Het is gewoon een feit dat onze wereld steeds visueler wordt. Het gesproken woord neemt af, terwijl het gelezen en geschreven woord aan terrein wint. Dat baart ons weleens zorgen voor onze dyslectische dochter .... Zij kijkt best graag tv, maar de ondertiteling gaat nog te snel. En wij zijn 's avonds meestal pas rond 21.00 uur allebei weer beneden, te laat om teksten voor te lezen. Het is dan trouwens toch al te laat om nog in een film of serie te komen.
Dus in plaats van een 'live' gesprek beantwoorden we gauw nog wat mails of sms'jes. Lezen we wat of doen een spelletje op onze mobiele telefoons. Voor het wereldnieuws zijn we ook al 'afhankelijk' van relevante sites en de zaterdagkrant. Ons gezinsritme laat het niet echt toe om het nieuws te horen op radio of tv. En ook het laatste nieuws van onze familie- en vriendenkring lezen we dus vaak via de pc of mobiele telefoon.
Wat we nog wel stug blijven volhouden, is het versturen van kaartjes. Een handgeschreven kaart in je brievenbus kan immers geen mail, of sms- of fb-bericht vervangen! Zelf ontvangen we alleen steeds minder. Of dat nu komt door onze slecht functionerende postbode of doordat er gewoon minder wordt gestuurd, laten we maar even in het midden ...
Hoe dan ook. De mensen die beweren dat taal en spelling steeds minder belangrijk worden, hebben het wat ons betreft mis. Instagram, pinterest of selfies veranderen daar vooralsnog maar weinig aan. Om een beetje mee te komen in de huidige maatschappij, móet je gewoon goed kunnen lezen en schrijven. Lang leve de dyslexiebehandelingen van tegenwoordig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten