Chinees eten

Al vele jaren onderneemt Y van alles met zeven vriendinnen uit haar studietijd. Weekendjes weg, sport, theater, film, musea, lange wandelingen en fietstochten en vooral héél veel eet- en theedates! We kregen gelijktijdig onze diploma's uitgereikt, kennen elkaars familie, waren op elkaars bruiloften en aten beschuit met muisjes bij elkaar. We zijn heel verschillend, maar hebben elkaar nog steeds genoeg te vertellen aangezien we wel allemaal:
- rond ons 50e leeftijdsjaar zitten,
- (nog steeds of weer) werkende moeders zijn en
- (op één na) eerst een dochter kregen en
- (nou ja, op één in Australië na) nog altijd in Nederland wonen.

Zo stonden ze ook met spandoeken en ballonnen op Schiphol toen we in 2004 met onze M en in 2011 met onze L op Nederlandse bodem landden. Natuurlijk kennen ze dit blog en bekeken ze de vele foto's uit China. De meesten hebben veel en ver gereisd. Maar ze hadden nog nooit ècht Chinees gegeten. Dus compleet met stokjes en een lazy susan, thee in plaats van wijn, (in onze ogen) rampzalige bediening en gerechten die je niet kunt thuisbrengen.

Daar is vanavond eindelijk verandering in gebracht! Ze aten wat onwennig mangopudding als voorafje, een pannenkoekje met lente-ui en garnalen, witte rijst met geroerbakte baby-paksoi en wat ongedefinieerd vlees als hoofdgerecht. Na drie uur, 15 luttele euro's armer en zonder toetje stonden ze helemaal enthousiast weer buiten. Ons volgende internationaal georiënteerde uitje staat ook al weer gepland. Dit keer met een Russisch karakter, want dan gaan we naar de Amsterdamse Hermitage "to dine with the tsars".