel een vlootketel. Geeft niks hoor schat, het zijn inmiddels toch woorden voor dingen die we haast niet meer gebruiken!

Onze modebewuste M is dol op de nieuwste snufjes, zoals een jumpsuit. Alleen noemt zij het steevast een jumpspeed!

Vakantiehindernissen

Mocht je van onze vakantieverslagen het idee hebben gekregen dat er bij ons nooit iets mis gaat op reis, dan heb je het helaas mis. Een greep uit de gebeurtenissen:

• op een zwoele avond in Portugal wordt A bestolen van zijn (dure!) mobiele telefoon. Resultaat: 2 uur op een stoffig politiebureau met twee slaperige kinderen om aangifte te doen. 
• in Zuideuropese steden is het plaveisel vaak ongelijk. Resultaat: een stevig verzwikte enkel voor Y, terwijl de vakantie dan nog maar net is begonnen. 
• in het Caribisch gebied zwemt M naar hartelust in het lauwwarme water, totdat ze wordt gebeten door een vis! Resultaat: een huilende dochter die weigert te zwemmen, terwijl in Scheveningen mensen ervoor betalen om door diezelfde visjes verlost te worden van hun vervellende voetzolen! 
• A houdt wel van lange autoritten, maar zijn dames beslist niet. Met name L is heel snel misselijk en moet dan overgeven. Resultaat: korte, snelle routes of anders vliegen. 
• na een verhuizing, een hectische periode op het werk en een adoptiereis in het vooruitzicht, vergeet A zijn paspoort. Een groot probleem als in het land van bestemming nèt een Europees kampioenschap plaatsvindt. Resultaat: een foto met boeventronie op een tijdelijk paspoort!
• de hyperallergische Y probeert steeds goed op haar voeding te letten. Maar af en toe gaat het - juist op (zaken)reis - lelijk mis en haalt ze het toilet maar net. Resultaat: een bibberige mama die tijdelijk is uitgeschakeld. 
• onze M had als peuter al last van haar oren en is diverse malen geopereerd. Resultaat: ontelbare oorinfecties na het zwemmen, ondanks aangemeten oordoppen en preventieve oordruppels. 
• na een bustransfer van de luchthaven naar de accommodatie haalt A nog snel een vergeten koffertje uit het bagageruim. De buschauffeur let echter niet op. Resultaat: een opgesloten papa, terwijl de bus al wegrijdt! 
• soms huren we een autootje op de plaats van bestemming, we ondernemen immers graag van alles. Tot twee keer toe hebben we echter - ondanks het bewijs van reservering in onze handen - tevergeefs in het holst van de nacht op de autoverhuurder staan wachten. Resultaat: extra kosten voor taxiritten en verspilde vakantietijd aan telefoontjes. 
• waarheen we ook gaan, na een dag of zeven kunnen we de klok erop gelijk zetten. Dan willen de meisjes naar huis. Ze missen opa, de vissen, hun fiets of hun bed. Resultaat: veelvuldige vragen "over hoeveel nachtjes gaan we weer naar huis?", terwijl papa en mama het liefst zo lang mogelijk op hun vakantieadres blijven. 
• en natuurlijk: kapotte koffers, wegwaaide bikinihesjes, lekgeprikte luchtbedden, files, vertraging (door aswolken), muggenplagen, kakkerlakken of ratten (!), herrie van bouwvakkers, tv's of geluidinstallaties, vieze hotels, kapot meubilair, smerig eten dat lang op zich laat wachten, lege benzinetanks zonder pomp in het vizier, slecht weer, etc. 

Waarom gaan we eigenlijk nog? Nou, om te genieten van een andere omgeving of cultuur, van een ander klimaat of eten en vooral van het opdoen van ervaringen met elkaar! 

Zomervakantie 2014 - III

Voor we het vergeten, heb je natuurlijk nog een laatste vakantieverslagje van ons tegoed! In januari boekten we al de tickets, auto en appartementjes voor onze reis van ruim twee weken naar Lissabon en de Portugese Algarve.

In Lissabon verbleven we knusjes in de oude wijk Alfama, struinden de vlooienmarkt af, bezichtigden het Pantheon en aten 's avonds romantisch aan de rivier de Taag. De dag erna beklommen we de heuvels naar het middeleeuws Castelo São Jorge, dronken vers geperst sinaasappelsap op een terras, daalden snel naar beneden met de Elevador en besloten toch maar niet met het bomvolle trammetje mee te rijden. De dag erna reden we over de luxueuze Avenida de Liberdade met zijn winkels van Gucci, Louis Vuitton en Mercier, kortom alle grote merken waarover M in haar spreekbeurt had verteld. We hadden graag ook nog het aquarium Oceanario bezocht (en met het bijbehorende kabelbaantje Teleférico naar beneden geroetsjt) maar we hadden beloofd om op donderdag op ons vertrouwde stekje in de Algarve aan te komen!

De dag erna waren we uitgenodigd bij Y's vriendin en haar gezin om in hun enorme, luxe vakantiehuis op bezoek te komen. Zij waren al vier weken aan het trekken door Portugal en we hadden elkaar dus veel te vertellen!

Daarna was het tijd om uit te rusten: zon, zee en zwembad zijn voor elk kind heerlijke vakantie-ingrediënten en voor deze papa en mama ook! We hadden tijd om te lezen en te dutten, tijd om te knutselen en spelletjes te doen, tijd om te schommelen en zandkastelen te bouwen, tijd om uitgebreid met elkaar buiten te ontbijten en 's avonds over de boulevards te flaneren, tijd om te zonnen en heerlijk in de strakblauwe verten en hoogten te staren!

Natuurlijk hebben we ook hier het nodige ondernomen. We bezochten (alweer) een kasteelstadje, waar een middeleeuws feest werd gevierd. Vooraf wisten we niet precies wat we konden verwachten, maar het was enig. Iedereen kon middeleeuwse kleding huren en door het met kaarsen verlichte stadje banjeren. Zitten gebeurde aan schragen tafels met hooibalen als stoelen; eten en drinken kon alleen uit robuuste nappen van gebakken rode klei. Er stonden kraampjes, er waren narren, er werd muziek gemaakt en dat alles in een zalige temperatuur van zo'n 25 graden.

Ter culturele compensatie gingen we ook een dag naar een waterpretpark met wel 50 verschillende glijbanen. Papa en zijn meiden hebben genoten - wegens een migraine-aanval trok mama zich terug op een ligbedje onder de parasol. We bezochten verder groentenmarktjes, het uiterst westelijke puntje van Europa, 'ons' stadje voor ijs, um bica en pastel de natas en winkelden in een mall. Maar vooral zwommen en dobberden we, zochten we schelpen en stenen in het zand en genoten we van het prachtige weer, onze vrije tijd en elkaars gezelschap!

Weer naar school!

Pfff, vandaag begint ook in onze provincie het 'normale' leven weer. Leek deze vakantie nu zo kort, of verbeelden we ons dat maar? In ieder geval gisteravond de tassen al vast klaar gezet, met gevulde etuis, kladblokken en multomappen. En gloednieuwe gymschoenen. Want onze meiden (en hun voeten) zijn elk twee centimeter gegroeid naar respectievelijk 153 en 113 cm (bij 40 en 19 kilo). Papa en mama zijn gelukkig niet 'gegroeid' en hebben keurig hun gewicht weten te bewaren!

Voor L was vandaag extra spannend, omdat zij vandaag is gestart in groep 3. Gelukkig mochten we afgelopen vrijdagmiddag al even komen kijken. Naar haar eigen tafel en stoel, naar het groepje kinderen bij wie ze is ingedeeld en naar haar nieuwe juf. De hele vakantie was ze al nerveus: "Moet ik echt naar groep 3, mam? Je mag er toch niet spelen/plassen/grapjes maken?" En "Ik pas nog helemaal niet op zo'n grote stoel!" Bij aankomst lag er gelukkig een kleurplaat klaar op de perfect passende tafel, bleek de wc om de hoek en was de juf zèlf grappig! Onze grote kleine dame had er vanochtend dus helemaal zin in, wil op teddy-tennis, blokfluitles en snel afzwemmen voor haar diploma A.

M had minder zin om weer te beginnen, hoewel ze het leuk vond om haar vriendinnen weer te zien. Ze heeft dezelfde juffen als vorig jaar en dat vindt ze geweldig! Ook de nieuwe rekenmachine maakt veel goed - volgens haar hoeft ze nu nooit meer de tafels te oefenen ... Groep 7 is volgens insiders het 'zwaarste' basisschooljaar, met veel toetsen, spreekbeurten en werkstukken. Tel daarbij op dat we nog een vol jaar dyslexiebehandeling hebben te gaan en de wekelijkse tennis- en musicalles. Gelukkig hebben we in goed overleg besloten de gewenste hockeytraining pas volgend seizoen te starten!

Enfin, vanochtend liep de wekker weer om 7.15 uur af, stond Y weer in de file naar kantoor en ging A weer op de fiets naar een klusadres. Back to normal life!