Vogels

Boem! L en mama schrikken op van hun middagboterham en kijken elkaar aan. Wat was dat? Een blik door de tuinramen doet ons huiveren van schrik: een gemene bonte ekster heeft een vrouwtjes-merel te pakken. Hij laat zijn prooi snel uit zijn snavel vallen als wij hem weg jagen met luid geschreeuw. Het arme vogeltje hijgend van pijn op de tegels achter latend. Wat nu?

Een kartonnen doos biedt uitkomst - die we snel ondersteboven en voorzichtig over het gewonde vogeltje heen plaatsen. Zo kan de roofvogel niet meer bij haar komen. Dat probeert hij echter wel - voortdurend verschijnt hij op de schutting.

Vanuit de acaciaboom tjilpt de mannetjes-merel hartverscheurend, zo lijkt het. Hebben ze samen al een nestje? Zijn hun eieren al uitgekomen? Moet hij nu alleen voor de merel-kuikens zorgen? De hele verdere middag komt hij telkens in de tuin kijken: waar is ze toch gebleven?

Zijn vrouwtje heeft het niet gered. We hebben haar zojuist bij ons in de tuin begraven. Snert-eksters! Snert-katten! Snert-natuur!