Van Nu.nl, 29 oktober 2015:
"De Chinese Communistische Partij maakt een einde aan de éénkindpolitiek. Dat meldt het Chinese staatspersbureau Xinhua op basis van een verklaring van de Communistische Partij. In de toekomst mogen alle Chinese gezinnen twee kinderen krijgen. Eerder dit jaar kondigde de regering al aan dat China mogelijk tegen het einde van het jaar afscheid zou nemen van de éénkindpolitiek.
De wet die slechts één kind toestaat, is omstreden sinds de invoering in 1979. De bevolkingsgroei moest met de wetgeving worden ingeperkt. Maar de bevolking van China veroudert nu snel en daarmee dreigt een gebrek aan werknemers.
Het éénkindbeleid heeft in China tot de nodige problemen geleid. Zo wilden voornamelijk boerenstellen vaak het liefste een zoon, waardoor dochters niet werden opgegeven voor registratie, voor adoptie beschikbaar werden gesteld of zelfs om het leven gebracht. Vrouwen ondergaan in China in hoge mate vruchtbaarheidsbehandelingen, in de hoop op een tweeling. Bij de geboorte van meerlingen mogen Chinese ouders momenteel wel meer dan één kind hebben. Het aantal tweelingen is in China daardoor onevenredig hoog."
En verder:
".... Naar verwachting worden de komende jaren 30 miljoen extra kinderen geboren ... Het einde van de omstreden éénkindpolitiek van China maakt voorlopig nog geen einde aan de grote maatschappelijke en economische problemen van dit beleid. Het dreigende tekort aan jonge mensen op de arbeidsmarkt, een dreigend tekort aan inkomsten om pensioenen in de toekomst te kunnen betalen, een groot overschot aan single mannen en een generatie kinderen die volgens sommige onderzoekers vooral verwend in het leven staat. De omstreden politiek werd ingevoerd door de regerende communistische partij om de bevolkingsgroei af te remmen. Een tweede kind krijgen was strafbaar met boetes en zelfs celstraf.
Het leidde in de decennia erop tot een hausse aan (selectieve en gedwongen) abortussen, sterilisaties en (verboden) echo's om het geslacht van een ongeboren kind te bepalen. Miljoenen kinderen zijn ook illegaal geboren en zij leven nu zonder papieren en rechten.
De traditionele voorkeur voor jongens maakte bovendien dat het aantal meisjes-vondelingen explodeerde. Waardoor het aantal buitenlandse adopties (van vooral meisjes) een hoge vlucht nam. China kent intussen een leger aan mannen dat niet aan de vrouw kan komen, met alle psychologische en sociale gevolgen vandien. De traditionele zorg en ondersteuning van de kinderen voor hun ouders legt ook een steeds grotere druk op een steeds kleinere groep. De politiek kende al uitzonderingen, bijvoorbeeld voor Chinezen die niet tot de grootste etnische groep Han behoort. Boeren op het platteland mochten al een tweede kind krijgen als de eerste een een meisje was. In 2013 werd verder bepaald dat gezinnen twee kinderen mochten hebben, als een ouder enig kind is.
Intussen daalt de beroepsbevolking en vergrijst de bevolking in rap tempo. Chinezen worden steeds ouder en ze zijn gezonder. Pensioenlasten en zorgkosten lopen enorm op, zonder dat de werkende bevolking dat allemaal kan financieren. Niet voor niks steekt China enorm veel in de verhoging van de arbeidsproductiviteit om zo met minder mensen meer te verdienen om de maatschappij overeind te houden.
Over de cijfers lopen de schattingen uiteen, maar de éénkindpolitiek heeft ervoor gezorgd dat er honderden miljoenen Chinezen minder zijn geboren in de afgelopen decennia. Hoewel de welvaart van veel Chinezen is toegenomen, staat voor de machthebbers nu ook vast dat deze positieve ontwikkeling niet langer opweegt tegen de nadelen: de dreigende ondermijning van de opmars van China als economische wereldmacht."
