M krijgt oorknopjes van opa voor haar tiende verjaardag (over ruim zes weken). Nu heeft ze bedacht dat het beter is als het gaatje helemaal genezen is, wanneer we op vakantie gaan. Slim, want dan willen we zwemmen, liefst zonder (oor)ontstekingen.
Dus zijn wij zaterdag naar een juwelier gegaan die beide oren in één keer zou doen. Mocht ze spijt krijgen, hoefde er niet nòg een oor te worden doorboord (LOL). Maar M ging natuurlijk niet alleen op pad. L en mama gingen sowieso mee voor support. En nu heeft mama ook meteen gaatjes laten prikken! Na 48 jaar zonder, was het best een beslissinkje.
Dat komt zo. Toen M drie jaar was wilde ze al hangertjes in haar oren. We hebben haar altijd voorgehouden dat ze tien jaar moest zijn om te kunnen beslissen of ze blijvende gaatjes in haar oren wilde hebben. Y merkte toen grappend op dat zij dan ook wel gaatjes wilde. Natuurlijk met het idee dat M dat dan allang weer vergeten zou zijn. Mooi niet. In de afgelopen zeven jaar zijn oren, oorbellen en al dan niet gaatjes regelmatig onderwerp van gesprek geweest. En tja, beloofd is beloofd! De dames staan dus gezamenlijk 's ochtends en 's avonds hun oren te desinfecteren en aan hun oorknopjes te draaien.
Maar nu heeft M toch een bloederige oorontsteking. Het is dus ook nog oppassen geblazen dat het loopoor het oorgaatje niet onsteekt. Zucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten