Onze dochters trakteren ons regelmatig op woordvondsten die ons doen schateren van het lachen. Helaas kunnen we dat niet altijd van onze omgeving zeggen.
Zo speelden de meisjes laatst met hun vriendinnetjes buiten. Een jongetje dat bij een (nota bene donker gekleurd) klasgenootje op bezoek was, grapte: "Weet je wat er bij Chinezen op hun rug staat? Made in China!" Of die van onze notaris destijds, die de adoptiepapieren legaliseerde: "Dus jullie kiezen voor een afhaalchinees?" Hij vond zichzelf in elk geval wel buitensporig grappig. Of de ontelbare malen dat ons wordt gevraagd: "Zijn het echt zusjes?". Op ons "Jazeker!", toch nog even doordrammen: "Ja maar, ik bedoel, ECHT zusjes, ook in China al?" Pfff, hoe vermoeiend is dat!
Ook een fijne is als mensen zeggen dat onze kinderen "zo boffen, omdat wij hen gered hebben". Andersom is eerder waar .... De Amerikaanse Jill Robbins schreef er een treffend blog over.
Hebben mensen enig idee hoe het voelt om steeds op te vallen, als je zo jong bent?! Ze denken dat het misschien positieve interesse is, maar niets is minder waar!
De uitzondering bevestigt natuurlijk de regel. Die keer dat ik de oma van een van onze buurmeisjes tegenkwam. Ik kende haar nog niet, maar zij ons blijkbaar wel. Ze bleef maar vragen of onze meisjes geadopteerd waren, of het zusjes waren en waar ze vandaan kwamen. Mijn geduld raakte op en ik stelde tijdig de tegenvraag: "Waarom wilt u dat weten?". De dame antwoordde: "Omdat ik zie hoe gelukkig jullie zijn als gezin - wij hebben ook altijd zo van onze adoptiezoon genoten!" Toen ik was bekomen van mijn verbazing, was het mijn beurt om vragen te stellen. Haar zoon komt uit Korea, heeft een biologisch zusje en is nu de trotse vader van ons buurmeisje (en haar broertje en zusje). We grepen in een onuitsprekelijk begrip elkaars handen en keken elkaar met tranen in de ogen aan. "Wat een ongelooflijk avontuur beleven wij, he?!" fluisterden we tegen elkaar, midden in de drukke winkelstraat. Inmiddels zien we elkaar regelmatig op verjaardagen en onze band is op zijn zachtst gezegd 'warm' te noemen!
Kortom, we leren onze meiden om altijd tijdig "waarom?" te vragen. Helpt dat niet, dan mogen ze van ons antwoorden met "Wist je dat Chinezen jullie Nederlanders enorm naar zweetvoeten vinden stinken?" (= echt waar, we ruiken naar kaas door al ons zuivelgebruik), "Weet jij wel zeker of het je echte vader/broer/zus is?", "of "Kaaskop" als reactie op "Spleetoog"!
Goed, genoeg hierover. Als afsluiter een echt leuke uitspraak!
Onze L hoort goed niet wat haar vriendinnetje S. zegt. Ze vraagt: "S. wil je wat beter arkuleren? Ik versta je niet."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten