Maar laten we bij het begin beginnen. M had vrijdagavond een partijtje: een workshop kettingen maken en aansluitend een slaapfeestje. We zagen haar met lede ogen gaan, want ze voelde zich niet zo lekker. Hoofdpijn en moe. Maar ja, we weten het aan haar nieuwe bril, een drukke (CITO-)week met veel speelafspraken en sporten. Na school ging ze even lekker douchen en ze merkte nog op dat ze nu al onder de muggenbulten zat. Y grapte nog dat het "net de waterpokken van L" leken! Maar ach, M was al die jaren nog niet ziek geworden door dit virus, dus dat kon het niet zijn. Zaterdagochtend kwam ze monter thuis. Maar ònder de rode vlekken.
's Middags kroop ze op de bank onder een dekentje en sliep twee volle uren. Ons kind? Dat met 40 graden koorts normaal gesproken nog door het huis huppelt? Jarenlang hebben we ons afgevraagd of ze misschien in China al waterpokken gehad had. Nee dus.
Vanochtend voelde ze nog warm en keek ze lodderig uit haar ogen. De jeukende bultjes zitten echt overal: op en in haar mond, haren, romp en nek. Ze durft zich onder geen beding in het openbaar te vertonen. We hebben het dinertje met opa ter gelegenheid van Vaderdag maar uitgesteld en bij hem thuis gezellig (afhaal-) Chinees gegeten. M mocht lekker op het ziekenhuisbed van opa liggen (die beweert zeker te weten dat hij de waterpokken als kind heeft gehad) dat nog in de woonkamer staat. Y lag verhit languit op de bank en opa zat met brace rechtop in een stoel. Wat een krakkemikkig (maar vrolijk) stel zijn wij toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten