zondag 7 september 2014

Vakantiehindernissen


Mocht je van onze vakantieverslagen het idee hebben gekregen dat er bij ons nooit iets mis gaat op reis, dan heb je het helaas mis. Een greep uit de gebeurtenissen:
  • op een zwoele avond in Portugal wordt A bestolen van zijn (dure!) mobiele telefoon. Resultaat: 2 uur op een stoffig politiebureau met twee slaperige kinderen om aangifte te doen. 
  • in Zuideuropese steden is het plaveisel vaak ongelijk. Resultaat: een stevig verzwikte enkel voor Y, terwijl de vakantie dan nog maar net is begonnen. 
  • in het Caribisch gebied zwemt M naar hartelust in het lauwwarme water, totdat ze wordt gebeten door een vis! Resultaat: een huilende dochter die weigert te zwemmen, terwijl in Scheveningen mensen ervoor betalen om door diezelfde visjes verlost te worden van hun vervellende voetzolen! 
  • A houdt wel van lange autoritten, maar zijn dames beslist niet. Met name L is heel snel misselijk en moet dan overgeven. Resultaat: korte, snelle routes of anders vliegen. 
  • na een verhuizing, een hectische periode op het werk en een adoptiereis in het vooruitzicht, vergeet A zijn paspoort. Een groot probleem als in het land van bestemming nèt een Europees kampioenschap plaatsvindt. Resultaat: een foto met boeventronie op een tijdelijk paspoort!
  • de hyperallergische Y probeert steeds goed op haar voeding te letten. Maar af en toe gaat het - juist op (zaken)reis - lelijk mis en haalt ze het toilet maar net. Resultaat: een bibberige mama die tijdelijk is uitgeschakeld. 
  • onze M had als peuter al last van haar oren en is diverse malen geopereerd. Resultaat: ontelbare oorinfecties na het zwemmen, ondanks aangemeten oordoppen en preventieve oordruppels. 
  • na een bustransfer van de luchthaven naar de accommodatie haalt A nog snel een vergeten koffertje uit het bagageruim. De buschauffeur let echter niet op. Resultaat: een opgesloten papa, terwijl de bus al wegrijdt! 
  • soms huren we een autootje op de plaats van bestemming, we ondernemen immers graag van alles. Tot twee keer toe hebben we echter - ondanks het bewijs van reservering in onze handen - tevergeefs in het holst van de nacht op de autoverhuurder staan wachten. Resultaat: extra kosten voor taxiritten en verspilde vakantietijd aan telefoontjes. 
  • waarheen we ook gaan, na een dag of zeven kunnen we de klok erop gelijk zetten. Dan willen de meisjes naar huis. Ze missen opa, de vissen, hun fiets of hun bed. Resultaat: veelvuldige vragen "over hoeveel nachtjes gaan we weer naar huis?", terwijl papa en mama het liefst zo lang mogelijk op hun vakantieadres blijven. 
  • en natuurlijk: kapotte koffers, wegwaaide bikinihesjes, lekgeprikte luchtbedden, files, vertraging (door aswolken), muggenplagen, kakkerlakken of ratten (!), herrie van bouwvakkers, tv's of geluidinstallaties, vieze hotels, kapot meubilair, smerig eten dat lang op zich laat wachten, lege benzinetanks zonder pomp in het vizier, slecht weer, etc. 
Waarom gaan we eigenlijk nog? Nou, om te genieten van een andere omgeving of cultuur, van een ander klimaat of eten en vooral van het opdoen van ervaringen met elkaar! 

Geen opmerkingen: