Vrolijk Pasen

L heeft het paasfeest op school kunnen meemaken, hoor. Dat bestond uit een dienst, optreden met een liedje en een paasbrunch. Mama was maar wat trots toen ze haar beide meisjes tussen hun klasgenootjes ontdekte! Van vrijdag tot en met dinsdag zijn we vrij, dus kan L lekker verder opknappen. Ze eet en slaapt weer en is weliswaar nog snel moe, maar weer helemaal onze oude L.

Ook opa's gezondheid vertoont gelukkig een stijgende lijn. Hij ligt sinds dinsdagmiddag in het ziekenhuis en blijft daar ook tot dinsdag. Dankzij fikse pijnbestrijding en ondersteuning van de fysiotherapeut is hij zelfs al eventjes uit bed geweest. Hij is monter en dankbaar voor alle goede zorgen. En wij ook!

Daarom durfden wij het gisteren aan om af te spreken met een goede vriendin en haar dochters en togen naar de kinderboerderij. Je kunt er ezeltje rijden, pony's verzorgen en de dieren voeren. Met een kopje koffie in het zonnetje voelden we de energie weer in ons terug vloeien! 's Middags hadden M en L allebei een klasgenootje te spelen en nu lopen de drie dames nog in pyjama - we hebben voor M's spreekbeurt geoefend, een paaskrans geknutseld en met L's racebaan gespeeld. A heeft een mooie rollator voor opa opgehaald, want die zal hij eerder nodig hebben dan verwacht. We gaan hem straks even 'showen' in het ziekenhuis. A heeft net alle boodschappen gehaald voor het weekend en Y gaat zich nog even over het huishouden buigen. Vrolijk Pasen!

Ziekenboeg update

Y's verjaardag eindigde zoals die begon: zorgelijk. Omdat we niet uit eten gingen, besloten we om onze favoriete pompoenpannenkoeken te bakken. Maar de sterren stonden echt verkeerd, want zelfs die mislukten. Tot groot genoegen van M haalden we maar Happy Meals bij de McDonalds. Maar opa en L aten nauwelijks en hadden een slechte nacht.

Maandag kwam de huisarts en verhoogde het niveau van de pijnstillers van opa, helaas zonder resultaat. Toen zijn toestand dinsdag verder verslechterde, is hij opgehaald met de ambulance en liggend vervoerd naar het ziekenhuis. Uit de röntgenfoto's en CT-scan bleek dat hij naast vele kneuzingen ook een ruggenwervel heeft gebroken. Hij is opgenomen en draagt nu een taillebrace ter stabilisatie.

L is na vele pijnaanvallen en slapeloze nachten nu weer aardig op de been en is vanochtend zelfs weer even naar school geweest. We zijn benieuwd wat het paasweekend ons brengt. 

Jarige update

Elke verjaardag is gedenkwaardig, maar dit is wel een hele bijzondere. Laten we even beginnen bij waar we gebleven waren, zaterdagochtend.

Om 9.30 uur ging de telefoon: opa! Of Y meteen naar hem wilde komen; hij was lelijk gevallen van de trap! Schrik alom en ditmaal stond M erop mee te gaan om te kunnen 'assisteren'. Na telefonisch overleg zaten we een uur later al op de huisartsenpost (HAP). Opa strompelde met hulp de behandelkamer binnen, waar de arts constateerde dat er weliswaar niets gebroken is, maar dat zijn rug op twee plaatsen wel zwaar gekneusd is. Heel pijnlijk en het herstel kan wel vier tot zes weken duren .... Toch zijn we blij dat een heupfractuur of zelfs een operatie hem bespaard zijn gebleven.

We besloten een eenpersoonsbed in onze woonkamer te zetten, waarop opa prettig kan liggen. Plat liggen is namelijk echt het enige dat hem momenteel lukt. We zijn al behoorlijk inventief geworden met rietjes, kussens en kruiken met gekoeld water. Onder de pijnstillers valt hij regelmatig in slaap - nu is het nog zaak om hem af en toe te laten bewegen, op dokters voorschrift.

Thuisgekomen hebben M en Y snel het cadeautje bij het kinderfeestje afgegeven en opa's spulletjes opgehaald. Inmiddels was de buikpijn bij L weer komen opzetten en kermde ze ondanks de laxeermiddelen en pijnstillers weer van de pijn. Om 18.00 uur besloten we dat het zo echt niet langer kon en belden weer met de HAP. We konden meteen komen. Dus belde Y haar Paasworkshop op het allerlaatste moment af (sorry A.!), bleven opa en M samen thuis en kwam de buurvrouw af en toe langs om te kijken of zij het samen konden redden. Wat zijn we toch blij met de uitvinding van de mobiele telefoon, want nu konden we een hotline onderhouden.

Van de HAP moesten we door naar de EHBO, op verdenking van een blindedarm- of blaasontsteking of darmobstructie. Daar wachten, wachten en nog eens wachten. Gelukkig kon L lekker languit liggen. Onderzoek door de poortarts, verpleegkundige, kinderarts en de röntgenoloog. Haar urine bleek schoon, blindedarm werd uitgesloten en bleven dus de darmproblemen over. Blijkbaar een veelvoorkomend probleem bij vierjarigen. Om 23.15 uur vertrokken we, enigszins gerustgesteld.

Het avondeten is er volledig bij ingeschoten, dus om 23.45 uur hadden we allemaal wel trek. Gelukkig stond het gebak al in de koelkast klaar en zaten we vannacht te smikkelen, met uitzondering van opa en L. Heel apart. Al met al sliepen we om 1.30 uur en schoten we pas rond 10.00 uur wakker. Nadat we eerst onze patiënten hebben geholpen, was het tijd voor cadeaus en felicitaties. Y is verwend met een ingelijste tekening, een zelfgekleid paasei, telelens, rozen, tijdschriftabonnement en foto-albums. We hebben nog even geprobeerd om gezellig koffie te drinken met elkaar, maar opa kan niet zitten en L zit momenteel het liefst in een warm bad. M heeft wel ter compensatie waxinelichtjes op de resterende taart gezet en is er nu nog even gezongen, of toch niet?

Nee, vandaag gaan we niet uit eten, ontvangen we geen bezoek en trekken we niet onze mooiste kleren aan. We sluiten nòg een telefoontje naar de HAP niet geheel uit (opa kan zich niet bewegen, maar moet dit eigenlijk wel in verband met trombosegevaar). Tussendoor worden er wel bloemen bezorgd, telefoontjes, mails en cadeaus ontvangen en loopt de nu 48-jarige nog steeds in pyjama. Wat we al zeiden: een gedenkwaardige dag!

Nog niet beter

L is nog niet beter. We moeten helaas nog tot maandag wachten op de uitslag van de urinekweek. Nadat ze vanmorgen een opleving had, kreunde en huilde ze vanmiddag weer van de pijn. Ze was helemaal slap (ze eet ook al dagen niets) en wilde nog alleen maar bij mama op schoot zitten. Ook haar drinken kon ze vandaag niet binnenhouden. Onze huisarts woont toevallig bij ons in de straat en hij beloofde op weg naar huis nog even langs te komen. Ook hij weet niet wat het precies is, maar heeft ons wel gerustgesteld.

Ze ligt nu lekker te slapen, maar vooralsnog hebben we al onze weekendactiviteiten (toneelles, kinderfeestje, workshop en etentje) afgezegd. Hoe we zondag Y's 48e verjaardag gaan vieren, laten we afhangen van L's conditie. Vandaag kwamen de eerste kaarten en bloemen al binnen, het wordt berekoud en als we dan  gewoon gezellig bij elkaar zijn, is dat al genoeg voor een fijne verjaardag, hoor! 

Beddendans

Arme L - nu is ze alweer ziek. Wat ze precies heeft, weten we niet. Ook de huisarts en de dienstdoende arts op de huisartsenpost zijn niet zeker van hun zaak. Het is geen blindedarmontsteking. Ze vermoeden een blaasontsteking en er is urine op kweek gezet. Feit is dat ons meisje sinds dinsdagavond klaagt over buikpijn en pijn in haar benen. Nadat ze woensdagmiddag thuiskomt van een speelafspraak kermt ze zelfs van de buikpijn, die in golven komt. Ze heeft geen koorts, maar valt regelmatig in slaap van uitputting. Alleen mama mag voor haar zorgen.

's Nachts besluiten we daarom tot een heuse beddendans. M wil ook dolgraag voor haar zusje zorgen, dus mogen beide meisjes eerst samen in het 'grote bed'. Zo kan M ons meteen waarschuwen als L begint te huilen. Rond 23.00 uur verwisselt M van plek en slaapt verder in haar eigen kamer. Papa stapt in L's bed, zodat mama naast L kan slapen. Volg je het nog?

De beddendans blijkt geen overbodige luxe, want L wordt elk uur huilend wakker van de pijn. Een slokje water, een schepje paracetamol en loopje naar het toilet zijn telkens toch genoeg om weer even in slaap te vallen. M is om 03.15 uur het rumoer zat en stelt voor om op de bank beneden of in het logeerbed op zolder te gaan slapen.

Vanochtend zijn we allevier geradbraakt; met wallen onder hun ogen vertrekt M naar school en papa naar een vergadering. L ligt nu op de bank en kijkt naar Nijntje op tv. Ze huilt met tussenpozen en heeft nu ook erge pijn in haar knieën??? Het wachten is nu op een telefoontje van de huisarts of we bloed moeten laten prikken, alvast met een antibioticakuur moeten beginnen of niet. Wordt vervolgd.

Toneel, dans en tennis

In onze woonplaats is er een cultureel centrum waar kinderen volop de gelegenheid krijgen om te ontdekken waar hun interesses liggen. Voor L kozen we dit voorjaar voor de Sprookjes-reeks: twaalf lessen, bestaande uit driemaal toneel, dans, muziek en schilderen. In juni mogen we de resultaten komen bewonderen.

Vandaag was er toneelles: het verhaal van Roodkapje en de boze wolf werd uitgebeeld. L wilde geen verkleedjurk aan en keek het eerste kwartier de spreekwoordelijke kat uit de boom. Maar toen mama even later om een hoekje gluurde, huppelde ze lachend en zingend door de zaal. Op zoek naar het huisje van de oma. Deze drie kwartier zijn ook voor mama's niet zo eenvoudig als het lijkt. In de aangrenzende lokalen hebben ook andere groepen les. Les in viool spelen, djembé en saxofoon. Tel daarbij op dat het er erg warm is en je snapt dat je er met een snijdende hoofdpijn vandaan komt!

Nee, dan M's tennisles. Die les vindt plaats in een onverwarmde koepeltent. Bepakt en bezakt met sjaals, mutsen en wanten zit mama daar aan de kant. De rest van de banen zijn doorgaans onbezet en het is er dus ook vaak nog ijzig stil. Maar het is het waard - M heeft zoveel plezier in het tennissen en ze gaat met sprongen vooruit!

Op weg naar Pasen

Hoewel het eerst nog officieel lente moet worden, bereiden wij ons langzaam al voor op Pasen. We mogen geen reclame maken, maar AH heeft dit jaar wel heel leuke ideeën.

We hebben natuurlijk al het enige echte lentekleed en -servetjes gescoord (teer lichtblauw met bloemetjes, konijnen, vogels en de tekst 'De Lente Hangt in de Lucht' erop). We hebben koekjes in de vorm van een paashaas, die de meisjes kunnen versieren. En we hebben tabletten gekocht om onze eieren pastelkleurig te verven en knutselpakketjes om ze verder aan te kleden. Tweede paasdag gaan we gezellig brunchen met de hele familie; de kinderen mogen er onder andere broodjes bakken in een paasvuur. Aansluitend halen we lekker een frisse neus op het aangrenzende landgoed.

Verder hebben we vorige week het toetje al uitgeprobeerd. Voor acht personen neem je een Pavlova-schuimtaartbakje en smeert er een dunne laag lemon curd erop. Je vult het bakje op met aardbeien, frambozen of blauwe bessen (uit de diepvries) en smeert er een royale laag slagroom overheen (desgewenst al kant-en-klaar geklopt uit de koeling, maar niet uit een spuitbus). Het geheel presenteer je op een mooie serveerschaal (als je het leuk vindt met een papieren kanten kleedje eronder), gegarneerd met een wolkje kaneel. Wil je helemaal losgaan, steek er dan enkele sterretjes in. Succes verzekerd!

Opa is jarig!

Morgen wordt opa 79 jaar! We starten de dag met een bloemengroet bij het graf van zijn vrouw, Y's moeder. Als de meisjes uit school komen, drinken we gezamenlijk thee met taart en geven we onze cadeaus. Daarvoor is flink geknutseld. M maakte van een lege wijnfles, hazelaartakken en paasfiguurtjes een leuke creatie; wat paaseitjes in de verpakking en zij is er klaar voor. L heeft een papieren draagtasje geknipt, gekleurd en versierd met paasstickers. Met een potje blauwe druifjes erin is het een vrolijk cadeau geworden!

Maar er is nog meer geknutseld de afgelopen dagen. Van witte, zelfdrogende klei knutselden we een schapenlijf en -hoofd. Wat kopspelden en knopen als ogen en snuitjes in het koppetje drukken en afgeknipte cocktailprikkers als pootjes onder de buik. Daarna het leukste werkje: van wattenproppen hele kleine balletjes draaien en opplakken, als krulletjes. Twee namaak-grasmatjes van de Xenos doen de rest: onze schapen staan op hun paasbest in de wei!

Shen Yun in Nederland

Deze maand doet Shen Yun, een voorstelling met Chinese traditionele zang, dans en muziek, Nederland aan. Op 18 en 19 maart 2013 kun je terecht in het Lucent Danstheater in Den Haag, daarna moet je naar Berlijn of Frankfurt! De voorstelling is niet goedkoop (vanaf 60 euro p.p.), maar duurt tweeënhalf uur.

Xinran Xue in Nederland

Van De Gele Draak, 5 maart 2013:

"De tijd is rijp om het één kind-beleid in China af te schaffen.” Dat vindt schrijfster Xinran Xue. Ze was drie dagen in Nederland en sprak onder meer op de universiteit in Tilburg en voor adoptieouders in Amsterdam. Guido van Oss sprak met haar. 

Afstandmoeders
Hij ontmoette Xinran Xue eerder in 2010 voor een interview over haar pas verschenen boek 'Bericht van een Chinese moeder'. Een boek met individuele verhalen over het leed van Chinese moeders die hun kind te vondeling hebben gelegd of ter adoptie hebben afgestaan om allerlei uiteenlopende redenen. Dat kan zijn vanwege de druk van de familie om een zoon in plaats van een dochter te baren, financiële problemen, of omdat er vanwege hoge werkdruk geen tijd is voor het kind te zorgen. Het opschrijven van deze verhalen was emotioneel voor Xinran Xue omdat deze afstandsmoeders volgens haar altijd zielsveel van hun afgestane kind zijn blijven houden. En ook vanwege haar eigen gecompliceerde relatie met haar moeder en een door omstandigheden verloren geraakte eigen adoptiedochter. 

Te zwaar en te persoonlijk
Xinran Xue: “Deze verhalen van afstandsmoeders heb ik zolang mogelijk onder de pet gehouden. Ik had ze liever niet opgeschreven omdat ze te zwaar en te persoonlijk voor mij waren. Maar er werd door mijn lezers voortdurend gevraagd om een boek met deze verhalen. Tijdens het opschrijven van dit boek moest ik over mijn eigen grenzen heen gaan.” Xinran Xue is bekend geworden als journalist en schrijfster over vrouwenleed in China. Andere boeken die in de westerse wereld veel verkocht zijn, zijn 'Verborgen stemmen' en 'Hemelvlucht'. Vooral in 'Verborgen stemmen'  kunnen we lezen over de enorme hoeveelheid bitterheid die sommige vrouwen in China in hun leven moesten 'eten', door onder meer het huiselijk geweld en het seksueel en 'politiek' geweld dat hen willekeurig ten deel viel.

Eén kind-beleid zo snel mogelijk afschaffen
Inmiddels onderzoekt Xinran Xue ook al tien jaar de positie van enig kinderen in China. Haar conclusie vanuit dit onderzoek is radicaal. Wat Xinran Xue betreft wordt het één kind-beleid nog liever vandaag dan morgen afgeschaft. “Het beleid is na 35 jaar niet langer houdbaar. De buitensporige sancties waarmee het beleid gehandhaafd werd en soms nog wordt, zijn onaanvaardbaar. Dan gaat het om bedreigingen om huis en haard te vernietigen, banen af te nemen, en gedwongen abortus tot in de laatste fase van de zwangerschap te verrichten. Daarnaast worden enorme boetes van vaak meer jaarsalarissen opgelegd."

Ontspoorde één kind-generatie
Een ander probleem dat zich als gevolg van het een kind-beleid voordoet is volgens Xinran Xue de soms nogal ontspoorde jongere een kind-generatie. “De enig kinderen zijn meestal gewend om in eigen familie voortdurend in het middelpunt van de belangstelling te staan. Wanneer twee enig kinderen zelf trouwen en een gezin stichten, doen zich in een aantal gevallen grote problemen voor. Sommige enig kinderen zijn niet in staat binnen hun huwelijk de aandacht met hun partner te delen en als ouders blijken ze soms niet in staat om voldoende aandacht aan hun kind te besteden. Dit leidt nogal eens tot echtscheidingen en verlating van kinderen. Ook zijn er steeds meer echtparen van enig kinderen die zelf helemaal geen kind meer willen.” In Chinese regeringskringen gaan inmiddels geluiden op om het een kind-beleid nu verder te versoepelen, mede vanwege het toenemende vergrijzingsprobleem in China. De regering neigt naar een beleid waarbij gezinnen voortaan twee kinderen mogen krijgen. Xinran Xue: “Die voorstellen gaan in mijn ogen lang niet ver genoeg. Persoonlijk vind ik dat Chinese koppels volledig zelf moeten kunnen bepalen hoeveel kinderen ze willen krijgen." 

Chakra's

In het kader van haar herstel volgde Y onlangs een workshop Yoga Nidra en heeft zij een mental coach toegewezen gekregen. Deze week stond er een workshop Meditatief schilderen op de agenda. Nu lijkt het misschien alsof Y behoorlijk zweverig en spiritueel is, maar het tegendeel is eerlijk gezegd waar. Met enige scepsis fietste zij daarom door de kou naar de school waar de workshop zou plaatsvinden. Natuurlijk weer een paar minuten te laat. Het hoort blijkbaar bij haar manier van overwerktheid dat ze momenteel werkelijk overal te laat komt!

Enfin, lichtelijk oververhit nam ze plaats voor een korte uitleg over chakra's, prana en meridianen. Je mocht meteen kiezen welk chakra (energiepunt) je wilde gaan schilderen. Een lichte paniek maakte zich meester van de aanwezige deelnemers, want die chakra's zien er behoorlijk ingewikkeld uit. Gelukkig mocht je de chakra overtrekken, zodat de gewenste rust snel terugkeerde. Y koos intituïtief (zoals dat hoort) voor de eerste chakra, de basis. Het beeld van deze chakra symboliseert een lotusbloem met vier blaadjes en wordt in het rood weergegeven. Als dit chakra in balans is, sta je met beide benen op de grond en kun je goed je eigen grenzen aangeven en die van anderen respecteren.

Het goede nieuws is dat Y's eerste chakra helemaal in balans is. Dat bleek vooral uit haar kleurgebruik: roestbruin, rood en oranje dat ze in royale klodders had aangebracht. Het minder goede nieuws is, dat ze op de terugweg boodschappen is gaan doen. Het nog natte schilderij zat nog in haar fietsmandje. Je raadt het al: bij het uitladen kwamen alle aardse kleuren verf royaal op haar jas. Die jas is gelukkig ook rood, maar haar reactie op deze knoeilboel kun je gerust zeer onspiritueel noemen .....

Creatieve dag

Opa is in het Zwarte Woud, waar het sneeuwt. Wij zijn lekker thuis en skieën niet. Onze voorjaarsvakantie is bedoeld om even bij te tanken en als gezin gezellige dingen te ondernemen. Afgelopen woensdag was een echte crea-dag.

Y komt al haar hele leven bij dezelfde kapper - uitstapjes naar andere coiffeurs resulteerden in een geknipt oor, een ontplofte permanent en oranje gekleurd haar. Y's kapsalon bestaat 45 jaar en dat wordt gevierd, onder andere met gratis invlechten voor kinderen. Om 11.00 uur waren onze meisjes aan de beurt. M's haar werd zelfs nog lekker even gewassen aan de wasbak, een enorme bak met gekleurde strikjes, glaasjes limonade erbij - we voelden ons heuse prinsessen. En het resultaat mag er zijn!

's Middags stond M's tekenles op het programma. Omdat L hartverscheurend huilde dat zij bij haar grote zus wilde blijven, werd zij uitgenodigd om ook in het atelier te blijven. Ze heeft genoten! Haar eerste schilderdoek staat nu te pronken in de keuken. Een ander waterverfschilderij, waar we helemaal weg van zijn, willen we je niet onthouden:

Inmiddels is ons logeerkonijn S. in de tuin gearriveerd en hebben de dames de eerste knuffelsessie achter de rug. Misschien vraag je je af waarom de meisjes onder een gele deken zitten. Zo komen er geen konijnenharen op hun kleding, want Y is dol op konijnen, maar o zo allergisch. Die deken gaat meteen in de was nadat S. weer naar huis is.