Happy new year!

Wij wensen onze lezers een heel gelukkig, gezond en gezellig 2013! 

Met voor sommigen een voorstel voor hun kindje, 

voor anderen veel mooie uren met hun gezin en 

voor weer anderen zonder kinderen(wens) een betekenisvol jaar.

Kerstknutsels

Je bent het inmiddels wel van ons gewend. Papa is van de sportieve uitdagingen; mama van de creatieve. De kerstvakantie leent zich bij uitstek hiervoor, dus we informeren je vast even over de stand van zaken tot nu toe.

Van het creatieve front is alvast het volgende te melden. Je weet al over de brooddeegkransen die we voorafgaand aan Kerstmis kneedden. Ze zijn inmiddels geverfd en 'beglitterd' en dienen nu als kandelaar. Ze zijn eenvoudig te zwaar om op te hangen.

Brooddeeg is oneetbaar doordat het voor een derde deel uit zout bestaat, dus moest er ook echt gebak komen. Geïnspireerd door het tv-programma Cup Cake Cup, hebben wij ook cup cakes gemaakt. Hele echte, met rose crème en witte chocoladesnippers. Of het nu aan die (vette!) crème lag of aan iets anders, het is een feit dat ze nogal zwaar zijn gevallen. Om het eufemistisch uit te drukken! Op oudjaarsdag volgt de herkansing met nog een culinaire activiteit: als opa de appelbeignets gaat bakken, mogen de meisjes de appels schillen, snijden en met citroen en kaneelsuiker bestrooien.

Ook de kerststukjes zijn af. Weliswaar pas sinds afgelopen zondag, maar dat mag de pret niet drukken. In de loop der jaren hebben we heel wat leuke kerstspulletjes verzameld en die kwamen nu goed van pas. Ook M's vriendinnetje A deed mee!

Verder hebben we gepuzzeld (500 stukjes), getekend/gekleurd (minimaal zeven Topmodels) en veel spelletjes gedaan (Carcasson junior, good-old Monopoly en Where Am I). De Wii Just Dance 4 is erg favoriet bij M en de app Pet Shop bij L). Wie zegt dat de winter saai is?

Kerst 2012

Ons kerstfeest begint altijd met 'nulde' kerstdag. Op 24 december gaan we met vrienden en hun kinderen schaatsen op een kunstijsbaan en aansluitend aan de high tea. Alle kerstkaarten en -mails zijn dan al verstuurd en boodschappen en cadeaus zijn in huis; het huis zelf is spic en span.

Kerstavond komt opa al bij ons slapen, zodat we de volgende ochtend gezamenlijk kunnen ontbijten èn pakjes uitpakken onder de kerstboom. Eerste kerstdag zijn we dan gezellig bij elkaar, zonder enige vorm van verplichting. Het kan zomaar gebeuren dat we om 13.00 uur allemaal nog in pyjama zitten voor een kerstfilm. De een doet vervolgens een dutje, de ander neemt een uitgebreid bad en we doen spelletjes en knutselen wat. Op deze manier rusten we ook altijd uit van alle hectiek voorafgaand aan Kerstmis. 's Avonds eten we iets feestelijks, maar niets uitzinnigs.

Op tweede kerstdag gaan we namelijk met de hele familie in een hotel brunchen met de hele familie. Na afloop doen we spelletjes, inmiddels met de 'derde' generatie, want naast onze meisjes zijn er ook nog twee neefjes van zes!

Geniet van je dagen, alleen of met je dierbaren. Mocht je onverhoopt toch opzien tegen deze donkere dagen, laat je dan inspireren door bovenstaande 'kerstboom'!

Kerstvieringen

Normaal gesproken lopen wij deze dagen allerlei kerstbijeenkomsten af. Borrels, ontbijtjes, lunches, je kent het wel. Hartstikke gezellig altijd, waarbij wordt teruggekeken op het werk van het afgelopen jaar en al wordt vooruitgeblikt op het komende jaar. Helaas zit het er dit jaar niet in voor ons. A is afgelopen oktober met zijn eigen ZZP-bedrijf gestart (dus zonder collega's) en Y is 'overwerkt' thuis. Daardoor is het wel wat 'kaal' dit jaar. En stil, want Y kan zonder stem zelfs nog geen kerstliedje neuriën.

Vanavond zijn we wel aanwezig bij schoolkerstviering van onze dochters in de kerk. We volgen zelfs twee diensten, want de meisjes mogen ná elkaar. Het kerkje is te klein voor alle leerlingen met ouders en broertjes/zusjes in een keer. Er wordt gezongen door een kinderkoor en enkele kinderen mogen voorlezen. Na afloop is er warme chocolademelk met kerstkoekjes. Ook helemaal prima - dan heffen we daar het glas symbolisch op onze zakenrelaties en collega's! We wensen jullie fijne Kerstdagen en een gezond en succesvol nieuwjaar!

Stofzuigen is geen hobby

Soms heb je van die dagen .... vandaag is er zo één.

Tijdens een recente boswandeling verzamelen we flink wat afgewaaide dennentakken. Vrijdag zijn de meisjes al vrij en gaan we kerststukjes maken. Enfin, Y haalt de takken uit de achterbak van de auto en brengt ze - heel handig door het huis heen - naar de tuin. Natuurlijk ligt de hele vloer nu onder de naalden en aarde. Even stofzuigen dus.

Dan haalt A zijn gereedschap van zolder. Hij heeft zijn bergschoenen al aan. Helaas zit daar nog de nodige aarde onder, van diezelfde boswandeling. Die aarde ligt nu van beneden naar boven op de trap. Even stofzuigen maar weer.

L heeft woensdag kerstknutselen op school. Of mama alvast het brooddeeg voor kerstbomen en -engeltjes wil maken. En de knutsels na afloop thuis wil afbakken. Tuurlijk, geen probleem. Met de meisjes oefent zij alvast in de keuken. L en M kneden kerstkransen, die prachtig uit de oven komen. De keuken is na afloop wel wit en klef van het meel, zout, olie en water. Dat betekent dus: stofzuigen èn dweilen.

Rondom het nieuwe schoolgebouw van de meisjes wordt een speelplein aangelegd: een enorme put met zand en blubber (nee, het wordt nog erger dan je nu denkt!). Die zandput nodigt niet alleen kinderen uit tot spelen, maar ook viervoeters. Nu raadt je het wel goed: vier laarzen (met reliëfzolenl) ònder de poep, tot de ritsen aan toe! We kwamen er pas achter toen het zo begon te stinken in de gang. We zullen je de details besparen, maar Y heeft zelfs de viezigheid uit de deurmat moeten peuteren! Hiertegen helpt zelfs geen stofzuiger meer....

Vanavond eten we doperwtjes en mais. Diegene die nu nog een geel of groen balletje durft te laten vallen, of erger nog, te laten pletten ....! Nee hoor, gelukkig heeft Y nog steeds geen stem - anders was er vast wel wat gemopper te horen geweest!

Kleine meisjes ...

... worden groot. Niet dat we nu al met een puber samenleven, maar het gaat best hard. Harder dan dat mama bij zichzelf kan herinneren. Of klinkt dit nu heel erg ouderwets? Een kleine test:

1. Bleef Y op haar negende al op tot 22.30 uur om een tv-programma te bekijken?
   Tja, toch wel: voor AVRO's wie-kent-kwis met Fred Oster (Aaargh). Vond ze toen al niet echt leuk, behalve die bak met schichtige cavia's. Maar het langer opblijven, maakte dat ze zich GROOT voelde - het ultieme doel van elk kind.
   M blijft ook eenmaal per week lang op, voor iets wat ze ontzettend leuk vindt: The Voice of Holland. En wat genieten we van haar met haar score-blocnote op schoot, een kopje warme thee in de hand en verder in opperste concentratie gefocust op het beeldscherm. M is sowieso dol op tv-kijken: Phineas & Ferb, Freek in het Wild of Barbiefilms. Als het aan haar lag, keek ze ook al naar Goede Tijden, Slechte Tijden. Maar ze heeft pech; wij limiteren het aantal tv-momenten nogal strikt en programma's voor echte pubers mag zij van ons nog niet zien.
2. Werd zij op haar vierde al uitgenodigd om pepernoten te komen bakken voor Sinterklaas?
   Uh, nee. Niet dat ze zich kan herinneren tenminste.
   L wel! Maar die durft nog niet alleen, zonder mama. Aangezien klasgenootje A. een kat thuis heeft, moeten we op deze feestelijke activiteit toch nog even wachten. Want anders heeft L weliswaar zelfgebakken pepernoten, maar ook een zieke mama. We hebben het inmiddels gecompenseerd met een Zwarte Pieten-cake: het glazuur van de cake is versierd met kruidnootjes en gekleurde spikkels en A. komt lekker nog een keer hier spelen.
   
3. Had zij op haar een negende al een discofeestje?
   Nee, zeker weten van niet. Volgens haar heeft ze haar eerste danspassen op haar twaalfde gezet tijdens de afscheidsweek van de lagere school. En natuurlijk volop tijdens Saturday Night Fever en Grease! Maar toen was zij toch ook al twaalf, dertien jaar.
   M had afgelopen zaterdag al haar eerste discofeest. Met jongens, wat makeup en live DJ! Daar zaten papa en mama thuis op de bank, te wachten tot we haar weer konden ophalen. Begint dat nu al, keken we elkaar vragend aan. Toen Y zestien was moest ze om 23.00 uur stipt thuis zijn na een avondje uit of schoolfeest! Gelukkig was dit feestje om 22.00 uur afgelopen en konden we haar zelf ophalen.
4. Kon Y op vierjarige leeftijd al goed fietsen?
   Nee, beslist niet! Als we opa moeten geloven, fietste zij op haar twaalfde nog met zijwieltjes (nou ok, tot haar zesde jaar dan) en fietste ze al dagdromend de voetgangers van de stoep, deuken in auto's en paaltjes omver, enzovoorts (dat klopt dan weer wel, helaas).
   L daarentegen stuurt, remt en demarrert als een echte prof, net als M destijds. Binnenkort gaan de zijwieltjes eraf. Weet je dat we ons niet eens meer kunnen herinneren wanneer M voor het eerst zonder zijwieltjes reed? Dat kon ze gewoon van het een op andere moment! 

Conclusies: als op deze mini-test moeten afgaan, lijkt het erop dat alles zich twee tot drie jaar eerder voordoet dan in 'Y's tijd'! Een korte rondgang bij haar vriendinnen en hun dochters bevestigt dit beeld. Oef, dat betekent dus mogelijk ook het eerste vriendje, uitgaan en alleen naar de stad met dertien jaar. Nu zijn wij zogeheten 'oudere ouders', dus zo heffen we het leeftijdsverschil wel weer mooi op. We gaan het beleven!

Kerst in aantocht

"Leuk hè, mama, die sneeuw die knerpt onder onze voeten?" vraagt M (Chongqing, zomerse broeikas, nu +9 graden Celsius) en "Mooi hè, mama dat alles wit is buiten!" zegt L (Guangzhou, subtropen, nu +14 graden Celsius). Onze warmbloedige meisjes kunnen oprecht genieten van winterse kou. Tenminste, als ze zijn voorzien van warme (hand)schoenen en jassen. L heeft het genot van een warme muts ontdekt, maar M vindt dat niet 'cool' genoeg staan en kiest voor oorwarmers.

Het afgelopen weekend lag er helaas geen sneeuw meer om in te spelen. We hebben daarom tijdens de stromende regen eerst opa's huis met elkaar in kerstsfeer gebracht en daarna het onze. Gezellig hoor! Na afloop hebben we de natte, vrije zondagmiddag aangegrepen voor een mini-grote schoonmaak. De meisjes smeekten of ze hun kamers zelf mochten dweilen (echt waar!), dus toen was binnen ook alles nat. Beide dames besloten vervolgens om te gaan picknicken op M's kamer. Kortom: alle moeite voor niks! Maar knus was het. En het is een feit: een opgeruimd huis geeft soms net zoveel rust in je hoofd als een goed gesprek! Zeker als je nog steeds niet kunt praten, omdat je je stem kwijt bent ...

Korte update

Y is bij de bedrijfsarts geweest - tot 7 januari a.s. werkt zij niet. Rust, afstand van het werk en ontspanning zijn de toverwoorden die tot herstel moeten leiden. Intussen is zij haar stem finaal kwijt. Zelfs hoesten gaat zonder geluid en alleen woorden die voorin de mond kunnen worden uitgesproken ("Psssst") zijn hoorbaar. Het schoolbord beleeft hoogtijdagen!

In de tussentijd gaat het gezinsleven gelukkig gewoon door. Onze vierenhalfjarige zingt sinterklaasliedjes en Gangnam-style door elkaar, waarbij de frase 'hey, sexy lady' ons nog elke keer doet opkijken. Ze heeft zelfs nieuwe woorden bedacht: de 'billiotheek' en de 'tosti-knuffel'! Papa en mama klemmen het kikkertje tussen hen in, in een mega-groepsknuffel. M is er helemaal niet van gediend, die krijgt het stikbenauwd in zo'n omarming. Weet jij trouwens wat een 'klokhuis' in L-taal is? Juist, een kerk! Of een 'parajus'? Dat is een nieuw woord voor paraplu en parasol ineen!

In deze drukke tijden was ook nog de tien-minutenavond (ook wel tafeltjesavond genoemd) gepland. Onze dochters hebben elk twee juffen en de vier dames waren zonder uitzondering lovend over hen. "L is erg gegroeid sinds ze op school is. Ze telt tot twintig, houdt de dagen van de week uit elkaar, kan goed samen spelen en is erg geliefd in de groep." En "M doet goed mee en is een heerlijke, gezellige meid. Ze is goed in rekenen en de creatieve vakken en kan uitstekend opschieten met de kinderen in haar groep". Wow, we glommen van trots toen we naar huis liepen.

Sinterklaasavond

Vandaag is een nieuw Pietje geboren! Om precies te zijn een paars/groen Pietje dat in het normale leven L heet. Huppelend ging ze vandaag naar school, heeft Sinterklaas zonder problemen een hand gegeven en kwam stralend thuis met een knutseltasje en een hand kruidnoten. M kwam zingend thuis: de voetbal-surprise was een succes en ook zij was goed bedacht. Haar klasgenootje M. knutselde een levensgroot kleurpotlood, waarin een kinderhorloge zat verstopt. Gelukkig: de kartonnen doos met snippers bleef haar bespaard!

Ondanks diverse hindernissen, is het Sinterklaas ook gelukt pakjes en gedichtjes bij ons thuis af te leveren. Toen M uit tekenles kwam, was opa al gearriveerd, speelde de CD-speler toepasselijke liedjes en stond de chocolademelk op te warmen. En ja hoor, onder het zolderraam stonden twee wasmanden klaar met enorm veel pakjes. Het werd L af en toe teveel. Ze wilde alle pakjes in een keer en in afzondering uitpakken. Op een gegeven moment zat ze alleen in de keuken, geconcentreerd een groot stak inpakpapier op te vouwen. M's mooiste cadeau? Vier nieuwe stabilo-stiften, ter vervanging van de kapotgekleurde .... Ach!

Na afloop bakte papa een enorme stapel pannenkoeken en speelden we met de cadeaus. De dames lagen al met al nog op tijd in bed, A is nog even gaan tennissen en opa en mama keken lachend naar de Sinterklaasshow van Paul de Leeuw. Een dag met een gouden randje!

What difference a week makes ....

Vorige week genoten we na van het succesvolle feestje voor A's vijftigste verjaardag. Dit weekend is heel anders. Tja, we schreven het al eerder. Er is een hoop gaande op Y's werk. Zoveel, dat Y zich heeft moeten ziek melden om even op adem te komen. Wat een vrolijk Sinterklaas weekend had moeten worden, is een weekend met veel slapen, piekeren en huilen geworden. Vrijdag gaat ze naar de bedrijfsarts.

Surprise

Nu M in groep 5 zit, mag ze dit jaar voor het eerst een surprise en gedicht maken voor een klasgenoot (met wat hulp natuurlijk). Vorig jaar zomer zette ze al grote vraagtekens bij het waarheidsgehalte van de goedheiligman, maar dat konden we met een beetje kunst-en-vliegwerk nog wel uitleggen. Sinds deze zomer is het echt over: M is ingewijd in het Grote Mensen Geheim! Al knipogend houdt ze het vooralsnog prima geheim voor haar kleine zus.

Wat we gaan maken? M heeft het lootje van D. getrokken, een jongen die dol is op voetballen en onlangs uit Portugal naar Nederland is verhuisd. Nu komen wij graag in Portugal, spreken de taal een piepklein beetje en hebben zelfs nog een sleutelkoord met de Portugese vlag. Wij maken dus een voetbal, hangen die aan het koord en verstoppen het cadeautje (een spelletje) in de bal. Nu nog even uitvoeren natuurlijk - daarvoor is de (hopelijk regenachtige) zondagmiddag gereserveerd.

Sowieso treden wij langzaam ook toe tot het leger ouders dat huiswerk maakt met hun kind. Eind oktober oefenden we al  samen voor een geschiedenistoets, medio november voor M's eerste boekenbeurt en gisteren voor een natuurtoets. Daarnaast lezen we dagelijks minimaal een kwartier met onze oudste. Met resultaat, want ze kwam thuis met een prachtig rapport! We zijn heel erg trots op M, want ze zit in een zeer rumoerige klas en de school is onlangs ook nog eens verhuisd naar een nieuw pand. Maar wat nog veel belangrijker is: ze heeft het naar haar zin op school en heeft er leuke vriendinnen!

Feestje!

Dat A onlangs vijftig is geworden, wist je al. Gisteren vierden we zijn feestje: met vijftig genodigden, een 'ontbijttent' in de tuin en een stralende jarige! Wat was het gezellig! En wat is A verwend! Toegegeven, het was een beetje koud in de tent: de net ontdooide broodjes dreigden weer te bevriezen, de boter was niet te smeren en de vleeswaren bleven verrassend fris. Maar binnen was het lekker warm met gebakken eitjes, pannenkoeken en tosti's. Toen 'onverwacht' Sinterklaas en Zwarte Piet ook nog op bezoek kwamen, was het feest compleet en stegen de temperaturen tot echt hoge waarden. We zongen Zie ginds komt de stoomboot in canon, lazen in het Grote Boek over onze zoete kinderen en doken naar het strooigoed.

Maar er was meer lekkers dan kruidnoten en schuimpjes. We deden dan ook maar vijf uur lang boodschappen afgelopen vrijdag. Het waren niet zomaar boodschappen: ditmaal gingen we naar de groothandel voor de horeca. Sinds A zijn eigen bedrijf is gestart, hebben we diverse pasjes aangevraagd. Dit uitje (ja, zo kan je dat echt wel noemen) droeg zeker bij aan de voorpret: wat een keus en wat een aparte spulletjes!

Oh ja, de feesttent hebben we vannacht opgeruimd. Ja, je leest het goed, vanNACHT. Y werd gewekt door het geluid van een loeiende storm, dus zat er niets anders op dan in pyjama en blote voeten naar beneden te snellen en de geleende (!) tent met gezwinde spoed af te tuigen. Over dit feestje zullen we nog lang napraten!

Muizenhuis

Zo'n jaar geleden wees een collega van Y haar op de tentoonstelling Het Muizenhuis in de Openbare Bibliotheek in Amsterdam (OBA) en het bijbehorende boek. De meisjes waren meteen verkocht! Van kartonnen dozen en papier maché bouwde Karina Schaapman een enorme muizenwereld, verdeeld in ontelbare kamertjes. In de kerstvakantie gaan we het live bekijken en maken er meteen een gezellig dagje Amsterdam van!

Verrmoedelijk zal Y er het meest van gaan genieten. In een grijs verleden maakte ze namelijk met haar toenmalige buurvrouw ook diverse poppenhuisjes: een winkel, een keuken, een kersttafereel en een badkamer. Niet om mee te spelen, maar om naar te kijken. Door tijdgebrek komt het er momenteel niet van, maar de interesse is  altijd gebleven. Vind jij dat ook leuk? Neem hier dan eens een kijkje!

Family planning

Toen M destijds in groep 1 startte, werd ze de eerste de beste middag al uitgenodigd bij een klasgenootje. Zwaaiend vertrok ze achter op de fiets van een andere moeder om elders een boterham te eten. Papa en mama verbouwereerd achterlatend op het schoolplein.Sindsdien zijn we meer bezig geweest het aantal afspraken en activiteiten voor M behapbaar te houden, dan dat we iets hoefden te stimuleren.

Als kleine zus profiteert L volop van het bruisende sociale leven van M. Misschien dat ze daarom nog niet zoveel behoefte had om zelf af te spreken met klasgenootjes. Tot deze week dan. Want deze week komt klasgenootje S. spelen, is buurtgenootje J. net opgehaald en is L uitgenodigd bij vriendje R. Dan moet mama wel mee, want alleen durft ze nog niet! Het lijkt haar ook wel leuk om - net als M - op een sport of hobby te gaan. Voor zwemmen is ze nog te jong en de strekbewegingen bij ballet of turnen zijn niet goed voor haar gewrichten, in verband met haar hypermobiliteit. We geven L daarom per januari a.s. op voor een kleutercursus zang, dans, theater en schilderen van twaalf weken. Dan kan ze op haar gemakje ontdekken wat goed bij haar past. Het is natuurlijk erg leuk dat L al zo goed met grotere kinderen kan spelen, maar het is beter voor haar eigen ontwikkeling als ze ook met leeftijdgenootjes in contact komt.

Vorig jaar is mama gestart met een family planner. Dat is een agenda waarin vijf vakjes per dag zijn opgenomen. Voor elk gezinslid (opa rekenen wij ook altijd mee) is er ruimte voor afspraken. En dat is geen overbodige luxe! Op woensdag bijvoorbeeld tennist papa, tekent M, komt opa meestal eten en is mama vrij. Vandaag was er dus een vriendinnetje van L, gaat M bij een vriendinnetje spelen en tennissen en gaat mama met vriendinnen uit eten. Zaterdag gaan we in wisselende volgorde Sinterklaas begroeten, op theevisite en naar een verjaarsetentje. Tussendoor worden de bomen en struiken voor onze nieuw in te richten voortuin afgeleverd. En dan hebben we het nog niet over de boekenbeurten, goede doelengeld, bibliotheektermijnen, sportspullen, post, etc. die ook tijdig moeten worden voorbereid, klaargelegd, afgegeven, verstuurd, etc. Geeft allemaal niks - deze 'familiehectiek' is prima en niets anders dan dat wat we altijd al hadden gewenst!

Papa is 50!

Toen A 40 werd, kreeg hij een ochtend vliegles cadeau. Een complete verrassing waar hij stil van werd. Maar hij wilde niet dat we aan zijn 50e verjaardag speciale aandacht zouden schenken - iets met grijs haar, aftakeling, en midlife crises. Géén Abraham-speculaas, geen verkeersborden met 50 erop en al helemaal geen pop in de voortuin. Dus organiseerden we vorig jaar al een uitgebreide surpriseparty met karten en Italiaans eten voor de 49-jarige en zijn vrienden.

Tot onze jarige zo'n vier weken geleden en passant meldde dat zijn 50e verjaardag toch eigenlijk wel reden is voor een bijzondere felicitatie èn feest.O jee!

Vanmorgen was het zover, mijn geliefde en onze papa is 50 jaar geworden. Hij mag in het voorjaar een dag gaan racen in Zandvoort. Een hele dag in de weer zijn met Porsches, BMWs, Dodges, 4x4, een formulewagen en nog veel meer. Hij is er weer stil van. Wie zei ook weer dat 50 het nieuwe 40 is?!

Relaxed weekend

Hoe gaat het bij jou op je werk? Bij Y is het razend druk. Dat betekent al weken extra werken in de avonduren en weekends. Dat is niet zo erg, maar er zijn ook problemen die moeten worden opgelost, brandjes die moeten worden geblust en uitdagingen die het hoofd moeten worden geboden. Zucht.

Des te fijner is de vrije tijd! Dit weekend een etentje in de verrassend pittoreske oude dorpskern van  IJsselstein, een dorpje onder Utrecht. De griepprik halen. Onder een dak van gele, oranje en bruine blaadjes fietsen, met de zon in de rug. Meteen wat Sinterklaascadeautjes inslaan. Met ons gezin, opa en buurmeisje een enorme pan tomatensoep leegeten, met de herhaling van The Voice of Holland op de buis.

Vanochtend knutselen met beide dames: breien en weven. Geen succes, want dat vraagt nog echt te veel geduld. Tot slot vanmiddag met onze jongste naar de nieuwe musical van Dora, the Explorer. Eerder dit jaar wonnen we totaal onverwachts VIP-kaartjes en nu was het dan eindelijk zo ver. Dat van die VIP-kaartjes kwam helaas niet zo uit de verf (geen rode loper, kinderchampagne of zelfs maar een leeg tafeltje). Het was ook jammer dat het jongetje schuin achter zo hard mee schreeuwde dat onze oren er nu nog van toeteren. Ook spijtig dat het gezin voor ons gefrituurde uien (of iets dergelijks) had gegeten. Maar een kniesoor die daarop let! Y heeft vooral genoten van het snoetje van L dat elke emotie van het vrolijke spektakel weerspiegelde. Al het verloren speelgoed hebben Dora, Boots en Diego weer bij elkaar gezocht - eind goed, al goed.

Morgen weer vroeg op, hoofd omhoog en borst vooruit. Op naar het volgende weekend!

(Bijna) vergeten!

Nou ja! Zijn we toch (bijna) DE datum vergeten. DE datum waarop A officieel L's papa is geworden! Dat gebeurde in alle stilte en achter gesloten deuren. Want op 24 oktober 2012 verliep officieel de periode waarin bezwaar kon worden gemaakt tegen de voogdij van L voor A. Dus nu is onze adoptieprocedure eindelijk, EINDELIJK, helemaal afgerond. Hè, hè!

BKA-nummer
Toen wij op 4 november 2005 ons BKA-nummer kregen voor onze tweede adoptieprocedure, was dat op naam van Y. Als alleen-aanvrager dus. Dat had alles te maken met onze leeftijden - waren wij getrouwd geweest en/of hadden wij de aanvraag op ons beider naam gezet, was het ons niet meer gelukt met de enorm oplopende wachttijden. A wordt volgende week 50 jaar, dus reken maar uit. Een vooruitziende blik met gelukkige gevolgen!

Oude regelgeving
Omdat onze aanvraag nog onder de 'oude' regelgeving (= voor 2007) viel, moest de adoptieaanvraag voor L ook nog in Nederland gelegaliseerd worden, voor zowel Y als A. Maar omdat wij dus niet getrouwd zijn, kan een en ander ná elkaar en niet gelijktijdig plaatsvinden. Enfin, na zeven jaar is het nu KLAAR!

Acht jaar samen

China, 4 november 2004: de datum waarop we M voor het eerst in onze armen hielden. Wat een overdonderend geluksgevoel maakte zich van ons meester - op ruim 10.000 kilometer van huis werden wij voor het eerst papa en mama. M opende een wereld voor ons, waarnaar we al zo lang verlangden.

Nederland, 4 november 2012: onze bijna-tiener heeft haar eigen leventje met school, vriendinnen, sport en hobby's. Na acht jaar samen, overheerst het geluksgevoel nog steeds, vermengd met dankbaarheid en trots. Wat zijn wij blij met de dochter die we de onze mogen noemen. We denken regelmatig aan de mensen die haar moeten missen en zouden er heel wat voor over hebben om hun te kunnen laten weten hoe goed het met M gaat.

Geen gesprek over China

Als we ons straat begeven, ontkomen we er eigenlijk niet aan - de vraag "Waar komt/komen zij vandaan?".  Zo ook vanmiddag. We raakten in de supermarkt toevallig in gesprek met een Chinese dame die uit Hongkong komt. Zij prees L's prachtige snoetje uitbundig, maar sprak haar ook aan in het Kantonees. L bleef beleefd (!), maar ik kon zien dat ze het niet prettig vond. Tijd voor een goed gesprek tussen moeder en dochter.

Mama: "L, hoe vind je het om met andere mensen over China te praten?"
L: "Niet leuk!" met gebogen hoofd
Mama: "Hoezo niet?"
L: "......" met sip gezichtje
Mama: "Word jij misschien een beetje verdrietig om erover te praten?"
L: "Ja!" heft haar hoofd naar me op
Mama: "Zullen we dat dan voortaan maar niet meer doen?"
L: "Nee!" kijkt me weer vol aan
Mama: "Dan zegt mama voortaan gewoon dat jij en M uit Nederland komen - is dat goed?"
L: "Ja!" heftig knikkend
Mama: "Dat is dan afgesproken, meisje - kom, we gaan verder boodschappen doen."

Eenmaal thuis refereert L aan dit voorval bij M. "Het was leuk in de winkel, alleen niet dat die China-mevrouw met mij wou praten." M verzucht ook dat zij "toch zo vaak over China, China, China" wordt aangesproken. Ook zij is daar bepaald niet van gediend. Gedrieën bevestigen we onze afspraak: voortaan komen beide dames gewoon uit Nederland. Niet omdat wij de afkomst van onze kinderen willen verloochenen, maar omdat ook meisjes van vier en negen recht hebben op hun privacy!

De kleine zeemeermin

Omdat L eerder dit jaar vrijkaartjes heeft gewonnen voor de Dora Explorer Musical, mocht M kiezen:
- mee naar Dora
- met papa naar de film als mama en L bij Dora zijn
- met mama naar The Little Mermaid.

Nou, die keuze was snel gemaakt, want de kleine zeemeermin is al jaren M's favoriete sprookje èn ze is dol op musicals. Gelukkig waren er nog kaartjes vrij voor de herfstvakantie en zo togen wij naar het Beatrixtheater in Utrecht. Het was echt ontzettend leuk! Prachtige decors, prima zang en een prettig slot.
Zingend reden M en mama naar huis, totdat we telefonisch hoorden dat we die avond boerenkool zouden eten. M's stemming sloeg om in een lichte depressie, want dat lust ze echt niet! Gelukkig was er ook rookworst en een banaan. De feestvreugde keerde terug en dansend met haar kleine zus sloten wij deze vakantiemiddag in stijl af.

Verder houden we het rustig deze vakantie. We zijn veel op pad geweest de afgelopen weekends en we komen maar niet van onze verkoudheden af. Rust, regelmaat en reinheid, dus! We zijn wel gaan brunchen in het Rotterdamse Hotel New York zondag (met een poppenkastvoorstelling van Roodkapje) en een dagje gaan shoppen. De meisjes hadden nog een nieuwe winterjas nodig, sokken, etc. M's teken- en tennisles gaan gewoon door in de vakantie en ze had zich ook aangemeld voor een lijnbaltoernooi van school. Ze zijn tweede geworden in hun poule! Verder even met L bij de klimrekken spelen, fietsen naar de bibliotheek en theedrinken bij opa. Ondertussen schuiven diverse vriendinnetjes in en uit en slapen papa en mama uit. Heerlijk!

Petitie adoptievergoeding

"Per 1 januari 2013 verdwijnt de eenmalige tegemoetkoming in de adoptiekosten door de overheid van 3.700 euro. Hierdoor krijgen kansarme kinderen minder kans om op te groeien in een liefdevol gezin, omdat steeds minder mensen in staat zijn een kindje te adopteren. Het is daarom van groot belang dat de tegemoetkoming in de adoptiekosten blijft bestaan. Vindt u dat ook? Onderteken dan vandaag nog deze petitie en stuur de link door via e-mail of social media. Alvast enorm bedankt!"

Inmiddels tekenden ruim 2.000 mensen de online petitie om de adoptievergoeding te behouden. Naar verwachting wordt de petitie 8 november 2012 aan de Tweede Kamer aangeboden.

Nederlands consulaat in Chongqing

Uit de Telegraaf van 9 oktober 2012:

"China is blij dat Nederland een consulaat wil gaan vestigen in Chongqing, de snelgroeiende stadsprovincie in het westen van het Aziatische land. Dat heeft de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Yang Jiechi dinsdag gezegd tegen minister Uri Rosenthal, die op bezoek is in Peking. Nederland wil met het consulaat in Chongqing meer inzetten op economische diplomatie in China. Er is al een ambassade in Peking en daarnaast zijn er consulaten-generaal in Shanghai, Guangzhou en Hongkong. Ook zijn er zogeheten Netherlands Business Support Offices in Dalian, Jinan, Qingdao, Nanjing en Wuhan. Zo'n post moet er ook komen in Chengdu."

Hallo wereld!

Het thema van de kinderboekenweek 2012 is Hallo wereld! Kinderen voor Kinderen zingt er al een liedje over en op school is dit thema vertaald naar een land per klas: L heeft Nederland en M China - dat kon dus niet beter uitkomen! L heeft nog niet veel meegekregen van de nationale driekleur, tulpen, molens, koeien, etc. en M is na onze China-reizen trots op haar geboorteland. Zij heeft de afgelopen weken al de blits gemaakt met allerlei spulletjes als pandaberen, jasjes, lampionnen en lesboeken voor kinderen. Voor L hadden we ook nog genoeg liggen, want in China worden traditionele geschenkjes als klompen en Delfts blauw erg gewaardeerd. En natuurlijk hebben we de vlaggen van beide landen!

Vanavond mochten we de resultaten van de afgelopen komen bewonderen. Omdat de meisjes nu nog op twee locaties les krijgen - in afwachting tot de oplevering van de nieuwbouw - hebben we behoorlijk lopen slepen. Want ouders mochten vanavond ook aan de slag en hapjes serveren, waarvan de opbrengst wordt gebruikt voor de aanschaf van spelmateriaal in het nieuwe schoolgebouw. In het China-lokaal presenteerden wij Chinese thee met dim sum-hapjes en in de Nederlandse klas stukjes pannenkoek, stroopwafels en speculaas. In 'Egypte' heeft M haar nagels laten lakken en in 'Mexico' lepelde L een bekertje mangomoes leeg.

Wij vinden het leuk èn belangrijk om af en toe mee te helpen op school. Met een sportdag of de schooltuintjes, met uitvoeringen of knutselactiviteiten. Onze meisjes vinden het erg leuk als we er zijn en zo leren we hun dagelijkse omgeving ook steeds beter kennen. Maar nu kijken we vooral uit naar de herfstvakantie: nog twee daagjes en dan is het zover - heerlijk!

Regen en verkouden

Tja, eens houdt het mooie weer toch op. En eens worden we ook weer eens verkouden. Maar dat dat nu net allemaal samenvalt, is toch wel jammer. De zakdoeken, neusdruppels en drop zijn niet aan te slepen en het is onduidelijk wie nu wie heeft aangestoken. 's Nachts klinkt er in het huis luid gesnurk, gekuch en gezucht (door diegenen die wakker zijn geworden). We zijn nog op de been (lees: aan het werk en op school), maar vraag niet hoe!

Door het mooie weer hebben we sommige huishoudelijke taken toch wat verwaarloosd. De meisjes moesten nog nieuwe laarzen, de kasten nog worden uitgemest van zomer- naar wintergarderobe en de schuur opgeruimd. Want de afgelopen weken hebben we wel steeds spullen eruit gehaald, maar deze er niet netjes in gelegd.  Nou en toen dat klaar was, werden we dus verkouden. Ach, het heeft ook wel wat om binnen te zitten met een (pompoen)kaarsje aan en warme thee. Maar dat de verwarming al aan moet, nee, dat voelt nog niet ok!

Pompoenen en bbq

Zaterdag waren we uitgenodigd voor een barbecue bij een oom van A. We kregen ook een uitnodiging om een bezoek te brengen aan een biologische pompoenkwekerij, de 'hof'-leverancier van Albert Heijn. Dat leek ons prima te combineren, dus wij gingen gewoon naar allebei. Helaas had het erg geregend en waren wij al in feesttenue. Bevlekt met pompoendrab, modder en aardbeien (die we langs de weg hadden gekocht) kwamen we op de bbq aan. Waar we moeiteloos nog wat gras, glijbaanprut en vetvlekjes erbij smeerden. Gelukkig is A's familie niet zo moeilijk! A is bij ons thuis 'chef Was & Strijk', dus die heeft wat te doen deze week!

Het boek van Sinterklaas

Het is eigenlijk een beetje te vroeg om het er al over te hebben: Sinterklaas. A is in november jarig en hij wil zelfs pas kruidnootjes in huis als de Goed Heiligman voet op Nederlandse bodem heeft gezet. Ná zijn verjaardag dus. Maar toen we op zoek waren naar een geschikt verjaarscadeautje voor M's nichtje, kon Y de verleiding niet weerstaan. Het grote (kijk)boek van Sinterklaas is nu van ons!

Charlotte Dematons is de maker van dit prachtboek, dat volkomen terecht in 2008 de Gouden Penseel won.
We proberen het al jaren via de bibliotheek te lenen. Maar het is natuurlijk altijd gereserveerd. Gelukkig bestaat er ook een grote vloerposter van de bladzijden uit dit boek en daar hebben M, L en Y al vaker lang, heel lang op hun knieën naar zitten kijken. Nu we het dan eindelijk zelf hebben, wordt er nog net niet gevochten om wie het die avond mag inkijken. M verzint verhaaltjes bij de platen en L kiest uit welk pietje zij die dag wil zijn. Y is vooral verrukt van het kleurgebruik en A bewondert de gedetailleerde tekeningen.

Sinterklaas is zo oer-Hollands, zo onvervalst gezellig en kindvriendelijk dat het met recht een hoogtepunt van het jaar is. Dit boek laat Y's fantasie tot leven komen - zelfs als volwassene zou je er haast weer in gaan geloven. Mocht je overwegen het boek ook aan te schaffen, kies dan voor de kartonnen uitvoering van 18,95 euro, want je gaat er gegarandeerd zo vaak in bladeren dat de papieren versie kapot is voor je het weet!

7e Chongqing reünie in Klimbos

De jaarlijkse reünie van de Chongqing reisgroep kwam dit jaar niet zonder slag of stoot tot stand, maar uiteindelijk troffen we elkaar vandaag in het Klimbos in Apeldoorn. Ja, het is inderdaad ook de dag van het Chinese Maanfeest, het vrolijke feest der hereniging. Hoe symbolisch!

Ditmaal waren we voor de zevende keer bijeen met zes (van de tien) gezinnen. Met drie meisjes van 11, zes meisjes van 9 en drie meisjes van 4 jaar oud, allemaal in China geboren. Het blijft indrukwekkend om je te realiseren wat een weg zij hebben afgelegd. Dat vonden de anderen in het Klimbos ook, want we trokken heel wat bekijks. 

De 'kleintjes' trokken hun eigen plan op de speelwei. Geen straf voor de papa's en mama's die hen in de gaten hielden, want het zonnetje scheen! De 'groten' trokken met een dappere mama de grootste bomen in en klommen met van inspanning vertrokken gezichtjes de moeilijkste routes. De resterende meisjes en papa's trokken de zekeringsgordels aan en startten na een langdurige instructie hun parcours. Wat een bijzondere dag en wat was het weer gezellig!

De volgende reünie is dus alweer gepland voor het laatste weekend van september 2013!

Buisjes update

Nou, de kogel is door de kerk. Tenminste, voorlopig. M's buisjes blijven lekker in haar oren zitten! De KNO-arts was vanmorgen tevreden en ziet nog geen noodzaak tot een operatie, omdat de oren momenteel rustig zijn. Uitstel van executie - in maart hebben we een vervolgafspraak.

Mama op stap - alleen!

Na lang beraad en diepe twijfel, besloot Y dit keer wel mee te gaan naar haar jaarlijkse vriendinnenweekend. Vorig jaar ging ze immers niet mee naar Valencia omdat L pas net thuis was. En ook de voorgaande jaren was er telkens iets.

Dit jaar huurden we een huisje op de Veluwe (dus lekker dichtbij huis) en zouden we de 'Gooische Vrouwen-route' gaan fietsen. De fietsroute voert je door bos, hei en dorpjes, langs BN-ers hun kasten van huizen, favoriete restaurants en shopadresjes. Wat een succes! Geen BN-er gezien, maar wat was het gezellig om een heel weekend bij te kletsen en geen rekening te hoeven houden met parkeermeters die afliepen. Mocht je denken dat we heftig uit zijn geweest tot diep in de nacht, dan vergis je je. Ons avonduitje bestond uit het bestellen van pizza's, de open haard aansteken en een kopje thee zetten (ok, en een flesje wijn open trekken). En voor twaalven lagen we allemaal op bed! Want de volgende dag moest er weer geshopt, een kasteel bezocht en pannenkoeken gegeten worden.

Hoe het met L ging, zonder mama? Goed! Papa heeft er een feestje van gemaakt met zelf gebakken pizza's, slapen in het grote bed en tennis met de jongedames. Chapeau! En mama? Die heeft maar zes keer gebeld ... en kon niet stoppen met knuffelen toen ze weer thuis was!

Latte macchiato

Even een genietmomentje met je delen! Y's fototoestel is kapot en in reparatie bij de Mediamarkt. Om het toestel op te halen, moet je eerst een nummertje trekken bij de klantenservice. Er zijn tien wachtenden voor haar. In een opwelling besluit ze een kopje koffie te drinken in de tegenoverliggende DE-winkel. Vanaf het overkapte terras kan ze immers precies zien welk nummer aan de beurt is. Gehaast beslist ze tot de special van de week: een latte macchiato met karamelsiroop, slagroom en karamelblokjes. Iets dergelijks dronk ze eerder in Guangzhou en Beijing, beide keren bij de Starbucks. Al reden genoeg om te gaan genieten van wat gouden herinneringen.

En dan gebeurt het wonder. Als rechtgeaarde theeleut geniet ze toch zo van dit kopje koffie! Zo erg dat de mede-terrasgebruikers beginnen te gniffelen en naar binnen snellen om óók zo'n traktatie te bestellen. Glimlachend proosten we naar elkaar. Als vervolgens blijkt dat het fototoestel nog niet gemaakt is, kan zelfs dat haar stralende humeur niet meer verpesten!

Adoptie Appelboom

Onze septembermaand mag met recht een 'groene' maand worden genoemd. Dit weekend staat het Appelplukfeest op het programma. Opa gaat ook gezellig mee om te picknicken in de boomgaard. We hebben alle fietsen op de auto's geladen om na afloop te gaan fietsen op de hei. En naar een pannenkoekenhuis  te fietsen, natuurlijk!

In 2007 gaf A de adoptieboom cadeau aan Y, omdat die adoptie wel lekker snel ging. Onze wachttijd met LogIn Datum (LID) 12 mei 2006 liep immers op van een beoogde achttien maanden naar uiteindelijk vijf jaar! Inmiddels wachten de aspirant-adoptieouders met een LID van oktober 2006 nog steeds ....

In Nederland zijn er zo'n 3.000 bomen biologische appel- en perenbomen geadopteerd, verspreid over tien bedrijven. De oogst van 'onze' boom? Wel 53 kilo! Zoveel hebben we nog nooit gehad! Het zijn biologische Santana-appels, die hyperallergische Y wel kan eten, zodra ze gekookt of gebakken zijn. Het water loopt haar al in de mond bij het vooruitzicht van appeltaart, appelmoes, hete bliksem of appelsap! Tot eind december is het feest (mèt appelbeignets); daarna zijn de appels op en is het weer wachten op de oogst van het volgende jaar.

Druk (met leuke dingen)!

Het laatste wat we willen, is meedoen aan de rage dat we het zo druk hebben. Werken en school moeten, en daar kun je behoorlijk druk mee zijn. Maar wat je in je vrije tijd doet, is tot op zekere hoogte een keuze. Nu de maand september onverwachts zulk heerlijk weer biedt, kiezen wij voor het buitenleven. En zijn we wel veel weg. En is er dus minder tijd voor het weblog. Sorry hoor - ook wij zijn even 'druk' (met leuke dingen)!

Een van onze favoriete uitjes is en blijft eten op het strand. Als de zon in het water zakt, wow, het blijft adembenemend. Gelukkig hebben onze meisjes ook geen 'zand-tussen-de-tenen-vrees', wat nog best vaak voor schijnt te komen. Verder hebben we deze maand diverse verjaarsfeestjes, vaak met bbq in de tuin: gezellig! We hebben besloten om waar mogelijk op de fiets naar terrasjes e.d. te gaan, want ongemerkt eet je toch nog heel wat met dit warme weer.

Ook M vliegt van hot naar her en heeft inmiddels een makeup-workshop, een survivalfeest, een discoparty en bowlingmiddag in het verschiet. L niet, die geniet van school. Tot aan de herfstvakantie gaat ze alleen de ochtenden en ze houdt het prima vol. Zij durft nog niet goed af te spreken, zonder mama in de buurt en de kindjes uit groep 1 durven dat ook nog niet. Geeft niks, meisje, komt allemaal vanzelf!

Drie jaar ...

.... geleden' vierden' we de laatste verjaardag van mijn geliefde moeder. Ze was al zo ziek toen. Maar we hadden toch niet verwacht dat ze ons acht dagen later zou ontvallen. Verdriet slijt met de tijd, zegt men. Wij merken er weinig van. Het is nog steeds ondraaglijk om zonder haar verder te gaan. Maar we moeten. We doen ons best, lieve, lieve Peen.

Buisjes - erin of eruit?

Binnenkort moeten we beslissen: laten we de buisjes uit M's oren verwijderen of niet? Tot nu toe hebben deze buisjes een belangrijke functie. Als er een infectie in het oor ontstaat, kan de viezigheid via het buisje worden afgevoerd. Maar nu lijkt het erop dat de buisjes zelf de veroorzaker worden van de ontstekingen. Soms stoot een lichaam namelijk een 'implantaat' af. M heeft drie zwemdiploma's en de zomervakantie (met veel zwemmen!) is achter de rug. Heb jij hier ervaring mee? Is het beter om de buisjes zo lang mogelijk te laten zitten en nieuwe 'zwemdoppen' laten aanmeten? Of kunnen de buisjes juist beter zo snel mogelijk te laten verwijderen? Mail ons s.v.p.!

En stel dat we besluiten om ze eruit te laten halen. Dan kunnen we kiezen tussen algehele narcose (kortstondig, maar toch) of een lokale verdoving in het oor met Emla-zalf. Deze zalf wordt ook wel gebruikt om de huid te verdoven als er geprikt moet worden. Maar werkt die zalf echt wel goed genoeg om de pijn van het verwijderen van het buisje te verzachten? Wat is wijsheid?

Kortom, goede raad is meer dan welkom! Momenteel lijkt het er op dat we de laatste hardnekkige oorontsteking onder controle hebben gekregen met Trafloxal en Bacicoline, maar M hoort op z'n zachtst gezegd nog slecht!

1e Guangdong reünie in Aardbeienland

Toen wij naar onze F reisden in 2010, werden we vergezeld van een gezellige reisgroep, met wel elf ouderparen in spé en drie meereizende zusjes en zelfs een oma. Toen wij een half jaar later weer naar Guangdong reisden voor onze L, waren we alleen. Dat vonden we toen best een uitdaging, maar voor ons bleek het toch de beste oplossing. We hadden alle tijd voor ons viertjes, kregen de onverdeelde aandacht van onze gids en hoefden ons niet aan te passen aan het ritme van de groep.

Wat dan natuurlijk wel jammer is, dat we voor L geen reünie met haar tehuisgenootjes of zelfs maar provinciegenootjes in het vooruitzicht kunnen stellen. Terwijl we met de chongqing-reisgroep van M al jaren een reüniedag in september houden. Dus grepen we het voorstel om aan te sluiten bij de reunie van F's reisgroep (ook naar Guangdong) met beide handen aan!

Zo belandden we gisteren in Aardbeienland tussen Venray & Horst. Een kinderspeelparadijs, met aardbeivelden waar we zelf mochten gaan plukken - heerlijk! Maar het belangrijkste was natuurlijk het weerzien van de vier aanwezige ouderparen, vier Guangdong-kinderen, een Chongqing- en een 'bio-dochter'. Wat is dat toch bijzonder en wat ontzettend belangrijk voor onze kinderen. We hopen dat ze in de toekomst steun aan elkaar hebben, als kinderen die allemaal op jonge leeftijd naar een totaal andere wereld verhuisden. Die hun eigen cultuur nooit hoeven te verloochenen en erkend worden in hun oorsprong en roots. En bovenal op handen worden gedragen door hun adoptieouders. Konden we hun biologische ouders maar geruststellen: wees gerust het gaat goed met jullie kinderen ...

Update Roos en Adrianne - 4

Via de gulle giften van familie en vrienden sponsoren wij twee Chinese, kwetsbare kinderen: Roos en Adrianne. We kunnen hier geen details geven; het sponsorschap vereist (uiteraard) de nodige privacy.

Roos
Baby Roos is inmiddels ruim een jaar oud en heeft groot nieuws: zij is succesvol aan haar schisis geopereerd! Haar lipje is gesloten en dat betekent dat dit meisje nu een leven zonder zichtbare handicaps kan leiden. In China betekent dat, dat ze nu een toekomst voor zich heeft. Roos is een prachtig meisje: wat zijn we blij voor haar! Zij woont bij haar pleegmoeder in Yunnan. Roos is door de recente operatie niet zoveel aangekomen en weegt 8,5 kg en meet 66 cm. Haar ontwikkeling verloopt steeds beter: ze kan nu aan de hand lopen en ‘mama’ zeggen.

Adrianne
Ook Adrianne is nu een jaar en twee maanden oud. En ook zij heeft groot nieuws: haar adoptiepapieren zijn klaar! We hopen dat deze schattige baby binnenkort kan worden voorgesteld aan haar adoptieouders. Tot dan verblijft Adrianne in het kinderhersteltehuis Heartbridge in Peking. Zij is kort na haar geboorte geopereerd aan een megacolon, een aandoening van het darmstelsel. Zij kampt regelmatig met luchtweginfecties, waarvoor zij dagelijks medicatie krijgt. Haar ontwikkeling staat intussen niet stil: ze weegt inmiddels ruim 8 kg, kruipt rond en doet verwoede pogingen om te gaan lopen.

Meer weten?
Love without Boundaries!

Baby's in de bak!

M wilde toch zó graag ook een huisdier! Uiteindelijk zijn we overstag gegaan. Sinds vorige week zaterdag zijn wij de trotse bezitters van vijf visjes: Juliette, Caroline, Violette, Floris en Paulus! Schattige oranje/zwarte visjes, die actief door hun bak zwemmen. "Deze 'plaatjes' worden echt niet groter dan zes centimeter", beloofde de mevrouw bij het tuincentrum. Wij hebben namelijk eerder baby-goudvissen gehad en die groeiden letterlijk de bak uit. We startten met een accubakje van vijf liter en eindigden met een aquarium van 400 liter. Dat wilden we beslist niet meer! Enfin, we kozen meteen voor vijf dames, want "zo'n bak vol met testosteron, zie ik niet zo zitten", zei A nog.

Maar nu is er een ander 'probleempje'. Ze hebben vanmorgen baby's gekregen! Het blijkt dat 'plaatjes levend baren'. Met andere woorden, er zwemmen nu enkele ienieminie-visjes in de bak. En die kunnen zomaar worden opgegeten door hun mama of tantes. Eén (Nemo) zit er nu dus in een apart bakje; de andere baby's (Smurf en Spunk) hebben we niet kunnen vangen, want die verschuilen zich achter de takjes. Hopen we ...

Twee vissen hebben nog bolle buikjes: als ze het naar hun zin hebben in een nieuwe omgeving kunnen ze wel tot honderd baby's in een keer 'werpen'. En we weten natuurlijk ook nog niet of bij deze 'worp' jongens zitten ....

Wie heeft er zin om met visjes te beginnen?

Eerste dagen op de basisschool

Zondagavond, 19.45 uur. L en mama kletsen nog wat samen voor het slapengaan. Morgen is de eerste schooldag en L weet al wat ze dan gaat doen: ze gaat in de bouwhoek spelen. En dat is dan ook precies wat ze heeft gedaan!

Maar al met al was het best nog even spannend. Ze heeft lieve, begripvolle juffen. Ze zit in de Berengroep en op haar stoeltje prijkt een sticker van een pandabeer. Haar eigen lievelingsknuffel Pandi mag gewoon mee en papa en/of mama mogen gerust nog even in het lokaal blijven om L op haar gemak te stellen. En dat ging bij M toch echt allemaal héél anders!

Maar waar M de eerste dag (!) al bij een nieuw verworven vriendinnetje tussen de middag wilde blijven eten, is L niet onverdeeld enthousiast. Ze kijkt bedenkelijk bij elke nieuwe schooldag en zucht "alweer?". Terwijl we haar alleen nog maar de ochtenden laten gaan. Maar onze jongste heeft gewoon wat meer tijd nodig.

Vanavond vertelde ze dat ze had gespeeld met twee kindjes uit haar klas, die haar allebei wilden knuffelen. Maar daar wil ze niets van weten, want "Mama, ik heb toch maar twee handen?".

Negen jaar en leuke uitspraken

The Voice Of Holland gaat weer beginnen. Nou vonden we het altijd al een leuk programma, maar dit seizoen doet M's musicaljuf mee! We zijn natuurlijk heel benieuwd of ze door de 'stoelenrace' heen komt, dus M mag ook kijken. Het is immers toch op vrijdagavond en ze is ook al negen. Maar haar zusje is pas vier en ondanks herhaalde smeekbeden van grote zus, gaat zij toch echt op tijd naar bed. Reden voor M om dagelijks al knipogend naar mama te zeggen dat zij op vrijdag heus op tijd gaat slapen, hoor.

Mama's lampenkapje van haar nachtkastje is stuk. Papa en zijn dochters besluiten om een nieuw kapje bij IKEA uit te zoeken. Gewoon voor de gezelligheid. Bij binnenkomst verzucht shop-a-holic M bij het zien van al de ingerichte showkamertjes: "Wow, hier kan ik wel inspiratie opdoen!".

M heeft tweemaal een KNO-operatie ondergaan. Nog steeds kampt ze regelmatig met oorontstekingen. Door ervaring wijs geworden, heeft mama oordruppels op voorraad. En ja hoor, op haar eerste schooldag is het weer raak: een doof loopoor. Grootste probleem voor onze bikkel? Nu kan ze haar nieuwe blingbling oorbellen niet in!

Laatste dag op het KDV

Vandaag is alweer de laatste dag dat L 'naar de kindjes' gaat. Oftewel, naar het kinderdagverblijf. Na lang wikken en wegen besloten we vorig jaar dat het voor haar goed zou zijn om twee (halve) dagen onder leeftijdgenootjes te zijn. Om te spelen, de taal te leren en ter voorbereiding op de basisschool. Na een lange wenperiode (de eerste maanden mochten we er steeds bij blijven en hebben we heel wat boeken gelezen op een bankje in de hoek) heeft ze er genoten. De leidsters zijn dol op haar en ze heeft er heuse vriendschappen gesloten. Zo kwam S. vorige week bij ons spelen, terwijl zij al sinds mei niet meer op het KDV zit.

Op een volkomen natuurlijke manier lijkt L er ook 'klaar' mee te zijn. Waar wij nog dachten dat een afscheid voor de zomervakantie te abrupt zou zijn, wil zij er niet meer naartoe. Zij wil naar school. De 'grote school van M'. Nou, dat kan lief meisje! Binnenkort mogen we even kijken in het lokaal en dan gaat haar basisschoolperiode van start! Ja ja, ook dit kleine meisje wordt al een beetje groter! Maar eerst nog vandaag het afscheidscadeautje brengen: een blocnote met potlood in vrolijk gekleurd folie.

Vrijetijdsbesteding

Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat 'oudere' ouders minder sportieve activiteiten ondernemen met hun jonge kinderen dan 'jongere' ouders. De oudjes focussen meer op cultuur (musea, horeca, theater, etc.) en creativiteit. De jonkies trekken vaker de natuur in met hun kroost.

Is dat ook zo in Nederland? Geen idee! Wij hebben als 'oudere' ouders al voordat onze dochters in ons leven kwamen besloten dat A de 'sportieve' taken op zich neemt en Y de 'culturele/creatieve'. Kwestie van persoonlijke voorkeuren en capaciteiten, niet zozeer van leeftijd.

Natuurlijk is die scheiding niet altijd zo strikt. We wandelen, fietsen en zwemmen graag met z'n viertjes (of met z'n vijven als opa zin heeft) en A vindt het heel gezellig om mee te gaan naar de film of te knutselen aan de schooltraktaties. Maar eerlijk is eerlijk, Y fröbelt vooral met de meisjes en 'beheert' de sociaal-culterele agenda en A is meestal degene die gaat skeeleren, paardrijden of schaatsen met de jongedames.

Zouden ze in de VS ook hebben gekeken wie het meeste digitaal actief is met hun kinderen? Jonge of oude ouders? De papa's of de mama's?

Pechdag

Oef, wat schiet het onkruid snel op, met al die regen. Y trekt her en der wat uit en pakt in een volle struik lukraak wat stengels beet. Aaaai, geen goed idee, want ze grijpt vol in een gemene brandnetel. De blaren staan letterlijk in haar hand. Eerder die dag pakte ze L op om haar een knuffel te geven en door een ongelukkige samenloop van omstandigheden bonste L hard tegen mama's bovenlip. Bloed en bulten zijn het resultaat. Als Y dan ook nog hard in aanraking komt met de punt van het bed, is de maat vol. Het is een officiële pechdag!

Book reviews

TV kijken doen we bij voorkeur niet zoveel in de zomer. Als het even kan, zijn we buiten en lezen we. Wat lezen wij zoal?

A (leest bij vlagen graag (auto)biografieën, filosofische boeken en thrillers):

• Lee Child - De affaire *****
• Tommy Wierenga - Joe Speedboot ***
• Piet Vroon - De tranen van de krokodil **

Y (leest veel en graag over grote literatuur, over reizen naar andere culturen en familiesaga's):

• Sylvia Witteman - Pekingeend bij nacht ***
• Leslie T. Chang - Fabrieksmeisjes ***
• Peter Buwalda - Bonita Avenue ***

M (houdt niet zo van lezen, maar geniet van voorlezen):

• Dick van der Laan - Pinkeltje en Wiebelstaart ***
• Katrien Duck Pocket deel 5 ***
• Vivian den Hollander - Cap en laarzen *****

 L (wordt graag voorgelezen):

• Amy Hest en Jill Barton - Het grote boek van Kiki *****
• Het magische dierenbos *****
• Alles van Dora ***

Vragen en complimenteren

We lopen terug naar de parkeerplaats na een heerlijke ochtend op een zonnig strand. Een oudere dame loopt ons tegemoet. Ze valt ons op, want ze loopt met twee stokken. Is ze aan het nordic walken of slecht ter been? Andersom kijkt zij ons ook geïnteresseerd aan.

Wij zijn dat wel gewend. Een (donker)blonde/grijze papa en mama met twee donkerharige meisjes aan weerszijden vallen nu eenmaal op. Normaal gesproken komen nu de standaardvragen: "Zijn ze geadopteerd? Waar komen ze vandaan? Zijn het zusjes?". Dat is niet erg, we hebben ons antwoord klaar en lopen daarna gewoon weer verder. Want deze standaardvragen worden ook standaard vooraf gegaan door de leukste complimentjes: "Wat een mooie meisjes/schatjes/zien ze er leuk uit!". En elke uitleg over adoptie, scheelt onze kinderen later weer veel vragen, hopen we.Maar vandaag is het anders. De oudere dame glimlacht vriendelijk en betrekt ook mama in haar compliment, zonder ook maar een vraag te stellen! "Mevrouw, u bent een plaatje met twee van die prachtige kinderen aan uw zijde!".

Dank u wel, onbekende mevrouw, voor uw ontzettend leuke compliment op deze toch al zo heerlijke dag!

Crea Bea's - 2

Misschien heb je het al eerder hier gelezen: wij knutselen graag. Op zondagochtend mag papa uitslapen en transformeren Y, M en L in Crea Bea's. De ene week bakken we een speciale cake, de andere week zaaien we mais, paprika en aardbeien in de tuin. We maken vilten armbanden, knippen en plakken of gieten gips. Het is altijd weer even puzzelen om iets gezamenlijks te vinden, want het leeftijdsverschil tussen L en M is nu eenmaal vijf jaar.

Ook op vakantie lukte dat prima. Zo hebben we liedjes gecomponeerd met bierflesjes. Dit vraagt om wat uitleg, denken we. We spaarden lege flessen en vulden die met verschillende hoeveelheden water. Zo ontstond een 'klankorgel'. Met een lepel ontdekten we welke klank bij welk flesje hoorde. Elke fles kreeg een eigen sticker en zo konden we de flesvolgorde op papier 'stickeren'. L vond het vooral leuk om veel lawaai te maken, maar M componeerde een heus eigen lied!

Zij heeft ook leren pannenkoeken bakken en L is gediplomeerd 'zandkastelenbouwster' geworden. Samen met 'Koning Koos' (papa) schepte ze kuil na kuil en begroef ze zich het liefst onder een enorme laag zand. Een andere keer hebben we etuis van wolvilt gemaakt. Heerlijk in de zon spetteren met zeep en water. De natte lapjes waren in een mum van tijd droog en zijn toen door mama aan elkaar genaaid.

Maar het echte vakantiesuccesnummer is en blijft het verzamelen en daarna beschilderen van schelpen en stenen. Na een flinke wasbeurt kun je ze beschilderen met acrylverf. De stenen kun je aan elkaar plakken tot vlinders, lieveheersbeestjes of als aandenken voor je vakantie-BFF. De beschilderde schelpen kun je verwerken in een schilderijlijstje, ketting of plakken op een mok. Een tubetje 10-secondenlijm vind je tegenwoordig in elke supermarkt.

Het enige nadeel van al deze creativiteit? Het moet natuurlijk wel allemaal weer mee naar huis. En onze koffers zijn altijd al zo vol .... (lees ook Inpakken en wegwezen?)

Zomer 2012

Na een heerlijke vakantie in Zuid-Europa hebben wij twee kinderen van melkchocolade. Waar sommige trendy tijdschriften melden dat het nieuwe bruin eigenlijk spierwit is, knappen wij toch erg op van een lekker zonnetje aan de hemel en een gekleurd velletje.

Dit jaar hebben we de ultieme kindervakantie kunnen houden met 3xZ: zon, zee en zwembad. M is nòg slanker geworden van al het zwemmen en L blijkt ook al geen watervrees te hebben. Ze springt gerust van de kant op een luchtbed of in de golven van de zee.
Verder heeft M leren 'patiencen' en kan L nu zelf schommelen. Bij afwezigheid van Nederlandse leeftijdsgenootjes hadden we alle tijd voor ons viertjes en dat was heerlijk. Nu weer aan de slag op school en met werk!

Inpakken en wegwezen?

Heb jij ook altijd zoveel bij je op vakantie? Maakt niet uit waarheen we gaan, we proppen altijd met moeite onze koffers dicht. Niet zozeer met ladingen kleren en al helemaal niet met Nederlands eten, maar met 'gezellige accessoires'. Kaarsjes, (mini)barbecue, citruspers - mensen kijken ons altijd ongelovig aan als ze horen wat we bij ons hebben. Zo nam A altijd al graag zijn flippers (zwaar!), snorkel en duikbril mee. M heeft deze voor elk verworven zwemdiploma ook gekregen, dus die gaan nu ook mee. Ook als er geen zee in de buurt is.

Naast het gebruikelijke zwemspeelgoed (zwemband, bootje, luchtbed, vlinderbandjes, etc.) natuurlijk het bouwmateriaal voor L: emmers, schep, zeef, vormpjes. Wel zo gezellig als M en papa ook kunnen meedoen, dus wordt alles minimaal in tweevoud ingepakt. Per kind mogen er vier knuffels mee en ook klei, verf, stiften/potloden, lijm, knutselpapier en kleurboeken. En natuurlijk spelletjes: Uno, Yathzee, het Smurfenspel, puzzels, Memory, het Kikkerspel, etc. Dan nog leesboekjes en in het geval van M tasjes, portemonneetjes, neptelefoons, opschrijfboekjes, zonnebril, etc. Tja, je bent negen en hebt als pre-jongedame zo je eigen behoeften!

Na het succes van onze wolvilt-actie in juni, besloot Y een zak gekleurde wol(vlies), zeep en noppenfolie mee te nemen op vakantie. En borduurgaren en vilt en een naai-etui (zie ook blogbericht Crea Bea's deel 2). Scrabble, Rummykub, Mastermind, tijdschriften, boeken, puzzelboekjes. Maar ook mobiele telefoon, GPS en laptop, MP3-spelers, met boxjes. Kortom, het is eigenlijk nog een wonder dat we naast onze zwemkleding überhaupt nog plek hebben voor onze kleren!

Want eerlijk is eerlijk - het meeste gewicht gaat altijd op aan badhanddoeken. Om op te zitten, om je mee af te drogen, om warm te blijven, om mee te picknicken. Helemaal handig, dus hebben we er elk drie (!) bij ons. Volgend jaar doen we die in een grote tas. Want Y's koffer weegt van zichzelf al drie kilo en dat gewicht moeten we straks nog apart gaan betalen!

Statistieken

L is vier jaar, weegt 15,1 kg en meet 98,5 cm.
Het haar van onze jongste dochter is nu lang genoeg voor twee staartjes, ze draagt het liefste een maillot en is dol op geel en roze. Ze fietst met zijwieltjes, is dol op zwemmen en verstaat (bijna) alles. Ze heeft nog wat moeite met de typisch Nederlandse klanken: de 'g' gebruikt ze bij voorkeur in plaats van de 'h' (dus 'gart' in plaats van 'hart') en de 'r' geeft ook nog de nodige problemen. Nee, dat wordt niet de beroemde 'l', maar een 'h'. Dus 'kohel' in plaats van 'korrel'. Een bevriende logopediste legde uit dat de 'r' sowieso de laatste klank is die kinderen leren. Kun je die ná groep 2 nog niet zeggen, wordt het pas tijd om je zorgen te maken.

M is negen jaar, weegt 28,5 kg en meet 134,5 cm.
Nog nèt niet lang genoeg om voorin te mogen zitten, maar toch al een hele grote oudste dochter. Die haar eigen modesmaak ontwikkelt, nagellak en makeup gebruikt als ze de kans krijgt en zich uitdost met sieraden, tassen en sjaals, al naar gelang de gelegenheid. Ze heeft haar eerste slaapfeestje achter de rug en na de zomervakantie heeft ze een discoparty. Dan start ze ook in groep 5 - ze kent dus nu de tafels van 1 t/m 5 uit haar hoofd en heeft nog steeds een feilloos richtinggevoel. Ook voor verloren voorwerpen in huis! Mama's bril, papa's telefoon of L's pandabeer - het komt zonder problemen weer terecht.

M is jarig en dat vieren we ook!

Onze M is vandaag negen jaar geworden! Sinds vorig jaar juli is ze met de voorbereidingen van dit jaar bezig. Wij dus ook. En met succes, want de opoefiets valt erg in de smaak, net als opa's cadeau: een abonnement op het Kaasblad van Diddl. Vandaag eten we citroentaart en pannenkoeken. Morgen komen de tien vriendinnen en nichtjes op haar kinderfeestje. Uit betrouwbare bron weten we dat ze dan een aantal cadeaus met een hoog Topmodel-gehalte krijgt. Maar eerst trakteren in de klas: op watermeloen! Van harte gefeliciteerd, grote, mooie en lieve dochter van ons!

Crea Bea's - 1

Opeens is het zover. We hebben allerlei creatieve afspraken achter elkaar! Om te beginnen gaan we nat-vilten met onze China-nichtjes. Het resultaat van een uurtje inzepen en doorkneden: twee prachtige vilten bloemen. Ja twee, want ook voor L is dit een prima workshop!

Dan gaat mama samen met een vriendin een avondje leren cup cakes versieren. De docente heet 'cup cake consulente' en heeft volgens haar een opleiding op HBO-niveau gevolgd. Dit intimideert en de eerste cup cake (met een roos van botercrème) mislukt dan ook jammerlijk. Maar dan krijgen we de slag te pakken en maken we cup cakes met koekiemonsters, een eendenvijver van fondant en geboetseerde marspeinen harten.

Voor M's verjaardag staat een middagje zeepkettingen maken op het programma. Maar laat nou haar schoolvriendinnetje exact hetzelfde plan hebben! En zij viert haar verjaardagfeestjes toch echt eerder. M besluit dan ook tot een ander thema: we gaan badzout en lipgloss maken. Gevieren openen we de doos met flacons, badzout, sheaboter en maatlepels. Wow, dat wordt een heel leuk feestje!