Onze prachtige, oudste dochter wordt ook echt ouder. En langer en groter! Dat betekent dat ze steeds meer kan en mag. Maar ook dat papa en mama daar soms behoorlijk aan moeten wennen. Onze baby, ze is er toch eigenlijk nog maar net?! Maar nee, niks is minder waar. We moeten eraan geloven. Dus we
- zeggen er niks van als ze een witte broek draagt als het regent en een zwarte als er een hittegolf heerst
- fietsen niet meer naar school om haar op te halen of weg te brengen (gelukkig voor onze jongste nog wel!)
- proberen niet ongeduldig te zijn als ze haar "haar nog aan het doen is"
- herinneren ons opeens weer dat wij (nou ja, mama dan) vroeger ook uuuuuuren aan de telefoon zaten
- halen extra (gezonde) snacks in huis om haar enorme honger te stillen!
- zuchten nog maar eens diep en ruimen alweer haar tassen/schoenen/jassen/boeken/borstels/papiertjes/etc. op
- kijken steeds vaker naar tv-programma's die zij ook leuk vindt
- genieten stiekem om haar 'volwassen' uitspraken
- staken onze pogingen om haar regenkleding aan te laten trekken (dan maar verkouden)
- staren met verbazing naar het badkamerkastje, waar haar spullen inmiddels net zoveel ruimte innemen als die van mama!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten