Verkocht!

Er waren eens twee fauteuils en een hocker. Ze werden ooit met zorg uitgezocht en waren van een duur, goed merk. Met crème en beige bekleding en bedoeld om héél lang mee te gaan. Ze zaten heerlijk en pasten goed in het interieur van hun eigenaren. Ze woonden heel gelukkig in een huis met twee zusjes. Maar hun stoffen raakten al na zeven jaar vuil en sleets. Zelfs de binnenvoering kon je zien. De set opnieuw laten bekleden was veel duurder dan nieuwe stoelen kopen. Kortom, de concurrentie kwam in beeld in de vorm van twee nieuwe stoelen en een hocker, nu in slijtvast en wasbaar chocoladebruin.

Zo belandde de bedroefde set bijna in de Kringloopwinkel. Op het laatste moment mochten ze het toch nog een weekje op Marktplaats proberen. "Dat lukt je nooit om zulke versleten stoelen te verkopen", stelde eigenaar 1. "Ach, misschien vindt iemand het leuk om ze opnieuw te stofferen", hoopte eigenaar 2. "OK, maar als ze na een week niet zijn verkocht, gaan ze weg", dreigde eigenaar 1. Eigenaar 2 zette de geliefde set in de tuin en dekte deze af met een zeil. Op de zevende dag en na 133 kijkers gebeurde het wonder: een bod! 

Een lange mijnheer en handige mevrouw kwamen hen halen. De mijnheer probeerde de oorfauteuil uit in de donkere, koude tuin en was op slag verkocht: ze deden hem aan zijn oma denken. Ook de mevrouw straalde: zij wilde de stoelen opnieuw bekleden met spijkerstof. Op de leuningen zouden de broekzakken komen, zodat haar afstandbediening en tv-gids erin konden. Voor de warmte ging zij er een (nep)dierenvel in leggen.

En zo leefden onze fauteuils en hocker nog lang en gelukkig (en hebben wij lekker alles nieuw!).