In M's schoen zat laatst een sleutelhanger in de vorm van een hockeystick. Een mooi moment om haar een eigen set huissleutels te geven. Het is een hele bos want er hangen ook nog een schaap-sleutelhanger en haar fietssleutel aan.
Maar toen ze gisteren enthousiast een dansje op het schoolplein deed gebeurde het onwaarschijnlijke: de toch best zware sleutelbos viel in een onbewaakt moment uit haar jaszak. Kan gebeuren natuurlijk, maar helaas stond ze net boven een put. De bos paste wonderbaarlijk genoeg ook nog net door de sleuven en verdween in het drab. Paniek bij onze oudste! Klasgenootjes schoten te hulp, maar duwden de bos met hun takken eigenlijk alleen maar dieper in de put. En onze M er spreekwoordelijk bij.
Terwijl bij ons de telefoon ging, stond een schoolmoeder al aan de deur. Of we snel wilden komen! Nu speelden L en haar vriendinnetje K. hier, dus vertrok A alleen. Natuurlijk net toen er een flinke bui losbarstte. Liggend op het schoolplein kreeg hij de putdeksel helaas ook niet open, laat staan de bos uit de put. Dus fietste hij door naar de wijkagent, die gemeentewerken belde. Binnen tien minuten (!) stonden die mannen met een speciale sleutel op het schoolplein. En in nog minder tijd visten zij de gewraakte sleutelbos op! Vader en kind, maar ook de juf weer blij. De verdronken sleutelbos had ook in de klas de nodige stress teweeg gebracht.
Geloof het of niet, maar afgelopen weekend was opa ook al zijn sleutels kwijt. Met z'n allen auto, huis en straat afgespeurd, maar zonder resultaat. Tot opa 's nachts een ingeving kreeg: zou hij hem misschien zijn verloren tijdens het boodschappen doen? Inderdaad, op de parkeerplek die hij om 8:00 uur (!) inspecteerde, lag de verloren sleutel! Het scheelde ook hem een hoop stress en een ritje naar de sleutelmaker. Eind goed, al goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten